zondag 18 september 2016

Herfst in het land

Wat een opluchting dat de extreme warmte voorbij is. Chica maalde er niet om, maar Indy en ik hadden het zwaar.  Hoewel Indy een icepod en koelmatten had, zocht ze voortdurend andere slaapplekken op en lag ze soms in vreemde houdingen πŸ˜‰.


Van de andere kant bekeken.


Ze ging ook op de bank liggen en zitten om de ventilator te voelen.



Ze bewoog nog weinig en sliep veel. Hier zie je haar in slaap vallen waar ze 's nachts ook ligt 😌.



Ik moest weer creatief zijn om haar toch te laten bewegen en regelmatig te laten eten. Hoewel ze maar 20 brokjes krijgt, verdeelde ik ze nu over 3 Γ  4 porties. Dus eerst 5, een half uurtje later nog eens 5 en van de overige brokjes maakte ik een speurtocht. Om haar wat op weg te helpen, tikte ik met mijn voet naast de brokjes. Gevolg, ze bleef mijn voeten volgen in de hoop dat er opnieuw op magische wijze brokjes verschenen πŸ˜‹.
Ze is overigens weer bijna 100 g aangekomen door zo weinig te bewegen en ze weegt nu 1,995 kg.

Dit is 1 van de nieuwe rustplekjes geworden. Voorheen lag er een pluchen kattendekentje, nu een oude handdoek. Waarom die vervanging? Van de week zat ze weer op de armleuning van de zetel en toen ze zich omdraaide, gleed haar achterpootje een beetje weg. Ze sprong vlug op het tafeltje en weer terug op de zetel. 
Maar mijn glas stond er met daarnaast mijn smartphone, erg slim, ik weet het πŸ˜’. Anyway, smartphone nat, dekentje nat, mandje nat... En nu blijkt dus dat ze die oude handdoek veel leuker vindt om op te liggen dan het superzachte dekentje 😊.


De mamarazzi laat me werkelijk nergens met rust πŸ˜€.


Vooral 's morgens heeft ze haar actieve momenten en wat ze hier deed, verbaast me toch echt. Op een glad houten huisje springen. Binnenkort krijgt ze een groter exemplaar hoor πŸ˜‰.



Hoe weet je dat het herfst is? Als ik in minder dan 2 weken tijd al 10 van deze exemplaren heb buiten gezet 😨. Dit was de kleinste, de anderen waren allemaal een stuk groter. Soms 3 op 1 avond, brrr.


Ik stond vroeg op zodat de deur open kon en we konden afkoelen.
Jammer van de emmers (mijn terrasdak lekt), maar wat een snuit trekt ze hier πŸ˜ƒ.


Voordeel van zo vroeg op te staan: bijzondere zonsopgangen 😊.




Een half uurtje later scheen de zon al op het terras en dan kon Indy nog heel even buiten spelen.


Mag de zon een tikkeltje minder a.u.b.?


Dit is wat er gebeurt als ik een close up wil maken van Indy haar mooie snoet 😍.


Dan maar vanop afstand en ingezoomd. Mijn prachtig meisje 😍, haar hoofdje is nu ook in de rui.


Waar blijft mijn ontbijt πŸ˜‹?


De afgelopen weken was ze weer uitzonderlijk veel aan het roepen en schreeuwen. En helaas masturberen. Dan liet ik haar altijd even vliegen om op die manier energie kwijt te raken.



Haar gewicht is nog altijd 119 g, maar gisteren werd haar ontlasting wel waterig. Vandaag is ze echter weer héél stil, net zo stil als ze de voorbije maanden was. Ik begrijp er niets meer van. Ze eet en drinkt nog goed, dus ik kan niet meer doen dan haar in de gaten houden.

zondag 4 september 2016

Chica jarig, Indy weer ziek

Laten we beginnen met het goede nieuws. Op 30 augustus vierde ik de adoptiedag van mijn lief meisje 😍. 9 jaar geleden adopteerde ik haar. Volgens haar ring is ze echter in 2000 geboren, maar ik weet helaas niet welke maand. Ik hoop dat er nog veel verjaardagen zullen volgen, maar vooral dat deze ei- en prolapsvrij zullen gebeuren!
Happy B-day Sweet Sixteen!


Het ziet er echter niet naar uit dat haar hormonen het opgeven. Zoals jullie zien 😩.


Ze was op een bepaald moment zo vervelend aan het schreeuwen dat ik haar even bij me heb genomen. Ze maakte Indy doodnerveus en die kon dat Γ©cht niet gebruiken op dat moment. Zo dadelijk lees je waarom. 
Chica is al zo lang ik haar heb, dol op ritsen. Ze knabbelt ze niet stuk, maar speelt er zachtjes mee.



Nu het minder goede nieuws over Indy. Ze heeft vorige week opnieuw een gasaanval gehad en een hele zware deze keer. 14 uur lang . En natuurlijk op een zondag. Eerlijk waar, ik dacht dat ze er deze keer niet zou doorkomen en dat ik afscheid moest nemen. Heb me zelden zo machteloos en ellendig gevoeld 😒.
Ik deed alles wat ik kon, inclusief buikmassage, maar de medicijnen leken helemaal niet aan te slaan. De pijnstiller (die ik thans niet lang geleden heb gekocht) had een vervaldatum van augustus 2016. Volgens mij werkte hij niet meer, want mijn meisje bleef hevig trillen en snel ademen, ondanks 2x de hoge dosis gekregen te hebben. Volgens de dierenarts van wacht zit er een marge op een vervaldatum en zou die pijnstiller wel nog behoorlijk werken. Maar ik heb zo mijn twijfels.

Ik was er al zo bang voor dat dit zou gebeuren 😟. Door de extreme hitte bewoog ze nauwelijks nog. Ze at en dronk wel nog goed. Haar keutels waren groot en talrijk. Maar ze is ook nog altijd explosief in de rui. De dag voordien heb ik haar nog geplukt, ben bang dat ik haar daardoor stress heb bezorgd. Maar ik kan ook het risico op een verstopping niet nemen, dus het is kiezen uit 2 kwaden.
Anyway, om 22u30 begon ze eindelijk zelf wat te eten. Nog niet zoals het hoorde, maar ik dacht dat het gedurende de nacht wel in orde zou komen.

Niet echt dus. Ze bleef met mondjesmaat eten, maar at wel nog zelf. Daarom besloot ik om te wachten met medicijnen toe te dienen, gezien deze averechts konden werken en haar stress konden bezorgen. In plaats daarvan gaf ik haar allerlei lekkere vezelrijke knabbeldingen en ik hoopte het op een natuurlijke manier op te lossen. Die avond at ze al 2 porties groenten op πŸ‘.
De dagen nadien ging het steeds beter en woensdag was ze er weer helemaal bovenop. Toen ben ik weer langzaam brokjes beginnen op te voeren. Hoewel ze maar 20 stuks per dag krijgt, ga ik zelfs die kleine hoeveelheid over 2 porties verdelen. Net zoals ik met haar groenten doe. 
Maar tegen volgend jaar moet ik echt een oplossing gaan vinden tegen de warme kamertemperatuur, want zelfs ice pods en koelmatten zijn niet genoeg voor mijn arm meisje.

Ondertussen zit de schrik er weer goed in bij mij. Ik denk dat ik nooit onbezorgd kan genieten van haar en dat de angst om een nieuwe gasaanval altijd op de achtergrond aanwezig zal zijn 😧.

Kattengras eten πŸ˜ƒ.


Als ik van de groenteboer kom, mag ze altijd even uit de zakken smullen. Dat deed ze ook nu met smaak 😊. Ze gromde zelfs toen ik de zakken wegnam 😁.




De nieuwe wilgentunnel gevuld met hooi vindt ze geweldig. Het is wel een zoekplaatje geworden πŸ˜‰.


En ze snapt maar niet waarom ik haar een zootjesmaker vind. Volgens haar is dit konijnen feng shui πŸ˜ƒ. Of heet het dan bun shui πŸ˜„?


Liggend eten tussen de zoveelste gemolde hooirol πŸ˜‚.


Soms probeert ze Snowy te imiteren met zijn rare houdingen πŸ˜†.



Het speelgoed weer even van plaats veranderd, zodat haar territorium weer nieuw lijkt 😏. Het net hangt er tegen roofvogels die hier talrijk rondvliegen.


Snuffelen aan mijn herfstdecoratie.


Rara, welk lichaamsdeel zou dit zijn 😁?



Ik hoop echt dat de gasaanvallen snel tot het verleden gaan behoren. Want ik hou zoveel van mijn lieve meid ben nog lang niet van plan om haar te verliezen!

Tot slot nog enkele mooie kaarten om de weerkundige herfst in te luiden. Prachtige warme kleuren en gedaan met de extreme warmte 😊.