zondag 19 maart 2017

Lente

Langzaam probeer ik de draad weer op te pikken. Ik moet natuurlijk door voor mijn lieve diertjes. Maar eenvoudig is het niet 😞.

Chica is eindelijk gestopt met ruien, maar is sinds het overlijden van mijn moeder wel erg prikkelbaar 's avonds. Rond 21u begint ze te roepen en ze wordt pas rustig als er een doek over haar kooi hangt.
Het is me helaas ook niet gelukt om haar op 119 g te houden, ze is weer 5 g kwijt. Ik leg me erbij neer dat ze oud aan het worden is. Gelukkig is ze wel nog vrij fit en actief.


Indy doet haar uiterste best om me af te leiden en op te beuren. Jammer genoeg heb ik toch wat negatieve invloed op haar. Zodra ik me slecht voel, begint bij haar het nerveuze plasgedrag 's nachts opnieuw.

Op 7 maart zijn we eindelijk bij de dierenarts geweest om haar nageltjes te laten knippen. Ik heb dan ook maar meteen de Nobivac enting laten zetten, anders moest ik haar volgende maand weer stress bezorgen.

Als beloning kreeg ze een elzentakje, het kleurt wel telkens haar urine rood.


En verdorie, dit was toch effe schrikken hoor 😲. Ze is gecastreerd toen ze 8 maanden oud was. Dus toen ze plots met een bekje vol hooi liep en er een nestje mee begon te maken in haar grashuis, hield ik even mijn hart vast. Gelukkig trok ze geen vacht uit en hield ze na enkele minuten alweer op.
Duidelijk lentekriebels πŸ˜„.


Dit is een nieuw slaapplekje geworden 's nachts.


Bankhangen 😁.


Ligt dat comfortabel Indy πŸ˜‹?


Genieten van de eerste zonnestralen 🌞.


Eerst ploffen, dan languit genieten 😊. Ze is op dieet hoor, er is al 50 g af πŸ˜‰.


Dieet? Pas als ik deze doos van Tante Monique leeg heb hoor 😏.


Ook Indy vindt het verwenhooi erg lekker, net als de konijntjes van Monique.


Euh, Indy, je bent enkele onderdelen vergeten vandaag πŸ˜€ 😍.


Bij de Lidl was enkele weken geleden een zachte tunnel van 120 cm te koop. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen. Indy is er dol op πŸ˜ƒ.




zondag 5 maart 2017

Moeder overleden

Geen blog over diertjes vandaag, om begrijpelijke redenen. 

Mijn moeder had al enkele jaren Alzheimer maar ze redde zich nog vrij goed. Op 10 januari kreeg ze een beroerte, waardoor ze in het ziekenhuis werd opgenomen. Ze was links blind en verlamd. In het begin hadden we nog hoop dat ze het zou redden, maar een maand na haar opname begon ze achteruit te gaan. Ze is overleden aan een longontsteking en nierfalen.

Normaal gesproken plaats ik niets over mijn privΓ©leven, maar deze foto's wil ik toch met jullie delen.


Ik als baby, mijn moeder was 41 toen ze mij kreeg.


Toen ik dit rouwgedichtje las, moest ik meteen aan deze foto denken.

We lieten jou los
Maar pakten je hand
En droegen jou
Tot het einde