zondag 27 januari 2013

Snowy, Mika en Chica

Even een heel kort berichtje. Snowy krijgt nu een week panacur en zoals gewoonlijk doet het wonderen voor zijn spijsvertering. Zijn keutels worden groter (bijna Fluffy formaat) en hij lijkt honger als een paard te hebben. Het effect zag ik pas na 5 dagen dus daarom denk ik dat de panacur niet werkt als een darmstimulerend middel, maar dat het probleem weer effectief in zijn hersenen zit. Omdat ik effect zie, zal ik nog 3 weken doorgaan met de behandeling ipv 1 week. Hij is inmiddels 24g aangekomen.
Gisteren morgen zag ik ook iets wat hij al heel lang niet meer deed: rennen en binkies maken Very Happy. Hij voelt zich weer duidelijk beter in zijn velletje. Hij loopt ook niet meer tegen grote dingen aan, wel nog tegen stoelpoten maar dat kan ook uit enthousiasme zijn omdat hij eten krijgt. Sowieso ziet hij slechter sinds hij EC kreeg in 2009.

Mika is al 2 dagen niet meer uit haar kooi geweest Sad. Ik zie haar enkel nog af en toe als ze komt eten/drinken/plassen. Hopelijk is het maar een winterdipje en wordt ze wat actiever door het zachter wordende weer. Natuurlijk hou ik er rekening mee dat ze al 2 jaar oud is. Verschillende broertjes en zusjes van haar zijn al overleden. Toch hoop ik dat zij een uitzondering mag zijn!

Chica gedraagt zich de laatste weken heel broeds en is 15g aangekomen. Meestal betekent dit dat er eieren gaan komen. Ik hoop zo dat ik het fout heb Confused!

zondag 20 januari 2013

Snowy ziek (en Mika misschien ook?)

In plaats van een vrolijk bericht met mooie foto's en filmpjes moet ik dit schrijven.

Mijn mooi, lief mannetje werd eigenlijk vrij plotseling ziek. Ik zag dat hij langer deed over zijn eten dan normaal. Hij is ook weer heel lichtjes in de rui en nieste en smakte weer. Maar zijn keutels bleven wel gewoon goed. En plots werden ze piepklein, grillig van vorm en wilde hij niet meer veel eten. Hij at nog een beetje (zelfs krant) dus ik dacht aan een beginnende verstopping. Daarom gaf ik geen biks meer, maar dat leek het erger te maken. Zijn keutels werden nog kleiner. Groenten en kruiden wilde hij nog eten, maar hooi niet meer echt. Sowieso merk ik al enkele maanden dat hij 's nachts geen hooi meer eet. Is dit omdat hij Fluffy niet meer hoort knabbelen? Ik weet het niet.

De laatste weken verloor hij ook een klein beetje gewicht (10 à 15g) maar wat me vooral verontrustte: hij botste tegen dingen aan! Een dunne stoelpoot, daar kan ik nog inkomen. Konijnen hebben een blinde vlek voor hun neus en dat hij zo een dun ding niet ziet: akkoord. Maar de bank?... En Chica's kooi?... Toevallig donkere dingen. Met zijn kooi en dingen met lichte kleuren heeft hij weinig of geen problemen. Sowieso heb ik al jaren de indruk dat hij door de EC minder goed ziet. Is dit nu een nieuwe opstoot of een ouderdomsverschijnsel? Ik merkte de laatste dagen dat hij soms zijn evenwicht verloor bij het krabben aan zijn oortje bv.

Ik gaf allerlei darmstimulerende middelen maar ze leken niet te helpen. Dus met spoed naar mijn dierenarts/werkgever waar de vervangster een foto heeft gemaakt. En die liet zien dat er helemaal geen verstopping of obstructie zat. Net het tegenovergestelde: zijn darmen waren vrij leeg. Ze raadde me aan om de darmstimulerende middelen af te bouwen en weer biks te geven. Ik vroeg of ik opnieuw met Panacur mocht starten en dat mag. Ik was van plan in het voorjaar een preventieve kuur te geven, maar dan moet het maar wat eerder.


Het eerste wat ze zei trouwens, was dat hij mager was. Tja, dat voel ik zelf ook wel, maar hij wordt binnenkort 9 jaar. Ik vermoed dat de leeftijd ook een rol speelt, want ik krijg hem al een jaar niet meer op zijn 'oud' gewicht.

Ze keek ook in zijn mondje omdat ik de indruk heb dat zijn haartjes blijven 'kleven' in zijn mondje of keel. Wat ze toen zei, liet me schrikken. Hij heeft beginnende haakjes aan de linker bovenkant. Ze hebben nog geen wondjes gemaakt maar volgens haar kon het alleen maar erger worden. Ik zie het niet zitten om preventief die haakjes te laten verwijderen omdat hij daarvoor onder narcose moet. En hou ouder, hoe meer risico Sad. Eerlijk gezegd hoop ik (misschien dom van me) dat de haakjes stabiel blijven of zelfs verdwijnen als hij weer beter gaat eten.

Op dit moment (ik durf het bijna niet te schrijven), lijkt het weer de goede kant op te gaan. Hij eet en drinkt weer en zijn keutels worden groter. Hij eet nog niet zoveel en zo vaak hooi als voordien, maar hopelijk komt dat nog. Zijn spijsvertering moet natuurlijk weer langzaam op gang komen. Ik geef zijn biks nu verspreid over 4x per dag, in de hoop dat zijn maag dan niet overladen raakt. 

Het enige wat me nu nog stoort, is dat hij zich in zijn huisje verstopt en niet meer veel beweegt. Maar dat doet hij iedere winter, ook toen Fluffy nog leefde. Misschien speelt dit ook wel een rol in zijn minder goede darmwerking.

Ik hoop alleszins dat ik hem terug op de rails krijg en dat ik verbetering zal zien door de Panacur. Duimen jullie mee?

Ook Mika is de laatste dagen niet meer zichzelf. Ze zit wat sufjes voor haar deurtje en ik heb de indruk dat ze zwaar ademt. Maar misschien beeld ik me dat in omdat ik haar niet vaak (eigenlijk nooit) zie stilzitten en nu wel. Haar oortjes staan hierbij ook een beetje als een "zadeldak" en haar vachtje is echt dunner aan het worden. En plots maakt ze een klik, begint ze te klimmen en is ze weer het energieke diertje als vanouds. Hebben de dieren hier zoveel last van de koude of is het toch ouderdom?

Met Chica lijkt alles goed te gaan. Hoewel ze zich af en toe broeds gedraagt, komt ze niet aan in gewicht en lijken er geen eieren meer te komen. Houden zo!

zondag 6 januari 2013

Vakantieverhalen

Na een lange periode van afwezigheid, volgt uiteraard een lange blog met veel nieuws. Eindelijk heb ik wat dingen voor mezelf kunnen doen. Ik wil hierbij ook de mensen bedanken voor de talrijke kaartjes, ik had bijna geen plaats meer op de kast Wink.

Ik zal deze blog aftrappen met het nieuws dat ik - een half jaar na Fluffy's overlijden - haar gedenkplekje eindelijk in orde heb kunnen maken. Het is inderdaad al 6 maanden geleden dat Fluffy het tijdelijke met het eeuwige wisselde, wat gaat de tijd snel Sad. Ik was een manier aan het zoeken om haar pootafdrukjes in een 3d fotolijst te bevestigen maar het mocht niet permanent zijn. Toen kwam een vriend van mij op de proppen met het idee van velcro, ideaal! Beneden heb ik nog een lapje paarse velours stof gedrapeerd. Mochten de afdrukjes toch loskomen, dan vallen ze zacht. Je ziet ook glazen (snoep)potjes staan met de vacht en snorharen van Fluffy en Snowy er in. Bovenaan staat het urntje met de assen van de hamsters (die helaas allemaal samen liggen, het kon destijds niet anders). Eerst was ik van plan om Fluffy's assen later over te gieten in een urn die ik mooier vond. Maar om redenen die ik liever voor mezelf houd, blijft ze in deze urn, het is perfect zo. Je ziet ook een engeltje staan, daar heb ik lang naar gezocht. Ik wilde per se een engeltje dat op haar rechterzijde sliep omdat dit ook de favoriete zijde van Fluffy was. Nu ben ik gerust, het gedenkplekje is compleet nu. (Let niet op de rommel onderin, dat is van mijn ex die nog moet verhuizen).


Chica heeft zo een schattige manier om haar staartveertjes te poetsen. Gelukkig bleef ze deze keer doordoen terwijl ik filmde. Ze zit wel op zo een onhandige plaats (op de ronde hoek van haar kooi) maar dat is typisch Chica Wink.


Met kerst zijn de diertjes hier natuurlijk ook weer verwend geworden (mede dankzij enkele konijnenvriendinnen van wie ik zoveel cadeautjes heb gekregen).
Snowy vindt het grastunneltje fantastisch Very Happy.


Toen Mika jarig was, heeft hij ook nog een speeltje gekregen maar meer dan eraan snuffelen, doet hij niet, jammer. Hij heeft overigens weer even spijsverteringsproblemen gehad toen hij enkele dagen verhaarde. Weer het gewoonlijke scenario: niezen, smakken, bijna plakpoep enz. Zo plots als het begint, stopt het ook altijd.


Mika is in 1 week tijd erg verwend geweest, bij Kerst en op oudejaarsavond. Op 31 december is mijn klein beertje 2 jaar geworden. En zoals mijn vriendin het zo mooi verwoordde: nog geen haartje ouder geworden Laughing.

Eerst liet ik haar kennis maken met het pluchen rendier dat Fluffy zo graag aflebberde.



Dan kreeg ze haar kerstcadeautje. Let op dat lief klein voetje als ze naar binnen gaat Smile.




Een weekje later was mijn zacht molletje dan jarig. Ik was ervan overtuigd dat ze verzot zou zijn op dit speeltje maar niets was minder waar. Tot nu toe wordt het alleen maar besnuffeld, wat jammer.


Gelukkig kon het verjaardagstaartje dit ruimschoots goedmaken, hoewel het eenvoudig was. Ik was even in paniek toen ze het hele koekje in haar wangzak propte. Ten eerste omwille van de omvang, ten tweede omdat het nogal zoutig is. Goddank maakte ze haar wangzakken leeg, zodat ik het grote stuk toast uit haar kooi kon halen.