zondag 27 juni 2010

Nieuws Fluffy en de warmte

Ik heb bewust een tijd gewacht met een update omdat het op en af bleef gaan met Fluffy. Soms bloed, soms normale plassen maar waar wèl vooruitgang te zien is, is de relatie tussen haar en Snowy. Ze liggen weer vaak samen en likken elkaar even veel. Ook is het zelfvertrouwen van Fluffy aan het groeien, ze durft weer in en uit de kooien springen. Haar eetlust wat brokjes betreft was niet zoals die gewoonlijk was, misschien ook omdat ze niet veel bewoog. Hooi en groenten daarentegen gingen er héél vlot in. Haar gebrek aan eetlust hing samen met haar onzekerheid i.v.m. de kooien. Nu ze dit weer durft, eet ze weer al haar brokjes op. Ik was wel benieuwd naar haar gewicht want hoewel ik niets voelde aan haar lichaam, had ik toch het vermoeden dat ze was afgevallen. En dat is ook zo, 100g in 3 weken tijd. Niet echt iets om me zorgen over te maken want de oorzaak is duidelijk. Over gewicht gesproken: Snowy is ook weer aangekomen en weegt weer 903 g, oef !

Maar gisteren heeft ze me héél erg laten schrikken, gedurende enkele seconden dacht ik dat haar laatste uur geslagen was. De hele dag zag ik normale plassen maar rond 17u. zag ik een gele plas met enkele tikkeltjes bloed in. Dat betekent meestal dat er meer op komst is. Fluffy houdt haar plas altijd lang op maar nu was het omstreeks 21u. en ze had nog steeds niet geplast. Ik zie haar net komen aangelopen en ze doet een bloederige plas op de grond, ze kon het duidelijk niet meer ophouden. Maar toen... 
Toen begon ze ineens te gillen Shocked!!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.

Maar wat deed Fluffy? Op haar gemakje zich gaan wassen, ontspannen naast Snowy liggen en een kwartiertje later kwam ze bedelen voor snoep alsof er niets gebeurd was. Ik stond helemaal versteld hoor. Het was duidelijk gewoon een heel pijnlijk moment geweest maar ze leek opgelucht en ging gewoon door met haar leven. Tja, voor haar bestwil moet ik dit dus ook doen. De plassen die volgden waren eveneens heel normaal.

Het klinkt misschien bizar, maar ik heb de indruk dat de situatie er toch op vooruitgaat. Ik zie een bepaald patroon: als er normale plassen komen, komt er vaak bloed, slijm of een bloedklonter na ca. 3 dagen. Alsof de wonde (of wat het ook is) zich langzaam herstelt. Dat hoop ik maar... Ze voelt zich wat beter in haar vel en als dat goed gaat, komt de rest vanzelf wel. Het heeft alleen tijd nodig. Ze zou ook vaker moeten plassen maar probeer dat eens aan een konijn uit te leggen...Rolling Eyes.

Hopelijk was dit 1 van de laatste bloederige dingen die ik moet zien. En hopelijk was het ook de laatste keer dat ik het geluid moet horen, bah, het ging door merg en been. Ik vond het vreselijk om zo machteloos te moeten toekijken maar ben wel blij dat het zo vlug voorbij was. 

Maar genoeg daarover, iets leuks om mee af te sluiten. Ik vertel wellicht niets nieuw als ik zeg dat Snowy een supernieuwsgierig ventje is. De temperatuur was hier gisteren opgelopen tot 24°C en ik besloot even te testen of ze de ice pod nodig hadden. Fluffy vond er niks aan maar Snowy... kijk zelf maar Smile.



Voor alle zekerheid had ik de ice pod in een doek gewikkeld want zoals je ziet, zet Snowy overal zijn tandjes in.
Wat later leek hij dan toch te begrijpen waarvoor het ding dient Wink

zondag 20 juni 2010

Nieuws en herinneringen

Ik zal beginnen met nieuws over Fluffy want dat is al een hele tijd geleden.
En in die tijd is er toch heel wat veranderd. Of het door de Rescue Remedy is of de aandacht die ze krijgt door ze toegediend te krijgen: het lijkt vruchten af te werpen. Van tijd tot tijd zit er nog wat rozige plas in haar gewone urine, zeker als ze plast om te markeren in Snowy's kooi of als ze sproeit. Ik zie er ook een bepaalde regelmaat in, op zaterdag 12 juni, woensdag 16 juni en vandaag 20 juni plast ze 's morgens bijna puur bloed. Voor het overige zijn de plassen normaal of zit er een klein beetje roze in. Op het moment dat er veel bloed komt, voelt ze zich duidelijk ongemakkelijk en wil ze niet eten. Enkele minuten later is het alweer over. 

Van zodra ik vrijdag gestopt ben met de antibiotica is haar eetlust met sprongen vooruit gegaan. Gisteren waren de groenten zelfs in minder tijd op dan gewoonlijk. Sinds vorige week zaterdag zat het ook alweer snor met het in- en uitspringen van de kooien, goed voor haar zelfvertrouwen! En op het eerste zicht zou je zeggen dat het ook goed gaat tussen haar en Snowy maar de stress-signalen zijn dan ook subtiel. Ze heeft een verhoogde ademhaling terwijl ze ogenschijnlijk ontspannen bij elkaar liggen. Ze likt hem wel en ook evenveel als vroeger maar oh wee als hij in mijn buurt komt... Haar hele lichaam schiet naar voren alsof ze hem wil wegjagen. Snowy is niet vlug onder de indruk (of snapt het misschien niet) en blijft dus cool staan. Het lijkt wel alsof ze beide wedijveren om mijn aandacht.

Ik twijfelde wie ik als dominante moest behandelen en heb gekozen voor geen van de 2. Ze moeten het per slot van rekening zelf bepalen maar... die stress brengt bij Fluffy bloedplassen teweeg. En bij Snowy ben ik bang dat zijn weerstand zal afnemen waardoor de EC misschien weer opnieuw zal toeslaan. Hen negeren heb ik 1 dag gedaan maar ook dat was niet verstandig. Ze hebben hun dagelijkse portie knuffels nodig, ik moet alleen de juiste dosis vinden. Niet teveel (want dan voelen ze zich dominant) en niet te weinig (want ze voelen dat dit niet normaal is). Ik wil zo goed als het kan hun gewone patroon aanhouden. 

Snowy had vrijdag diarree of iets wat daarop leek. Ik zag ineens enkele druppels bruine vloeistof liggen. 5 minuten later kwam er iets uit wat op papperige blindedarmkeutels leek, hij at ze alleszins op. Een half uur later waren de bd-keutels normaal en zijn gewone keutels kwamen ook weer tevoorschijn. Geen idee of dit een reactie kan zijn op de stress of teveel meegesnoept van Chica's knaagstaaf als daar iets afvalt? Hij was ook heel onrustig en pas toen ik hem knuffelde, kalmeerde hij. Hij is 30g afgevallen op 1 week tijd, vrij veel voor zo een lichtgewichtje dus nu moet ik hem zeker nauwlettend in de gaten houden. Hij is wel in de rui en heeft de afgelopen dagen ook heel veel binkies gemaakt, buiten gespeeld en gerend enz. Hopelijk is het dat maar... Zijn maximum gewicht was 940 g in de winter, sinds enkele maanden bleef hij op 910 hangen. En nu dus 880g, in de zomer verliest hij altijd wel gewicht. Maar dit mag niet in dalende lijn blijven gaan, welk gewicht zal ik als limiet nemen om hem een preventieve kuur Panacur te geven? 

Maar om verder te gaan over Fluffy: de avond dat ze Snowy wegjoeg bij mijn voeten, plaste ze ook op de grond. Ideaal om een nieuw urinestaal te laten controleren na alle aanpassingen, medicijnen enz. De tabel met de waarden vind je op mijn site, ze is te groot om hier te plaatsen.

Omdat de nieuwe uitslag er vrij positief uitziet, besluit ik - in overleg met de dierenarts - geen Eurologist te geven en alleen verder te gaan met Rescue Remedy. De Metacam was ik aan het afbouwen, eerst kreeg ze 2x per dag de halve dosis, dan 3 dagen 1x per dag een lage dosis (0,075ml) en om af te sluiten nog 3x om de dag. Natuurlijk probeer ik ook mijn gedrag t.o.v. haar aan te passen en haar af te leiden door het speelgoed te wisselen.

Wat nu precies gezorgd heeft voor de beterschap, kan niemand duidelijk zeggen. Was het de antibiotica, het kruidenhooi achterwege laten, Rescue Remedy, mijn gedragsaanpassing, gewoon geduld of een combinatie? Jammer dat ik het niet met zekerheid kan zeggen, zo kon ik het anders in de toekomst voorkomen. Ook jammer dat het bijna een maand geduurd heeft voor we enige zekerheid hadden. Eigenlijk heeft ze al die stresserende onderzoeken voor niets ondergaan, maar anderzijds ben ik natuurlijk wel blij dat we nu blaas- of nierstenen en tumoren kunnen uitsluiten. Ik ben me ervan bewust dat dit toch nog een tijdje kan aanslepen maar hopelijk duurt het niet zo lang als in 2005. 

Om de PH-waarde naar beneden te brengen zou ik eventueel veenbessensap kunnen geven, ware het niet dat Fluffy dan weigert te drinken. Ook water waar Rescue Remedy in zit, wordt niet aangeraakt. Wellicht wordt die waarde weer vanzelf normaal als ze geen last meer heeft van haar driften. We durven nu bijna 100% zeker zeggen dat dit de oorzaak is. Want mijn dierenarts zei dat een tumor of poliep nooit vanzelf stopt met bloeden, zulke klachten gaan nooit op en af. 

Op zo een moment vind ik het wel jammer dat Fluffy zo gevoelig is, want ik heb de indruk dat ze blijft hangen in een bepaalde emotie, ook al weet ze zelf niet meer waarom. Ze kan maar moeilijk loslaten. Toch zie ik dat ze bij momenten vrolijk en actief is, zo zou ze altijd mogen zijn. 

Gelukkig is er Chica nog die met haar maf gedrag ons nog aan het lachen kan brengen. Per toeval is ze erachter gekomen dat ze kan schommelen op haar klimboom. Nu blijft ze zich met haar bekje afzetten tegen de tralies om haar klimboompje op die manier in beweging te brengen.



Omdat ze het zo leuk vindt, besloot ik haar een schommeltje te geven dat ik van mijn vriendin had gekregen. Haar papegaai speelde er niet meer mee. Eerst liet ik haar kennismaken ermee op de schotel, nu hangt het in haar kooi. Tot op heden heeft ze er nog niet op geschommeld maar ze is er wel mee bezig en dat is ook leuk Smile



Tot slot, de laatste overpeinzingen en beelden van Misty.
Als ik er over nadenk, zijn er door haar leventje wel wat aanwijzingen geweest dat ze mogelijk niet helemaal gezond was. 
Zo dronk ze bv. meer dan ik gewend was van hamsters. Daardoor plaste ze natuurlijk ook meer. Toch was het geen suikerziekte omdat ze slechts 15 ml dronk ipv 5 (wat de andere hamsters dronken). Geen extreem drinkgedrag zoals je bij suikerziekte ziet, dan drinken ze hun eigen lichaamsgewicht in water (Misty zou dan 120 ml moeten gedronken hebben). Het leek eerder een blaasprobleem te zijn. Ik zag soms wat bloedvlekjes en slijmerige bruine urine. Ik heb haar enkele maanden behandeld met veenbessensap en sindsdien heeft ze nooit meer last gehad. 

Maar wat ze vorige zomer deed, heb ik nog nooit gezien bij een hamster. Het was warm in huis maar niet extreem warm, zelfs de konijnen konden de warmte goed verdragen. Al mijn vorige hamsters hebben er ook nooit last van gehad. Misty daarentegen trof ik op een morgen zwalpend als een dronkenman aan in haar kooi. Ze leek wel een hitteslag te hebben. Toen heb ik onmiddellijk een natte handdoek boven op haar kooi gelegd en daarbovenop nog eens koelelementen uit de vriezer (koude lucht daalt). Ook tegen haar slaaphuisje legde ik een koelelement en al die dingen ging ik 's nachts ook regelmatig wisselen. Dat hielp maar ik blijf het vreemd vinden.

En dan was er natuurlijk haar schurftmijt, volgens mij was er altijd al iets mis met haar weerstand. 
Ik probeer gewoon een oorzaak te vinden waarom het zo snel gegaan is, in de hoop dat ik het sneller kan verwerken. Goed wetende dat ik toch nooit een antwoord op mijn vragen zal krijgen. En het brengt haar helaas ook niet terug. 
Wat nu volgt, zijn werkelijk de allerlaatste foto's en filmpjes die ik van haar gemaakt heb. Had ik dat geweten...¦ Nu heb ik spijt omdat er nog zoveel dingen waren die ik had willen vastleggen. Maar ja, de dingen die ik wel heb, daar ben ik heel dankbaar voor. 
Dit was Misty ten voeten uit: altijd en op zoveel manieren aandacht zoeken om uit de kooi te mogen.

 


Speelgoed van de konijnen onderzoeken.


In de volgende filmpjes zien jullie het ook: niets wees erop dat Misty binnenkort over de regenboogbrug zou springen. Ze was zo actief, alert en vrolijk.
Hier zie je haar 's morgens in de speelbak, ze was zo mooi in natuurlijk licht.


En dit is het allerlaatste filmpje, enkele dagen voor haar heengaan gemaakt.



Tot ziens lieve Misty, het ga je goed op de regenboogbrug, ik mis je zo hard...

dinsdag 15 juni 2010

Afscheid van Misty

Op maandagavond 14 juni heeft Misty ons compleet onverwacht verlaten. We hebben het helemaal niet zien aankomen. Tot op het laatste moment at ze goed, woog ze hetzelfde, was ze actief en vrolijk... en plotseling is ze er niet meer. Zoals iedere dag volgde ze haar routine: ze stond op, ging drinken, zich wassen... En normaal gezien hoor ik dan tralieknagen, dan weet ik dat ze klaar is om uit de kooi te komen. Deze keer bleef het stil dus ik besloot te kijken waar ze bleef. En ik zie haar levenloos op haar verdieping liggen. 

Ik ben me rot geschrokken en kon het de eerste uren niet eens geloven. Heb ook geen oog dichtgedaan die nacht. Ik vermoed dat ze een beroerte of hartaanval heeft gekregen, haar mondje stond wat scheef. Toch is ze heel vredig gegaan, ze lag heel ontspannen en het moet erg snel gegaan zijn. Men had me al gewaarschuwd dat deze kleur niet oud zou worden maar 1 jaar en 9 maanden is echt te vroeg Sad

Zou het toeval zijn dat 2 hamsters van mij (ook Donkey) die een blaasprobleem en mijt hadden, ook vroeg sterven? Ik denk dat ze van nature zwakker waren. 

Voor haar is het goed dat ze niet geleden of gesukkeld heeft. Tot het laatste moment heeft ze geknuffeld, gespeeld, ze is niet kaal geworden of wat dan ook. Maar de leegte die ze bij ons achterlaat is immens, vooral omdat het zo plots gebeurd is, we waren hier totaal niet op voorbereid. Toch was ik de laatste weken veel foto's en filmpjes aan het maken. Voelde ik onbewust aan dat het niet lang meer zou duren of hield ik gewoon rekening met het feit dat ze ouder dan anderhalf jaar was? Ja, ze voelde wat knokiger aan, vooral haar borstbeentje maar dat is vrij normaal bij oudere hamsters. 

Ik weet dat ze hier een prachtig leven heeft gehad, dat is een troost. Ze heeft zelfs nog in een supergrote kooi mogen wonen gedurende het laatste half jaar. Maar mijn hemel, dit doet pijn! Ik kan het maar niet geloven dat ze er niet meer is. Dat ik haar lieve roze neusje nooit meer zal zien. Haar vachtje niet meer zal voelen en ruiken. Haar niet meer kan knuffelen. Ik ben zo dankbaar voor alle mooie herinneringen die ze mij gegeven heeft maar waarom heeft ze mij zo plots verlaten? Mijn knaagdiertje dat haar naam altijd waarmaakte, niets bleef onaangeroerd bij Misty. Nooit meer kan ik haar immer olijk snoetje zien, iedere ochtend en avond keek ik er naar uit. En ze was zo ontzettend lief ! Hoewel ze een adhd-hamster was die nooit bleef stilzitten in je hand, liet ze zich wel graag aaien, zelfs terwijl ze at. Nooit een slecht humeur, altijd even vrolijk, je zag niet eens dat ze willig was. Wat ga ik dat lieve gezichtje missen, het gezichtje dat mijn hart deed smelten, iedere dag opnieuw. Ze is ongetwijfeld de meest tamme en fotogenieke hamster die ik ooit heb gehad. Altijd weer vond ze de perfecte pose met haar perfecte uiterlijk. Het mooie zwarte vlekje op haar borstkas, haar bijzondere kleur, haar neusje dat zo mooi contrasteerde met haar vacht... 

Mijn mooie mollige Misty, waarom ben je niet langer gebleven? Ik had nog zoveel plannen en mis je verschrikkelijk Crying or Very sad. Gelukkig ben je niet alleen op de regenboogbrug. Je zult er beslist iedereen opvrolijken met je olijke snoet. Op een dag zien we elkaar weer, mijn lief meisje.... 


Om 15u. heb ik haar vandaag naar het crematorium gebracht, donderdag wordt ze gecremeerd en dan is ze terug bij mij. Maar ik heb het voorlopig wel even gehad met hamsters, het doet gewoon te veel pijn dat ze niet lang leven.

Hopelijk is het nu echt gedaan met het slechte nieuws van de afgelopen weken, dit is emotioneel erg uitputtend Crying or Very sad

zaterdag 12 juni 2010

Nieuwe update over Fluffy

Het is enkele dagen stil geweest omdat ik zelf niet wist wat ik moest denken. En ook omdat ik een dipje zat, ik zag het even niet meer zitten.

Woensdag bracht ik de dierenarts op de hoogte van Fluffy's onveranderde toestand en ze zei dat er toch nog een steentje of iets anders kon zitten dat niet zichtbaar was op foto of echo. Ze vroeg zich af hoe lang we dit probleem nog wilden aankijken zonder in te grijpen (lees: een operatie). Dan slaat bij mij de paniek toe natuurlijk. Een konijn van die leeftijd opereren is een groot risico en eigenlijk weet niemand wat er precies mis is.

Nee, dat laat ik niet toe, ik heb Eurologist tabletten besteld die het gruis en stenen kleiner dan 1 cm zouden weghalen. In het verleden heb ik haar hiermee ook al eens succesvol behandeld. Hopelijk steken de tabletten maandag in de bus zodat ik snel kan beginnen.

Ondertussen ben ik gestart met Rescue Remedy om verschillende redenen. Enerzijds helpt het hopelijk haar gerust te stellen want ook zij lijkt te panikeren als ze bloed ziet. Ze begint het op te likken en dat wil ik niet, lijkt me niet hygiënisch. Aandacht geven op zo een moment is niet ideaal, dat weet ik maar ik heb geen andere keuze dan het meteen op te ruimen.

Anderzijds hoop ik dat de gemoederen bedaren tussen haar en Snowy want sinds gisteren is het glashelder: ik vermoedde al dat er een rangordeconflict was maar nu kreeg ik de bevestiging. Niet alleen ik zag het, ook mijn vriend viel het op en dat wil wat zeggen. Hij houdt ook wel van de dieren maar is er niet zo intensief mee bezig als ik.


We zagen het allebei: Snowy duwde zijn kopje onder haar in, zij weigert te likken en duwt haar kop onder hem in waarop hij wel likt. Vroeger likte ze hem thans regelmatig maar nu geeft ze geen duimbreed toe. Heel af en toe krijgt hij enkele likjes en daar moet hij het dan maar mee stellen. Hij probeert al enkele jaren ranghogere te worden maar oud of niet: Fluffy is nog niet van plan haar positie op te geven. En hoewel ik stress wil vermijden, mag ik niet tussenbeide komen. Dus ik hoop dat ze het vlug zullen 'uitvechten'. (Gelukkig komen er nooit echte gevechten aan te pas Wink).

Ze liggen ook vaak apart maar zo een tijdelijke time out is zeker niet slecht.


Ik vermoed dus dat het een combinatie is van gruis en stress. Op deze pagina kun je lezen dat dit een mogelijke oorzaak van blaasproblemen kan zijn: http://www.huisdierendokter.nl/inurinewegen.html 
(onder "Ontstaan van blaasgruis en blaasstenen", 2de alinea).

De dierenarts heeft het trouwens al eerder in haar praktijk gezien maar dan vooral van mannetjes die uit pure seksuele drift bloed plassen. Geen gewone rode urine, nee, echt bloed. Bij Fluffy is het geen seksuele maar territoriumdrift. De problemen zijn begonnen sinds ze beiden buiten zijn gaan spelen.

Sinds woensdag begon ik me ernstige zorgen te maken: zowel de baytril als de metacam lijken niets te helpen (tegen het bloeden alleszins). Bovendien vond ik die dag weer wat sliertjes slijm/bloed en... Fluffy begon haar eetlust te verliezen. We moesten alles naar haar brengen en dan ging het er nog maar met mondjesmaat in. Ze weigerde de Science Selective brokken, zowel de gewone als de mature. Enkel Cuni Re-balance (dat ik gewoonlijk meng met SSS) ging er wèl goed in dus geef ik de laatste dagen alleen dat voer nog. Het is niet zo vezelrijk als de andere brokken maar hooi en groenten wil ze gelukkig wel nog goed eten. 

Ik weet niet of het eetlustverlies aan de ziekte of de antibiotica te wijten was. Vrijdag heb ik voor de laatste keer baytril gegeven en vandaag is haar eetlust al beter. Toeval? Metacam ga ik nog enige tijd doorgeven maar wel de halve dosering en zo afbouwen.

Mijn vriendin heeft haar ook een reiki behandeling op afstand gegeven gisterenavond (waarvoor dank!), in de hoop dat alle kleine beetjes zullen helpen.

Ze stormde van de week op haar groenten af, vandaag heeft ze ook weer al haar brokken en kruiden opgegeten, prima dus. De voorbije dagen bleef er altijd wel wat liggen.

En gisterenavond wilde ze blijkbaar net plassen toen ik haar kooi aan het verschonen was. Dus plaste ze op het tapijt: een mooie gewone plas overigens. Vanmorgen zag ik dan weer wel bloed maar naarmate de dag vordert worden haar plassen normaler.

Ze lijkt 's morgens 'opstartproblemen' te hebben. Dan is ze bijlange niet zo speels als 's avonds. Geen idee wat de oorzaak is: de hele nacht alleen zijn, beperkte ruimte, ...?
Sinds gisteren wil ze ook niet meer in of uit een kooi springen. Zelfs niet die van Snowy die een stuk lager is dan de hare. Ik moet dus goed op haar lichaamstaal letten om te kijken wanneer ik haar moet optillen. Wellicht leer ik haar een foute gewoonte aan op deze manier maar nood breekt wet. Een zieke mag verwend worden Wink.

In 2005 - toen ze net hetzelfde gezondheidsprobleem had - heeft ze haar poot verstuikt door haar onzekerheid. Uiteraard wil ik dit nu graag voorkomen. Pijn heeft ze alleszins niet, dat kan ik opmaken uit haar slaaphoudingen en ander gedrag. Het niet meer willen springen heeft puur met onzekerheid te maken en ik hoop dus dat Rescue Remedy ook hier een oplossing zal bieden. Fluffy is altijd al een onzeker konijn geweest dat continu bevestiging nodig heeft en dat zal nooit veranderen.
We blijven dus gewoon doorgaan en ik hoop met heel mijn hart dat dit vlug beter wordt. Niet zoals in 2005, toen ze meer dan een half jaar heeft gesukkeld.

Tot slot nog even een dankwoordje aan alle mensen voor de lieve mails, brandende kaarsjes enz.: bedankt!

Om echt af te sluiten: enkele foto's van een ontspannen Fluffy, je kan moeilijk zeggen dat dit een konijn met pijn is Wink



zondag 6 juni 2010

Update Fluffy en andere dingen

Inmiddels lijkt Fluffy weer aan de beterhand te zijn. 's Morgens vind ik vaak nog een plas met bloed er in maar ze houdt het ook de hele nacht op. Gedurende de dag zie ik de plassen dan normaal geel worden. Ze lijkt alleszins geen pijn te hebben want ze ligt ontspannen, eet goed en is vrij speels. Dit is bv. een plas die ik gisteren van haar vond (ze plast eigenlijk nooit op de grond).



Ik moet trouwens ook mijn houding naar haar toe veranderen. Telkens als er bloed in een plas zit, begint ze het op te likken en ik duw haar dan weg omdat ik het vies vind. Dit ga ik niet meer doen want ze houdt er niet van om aandacht te krijgen om die momenten en loopt dan weg van mij. Ze beseft maar al te goed dat ik haar in de gaten hou en dat maakt haar nerveus. Dit is wel het laatste wat ze kan gebruiken dus ik moet mijn gedrag gaan aanpassen.
De laatste dagen krijg ik ook mailtjes van mensen die niet begrijpen dat er teveel calcium in hooi kan zitten. Voor die mensen zet ik hier volgende link neer, dan zullen jullie begrijpen waarom ik alleen nog maar grashooi geef:
http://www.rabbit.org/translations/dutch/verlagingvanhetcalcium.html
Veel hooisoorten bevatten teveel alfalfa!

En Fluffy heeft in het verleden al eens last gehad van blaasgruis, daarom krijgt ze ook al jaren alleen nog maar spa blauw ipv kraanwater, aangepaste brokjes (Science Selective Mature) en geen groenten die veel calcium bevatten.

Ik krijg ook bezorgde mails van mensen die toch aan een baarmoederprobleem denken. Geloof me: het probleem zit echt in de blaas, dit is mij bevestigd door 2 dierenartsen. De pijnklachten en het bloed wijzen ook richting blaas. Metacam en Baytril zouden ook geen effect hebben op baarmoederkanker. De genezing kan lang duren omdat de medicijnen door een urinebarrière moeten dringen en dat schijnt moeilijk te zijn.

Hier een bewijs dat ze zich goed voelt, met dit project is ze al enkele dagen bezig Smile



En zo zie je welke gewoontes er insluipen bij een innig koppeltje, ze slapen zelfs in dezelfde houding Laughing



Tot slot nog even mijn mooie Misty showen. 's Morgens is ze ook wakker en ik nam haar mee naar buiten om mooie foto's te maken. Geen nood, ze zat in een hoge curverbox en kon onmogelijk ontsnappen! Heeft ze niet het liefste snoetje dat je al ooit gezien hebt? Very Happy




 
Ik had in één van de vorige logjes ook filmpjes beloofd, geloof ik maar heb even geen tijd om ze te maken. Hopelijk lukt het me deze week wel.

vrijdag 4 juni 2010

Update 2 ivm Fluffy

De laatste dagen leek er snelle beterschap te zijn, er was geen druppel bloed meer te bespeuren en haar gedrag was bijna als vanouds. Over haar eetlust mocht ik ook niet klagen. Gisteren heeft ze geen Metacam gehad omdat ik er al 5 dagen mee bezig was. Volgens beide dierenartsen was dit voldoende. Toch hield ik haar in de gaten, je weet immers maar nooit.

Gisterenavond vond ik een plas met wat bezinksel op de handdoek, minder dan ik enkele weken geleden vond maar ik vond het toch verontrustend.


En dan zie ik vanmorgen weer een plas met bijna puur bloed in de kooi liggen Sad

Ik begrijp niet wat er mis is met mijn lieve meid, het is geen ontsteking dus in principe geef ik de antibiotica voor niets. Ze reageert blijkbaar wel goed op ontstekingsremmer/pijnstiller. 

Toevallig had ik haar gisteren even buiten gezet maar ze liep meteen weer binnen, heeft dit weer voor spanning gezorgd? Ik heb alleen maar het beste met haar voor, het zonnetje is goed voor haar maar voorlopig zal ik haar maar nergens meer toe dwingen, behalve medicijnen dan.


Ik weet even niet meer wat ik nog moet doen, ben maar opnieuw begonnen met Metacam. Is dit probleem net als vorige keer weer psychisch? Wat is dan in hemelsnaam de oorzaak? Volgens mijn dierenarts kon het een adertje zijn wat van tijd tot tijd openspringt door spanning. Maar waar komt de spanning dan vandaan? Alles gaat prima tussen haar en Snowy, ze zijn weer veel samen. 
Ik kan alleen maar hopen dat dit vlug overgaat, wat haat ik het om me zo machteloos te voelen...

dinsdag 1 juni 2010

Update over Fluffy

Allereerst wil ik iedereen van harte danken voor de vele reacties en mailtjes van medeleven! Het duimen lijkt alleszins te helpen. Ik durf het niet al te hard zeggen maar Fluffy lijkt beter te worden. Gisterenmiddag kwam ze op mij afgestormd zoals ze dat gewoonlijk doet als ze kruiden krijgt. Ze eet ook weer met dezelfde gretigheid als vroeger. Gisteren avond joeg ze zelfs Snowy weg zodat ze zeker als eerste een snoepje zou krijgen. Ze huppelt ook iets meer rond en haar plasjes bevatten almaar minder bloed. Toch zie je dat ze nog niet de oude is, omdat ze nog veel zit. Ze gaat zelden liggen, net alsof die houding pijn doet. Lijkt me moeilijk omdat ze daardoor ook niet slaapt maar ja, ik kan niet meer doen dan antibiotica en pijnstiller/ontstekingsremmer geven. Haar lichaam moet nu de rest doen.
Zondag vond ik zelfs weefsel/slijm bovenop haar plas, eng om te zien hoor. (in werkelijkheid zo een 2 cm lang).




Per toeval kon ik zondagavond een plas opzuigen omdat ze in huis had geplast. Je zag dat ze toen nog geen controle had over haar blaas. Eerst kwam er weer een bloederige plas, enkele seconden later een gele met bloedsporen in. 



Na een nachtje in de koelkast bewaard te hebben, maandag meteen binnengebracht bij de dierenarts en vanmorgen was de uitslag er al.
  • Geen rode bloedcellen (huh?)
  • Geen witte bloedcellen (geen ontsteking dus)
  • Veel kristallen (calciumcarbonaat)
Ik begrijp niet dat men geen rode bloedcellen heeft gevonden, misschien omdat het meeste bloed er al uit was? Ik begrijp nog minder dat er geen ontsteking gevonden is, terwijl de antibiotica en ontstekingsremmer toch lijken aan te slaan. Kristallen zijn verontrustend, vooral omdat ik haar voeding 6 jaar geleden al heb aangepast. Toen werd immers al duidelijk dat ze erg gevoelig was voor calcium. Konijnen hebben altijd wel een dosis calciumcarbonaat in hun blaas maar bij Fluffy was het extreem veel. Naar verluidt zou dit de blaaswand kunnen beschadigen zonder ontsteking uit te lokken. Ben al blij dat haar blaas meteen reageert en niet wacht totdat er zich stenen vormen. Ik ben ook blij dat de eiwitwaarde van de urine niet verhoogd was want dan zat het probleem in de nieren. Volgens mijn dierenarts zou het ook een bloedvat kunnen zijn dat bij momenten openspringt (door gruis, persen enz.). 

Maar om terug te komen op calcium in de voeding: sinds enige maanden gebruik ik een ander merk hooi. Vroeger gaf ik altijd budget hooi van Tom & co. Nu gaf ik Multifit hooi, op de verpakking staat dat het bergweidehooi met kruiden is. Ik heb ooit ergens gelezen dat bergweidehooi veel calcium bevat en kruiden vanzelfsprekend ook. Bovendien voerde ik de laatste tijd ook bio hooi, iets waar ook heel veel kruiden in zitten. Dus ga ik terug naar het budget hooi want dit eten ze het meest aangezien het ook dient als toplaag over hun bodembedekking. Bio hooi krijgen ze nog maar 1x per week. Ik hoop het zo te kunnen oplossen.

Eigenlijk vind ik het erg dat ik niet naar het stemmetje in mijn hoofd heb geluisterd. Iets zei me al dat het multifit hooi misschien niet goed zou zijn. Vooral niet met Fluffy's verleden, ik wist dat ze gevoelig was voor calcium.

Vorige week zag ik een plas van haar die opgedroogd was op een handdoek en in het midden leek het wel tandpasta te zijn. Een gelijkaardige plas van Snowy vond ik op het telefoonboek. Waarom ging er toen geen lichtje op bij mij?




Ik hoop dus dat ik met deze aanpassing mijn lievelingen verlos van pijn en ongemakken. Hopelijk kan ik na de antibioticakuur en hooi-aanpassing nog eens urine laten controleren. Als er dan nog teveel kristallen zitten, ga ik opnieuw Eurologist tabletten geven, hoewel die niet schijnen te werken tegen calciumcarbonaat.

Inmiddels zijn ze nog niet opnieuw de beste vriendjes, ze liggen nog veel apart maar af en toe worden er toch wederzijdse likjes uitgedeeld. Komt vast helemaal goed. 


Ik maakte me ook een beetje zorgen om Snowy omdat hij door haar ziekte en gedrag ook uit zijn normale doen was. Hij weigerde zijn blindedarmkeuteltjes te eten en zijn gewone keutels werden kleiner. Dus enkele brokjes minder gevoerd en het probleem loste zich vanzelf op.