zaterdag 30 april 2011

Beterschap, maar vlug voorbij

Zodra ik matten had gelegd, zag ik Fluffy met sprongen vooruitgaan (niet letterlijk Wink). Ze huppelde veel beter, zat vaker recht i.p.v. scheef en ze huppelde ook vaker en meer rond. Ik was natuurlijk erg blij met deze vooruitgang maar was tegelijk bang dat ze iets zou forceren. Toch moet ze bewegen om de anabolen te laten werken. 
Helaas was mijn vrees niet ongegrond, haar overmoedigheid speelde haar parten na ongeveer 3 à 4 dagen. Toen ging het weer bergaf en dan huppelt ze ook bijna niet meer. Enkel nog de noodzakelijke dingen (eten, plassen enz.) worden gedaan. Toch lijkt ze geen pijn te hebben want maalgeluidjes zijn er nog volop. Dat ze 3 dagen na elkaar zich goed kan voelen, is een opsteker. Haar traanoog werd erger door de zalf dus daar ben ik maar mee gestopt. Ook Snowy heeft nu een traanoogje af en toe.
Ik hoop dat ze met de nodige rust weer een goede periode tegemoet gaat en dat die periodes langer mogen duren. Je ziet haar genieten dan. Soms loopt ze zelfs zo snel dat ik het niet kan geloven.
Hieronder een filmpje hoe het op slechte dagen gaat. Ze huppelt dan niet veel dus veel filmmateriaal heb ik ook niet.



Gelukkig liggen ze wel weer veel samen en daardoor voelt Snowy zich ook weer beter. Het hoesten en de rare ontlasting zijn verdwenen. Misschien heeft zijn nieuwe hobby er wel mee te maken Laughing.



Het is wel jammer dat Snowy niet meer buiten wil spelen. Misschien komt dit omdat hij niet alleen wil zijn maar Fluffy kan gewoon echt niet meer mee. De afstand is te groot voor haar.

Vorige week schreef ik nog dat Chica's schommeltje niet lang meer zou leven. Ik had gelijk, toen ik donderdag thuis kwam, was het houtje in 2 gebroken Rolling Eyes. Een close up van een vernielzuchtig vogeltje Smile.



Mooie Mika tenslotte zit nog steeds graag in de kokos Smile.



zaterdag 23 april 2011

Vervolg van Fluffy

Inmiddels zijn de behandelplannen voor Fluffy veranderd. De collega van mijn dierenarts beloofde me vorige keer om op te zoeken of anabole steroïden aan konijnen mogen gegeven worden. Dit zijn spierversterkende middelen. Maandagavond belde ik opnieuw naar de dierenarts omdat het weer erger werd met Fluffy, ze kon nauwelijks nog huppelen. Toen vertelde ze mij dat konijnen anabole steroïden mogen hebben. Het is een injectie die ze 1x/maand, 3 maanden lang moet krijgen. Ook best een heftig middel maar niet zo schadelijk als corticosteroïden. Die hebben nare gevolgen voor het immuunsysteem, maag, lever en nieren. Dus als ik ze kan vermijden, doe ik dat natuurlijk ook. Het is echter niet zeker dat de anabolica zullen werken, dat is weer afwachten. Het duurt ca. 3 à 4 weken voor ik resultaat zou kunnen zien.
Deze spierversterkende middelen hebben als bijwerking dat het honger kan opwekken. Misschien niet zo slecht voor Fluffy, hopelijk komt ze dan ook wat aan in gewicht. De dierenarts vond haar ook vrij knokig op de rug en heupen maar dat hoort ook bij de leeftijd. Nu is het wel zo dat deze steroïden alleen maar helpen als de spieren ook effectief getraind worden. Ik moet dus zorgen dat ze voldoende matige beweging krijgt maar tegelijk zorgen dat ze zich niet forceert.

De dierenarts voelde geen verschil in bespiering links of rechts, dat is vrij goed nieuws. Vreemd genoeg waren de reflexen in haar achterpoten ook goed deze keer. Afgelopen dinsdag heeft ze haar eerste injectie gekregen.

Fluffy huppelt krom, ze plaatst haar voorpoten meer naar rechts en steunt bijna volledig op haar rechter achterpoot. Die poot staat daarbij ook nog naar binnen gedraaid, waarschijnlijk loopt ze daarom zo krom. Mijn dierenarts kon nog steeds niet bepalen wat precies de oorzaak is: een trauma of slijtage van de wervels en tussenwervelschijven door ouderdom. Ik vrees het laatste want de klachten zijn 2 jaar geleden al begonnen, weliswaar in een lichte vorm. Toen sprong ze al niet meer op haar slaaphok, kon ze haar snoet niet meer wassen met 2 voorpoten en als ze bedelde, viel ze soms om.

De dierenarts vond haar traanoog toch ontstoken uitzien, omwille van het witte vocht dat eruit kwam. Toevallig traande haar oog net op dat moment hevig. Dus moet ik weer 5 dagen Terramycine gebruiken.

Verder is haar gewicht weer wat gezakt; van 2,084 kg naar 2,053 kg. Nog een lieve gebeurtenis: van de week was ik haar massage en T-Touch aan het geven en ze begint mij ineens te likken! En niet zoals gewoonlijk mijn kleren of sloffen, nee, mijn huid! Dat heeft ze nog nooit gedaan maar dit is voor mij wel een teken dat zij genoot van wat ik deed. En ik genoot op mijn beurt van haar stevige warme likjes Very Happy.

Omdat ze veel moeite had om op de gladde vloer te lopen, heb ik op haar "loopstroken" hennepmatten en overschotten van tapijt gelegd in het woonkamergedeelte. Het is niet bepaald mooi maar haar comfort en welzijn staat voorop! Ik heb ook nog rubber matten gekocht voor het eetkamergedeelte maar die ruiken nogal sterk. De kans bestaat dat ze bang zullen zijn, maar dat is voor volgende week. Deze week zijn er al veel veranderingen geweest en ik laat hen liever geleidelijk aan wennen.

Om te beginnen aan de hondenmand die als wc moet dienen. Deze mand heeft vanzelfsprekend geen gaten in de bodem Wink. Snowy was natuurlijk de eerste die ze verkende. Gisteren pas durfde Fluffy erin maar nu heeft ze weer een stuk zelfstandigheid terug. Het fijne is dat de mand groot genoeg is zodat ze er tegelijk in kunnen. De mand is wat aangeknaagd door een puppy maar dat geeft niet, vind ik. Na een grondige schrob- en ontsmettingsbeurt was ze klaar voor gebruik.

 



De hennepmatten vinden ze ook heel leuk. Eergisteren kwam Fluffy - net zoals vroeger - weer tussen mijn voeten liggen. Haar linkerpoot glijdt altijd weg en ze draait rondjes in de hoop haar gemak te vinden. Tussen mijn voeten lag ze lekker stabiel en ze werd met de minuut meer ontspannen. Zo hebben we zeker een uur gezeten Smile.


Sindsdien glijdt haar poot niet meer zo hard weg en kan ze zelf een ontspannen houding vinden. Het rode tapijt heeft haar voorkeur.


Ze huppelt nog steeds wat krom maar eigenlijk gaat het ietsje beter. Hopelijk blijft ze zo vooruit gaan. Want de afgelopen week verdween de twinkel weer uit haar ogen, ze knaagde niet meer aan de tralies, kortom: ze voelde zich weer niet lekker.

En dat had ook zijn weerslag op Snowy. Zijn keutels werden weer plat, hij had last van plakpoep, nieste/hoeste af en toe en schudde dan mijn zijn hoofdje. Ook plaste hij plots niet meer in huis (dus toch een territorium/rangordeconflict!). Hij lag vaak alleen omdat Fluffy niet meer uit de kooi wilde komen en dat vond hij maar niets. Gelukkig is hij ook weer aan de beterhand, heel af en toe hoor ik hem niezen/hoesten.

Tot slot nog even iets melden over Chica. Herinneren jullie nog hoe ze haar schommel kapot beet? Dit is ondertussen het resultaat.



Voor alle zekerheid heb ik alvast een reserveschommel gekocht want deze zal het niet meer lang uithouden Wink.

Vanmorgen was Mika weer wakker en daarom: een foto in de ochtendzon van de mooiste hamstersnoet ter wereld.


Wij wensen iedereen een heel fijn Paasweekend!




zaterdag 16 april 2011

Workshops en diertjes

Deze keer wordt het een vrij lange blog omdat ik veel te vertellen heb.

Vorige week geen blog omdat ik toen workshops over konijnen gaf. Er waren 14 deelnemers en ik mag het een succes noemen. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Enkele foto's om een indruk te geven van de namiddag: 







Nu over naar mijn lieverdjes want daar heb ik toch wel het een en ander over te vertellen. Ik zal beginnen met Fluffy.

Er waren aardig wat punten waar beterschap was behalve het belangrijkste: haar rug en poot. Omdat de medicijnen niet (genoeg) lijken aan te slaan en omdat het blijkbaar toch geen EC is, ben ik in overleg met de dierenarts na 6 weken gestopt met Panacur. De Metacam ga ik ook afbouwen om de volgende reden. Als ze niet meer last of pijn krijgt na het afbouwen en stoppen, heeft de pijnstiller/ontstekingsremmer toch geen effect en heeft het geen zin om het te blijven geven. Als ze daarentegen wél meer last zou krijgen, is dit een teken dat Metacam als ontstekingsremmer niet sterk genoeg is (wat ik al een hele tijd vermoed). En dan gaan we over tot corticosteroïden (Prednison). Ik ben niet bepaald een voorstander van dit middel omdat ik uit eigen ervaring weet hoe heftig het is en welke bijwerkingen er zijn (meer honger zou bij konijnen gelukkig niet voorkomen als bijwerking). Maar een andere oplossing is er simpelweg niet. Hydrotherapie is uitgesloten en een foto maken of opereren onder verdoving al helemaal. Fysiotherapie mocht wel, ik ben zelf begonnen met stevige massages te geven (geen nood, ik weet wat ik doe).  Mocht dat niet genoeg zijn, kan ik nog een fysiotherapeute inschakelen om de beentjes te plooien enz. maar ik ben bang dat hiermee nog meer schade wordt aangericht.
Voor het overige is ze eigenlijk vrij vrolijk. Ze is zelfs weer bijgekomen en weegt nu 2,084 kg. Maar de momenten waarop ze haar poot juist neerzet in rust worden schaarser. Huppelen gaat meestal goed maar af en toe sloft ze nog. Vooral naar de avond toe wordt het altijd erger. Ze heeft bv. ook moeite met het rechtstreeks eten van haar blindedarmkeutels en daarom keert ze zich vaak om, om ze op te eten. Dat ligt natuurlijk ook aan de leeftijd en stramme rug. Haar traanoog wil ook maar niet beteren, ondanks oogdruppels en echinacea. Toch heeft ze niet altijd last, soms zie je dagen niets en plots traant het hevig. Ik ben weer gestart met glucosamine om ergere ouderdomsklachten te voorkomen of te vertragen.
Het vergt aanpassingen om het een ouder konijn naar de zin te maken. Omdat ze nu meer op haar voorpoten steunt, schuift ze soms de drinkbak per ongeluk weg. Dus we kopen een kom met een rubberen rand maar zelfs ik vond die rubber al sterk ruiken. Gevoelige konijnenneusjes ruiken dit natuurlijk nog veel beter. En ja hoor, ze liepen met een grote boog om de bak heen om uit de oude te drinken. Dan heb ik het maar opgelost met een vlasmatje:



Ook naar de wc gaan, komt met problemen. Niet zozeer voor haar maar wel voor mij Wink. Haar kont hangt er soms over en dan belandt de plas alsnog op de grond. Haar bedoelingen zijn goed maar het toilet is gewoon te kort voor haar nu. Ik ging op zoek naar een kleine hondenmand zonder gaatjes maar dit is onvindbaar. Dus werd het een groot driehoekstoilet maar helaas: ze vond er niets aan en weigerde erin te gaan. Snowy vond het - vanzelfsprekend - wel interessant.



Gelukkig heeft een vriendin van mij nog een oude hondenmand zonder gaatjes die ik mag hebben, woensdag ga ik ze halen. Alvast bedankt Els! Andere dingen die ik opmerk: ze hangt en steunt graag op iets/iemand. Daarom heb ik haar in haar kooi ook een oude slof gegeven waar ze heerlijk op kan hangen. Het varkentje krijgt ook volop likjes, ze geniet er duidelijk van. 



Tot slot nog enkele foto's van hoe haar situatie kan zijn op verschillende tijdstippen van de dag.

Soms lijkt ze wel de toren van Pisa...









Toch kan het ook zo zijn:


 
Zijzelf lijkt er niet echt last van te hebben maar als baasje machteloos moeten toekijken terwijl je weet dat je alles doet wat je kunt en het helpt niet... het valt me soms heel zwaar Sad. Ik ben blij dat ik nog maalgeluidjes hoor van haar, dat betekent dat ze geen pijn heeft.
En ze kan gelukkig nog heerlijk genieten van samen luieren met haar lief ventje.





Door dit alles zou je bijna vergeten dat ik nog andere dieren heb. Met hen gaat het gelukkig goed. Snowy's binkies en renpartijen zijn dagelijkse kost en het doet me plezier om hem zo gelukkig te zien Very Happy.

Chica is opnieuw in de rui en heeft tot op heden nog geen eieren gelegd, waar ik blij om ben! Van de week dacht ik dat ze eindelijk begrepen had dat de appelschijfjes in de wilgenbal eetbaar waren. Maar nee, ze smeet ze 1 voor 1 naar beneden. Iemand die daar heel blij mee was, was Fluffy. Zij zat net onder het deurtje van Chica en verorberde met veel smaak de appelchips Laughing.

Uiteraard mag ik mijn Mika niet vergeten, mijn mooie mollige Mika, dat mag ik wel zeggen nu Cool. Ze begint flink aan te komen en weegt nu 124g. Ik voel het ook als ik haar oppak en het wordt zichtbaar. Ze past nog maar net in haar wiel en begint pogingen te ondernemen om naar de keuken te klimmen. Als ze nu rechtstaat, kijkt ze met gemak boven het opstapje naar de keuken. Het zal niet meer lang duren voordat ze begrijpt hoe ze naar de keuken kan klimmen Smile. En wie weet moet ik binnenkort toch een groter wiel aanschaffen. Ik kan uren naar haar kijken en over haar vertellen; ze is zo lief, grappig en wondermooi!
De eerste foto is achter plexiglas genomen en daarom niet denderend. Maar ze staat er zo mooi en ze is dol op dit speelgoed:



En deze foto mag ik jullie ook niet onthouden. Is ze niet prachtig? Heeft ze geen schattig koppie? En dat lieve handje van haar op mijn duim... Ze is gewoon om op te eten Laughing.

zaterdag 2 april 2011

Evaluatie voor mezelf

Omdat ik het bij momenten niet meer weet wat Fluffy betreft, besloot ik de vooruitgang eens op een rijtje te zetten. Zo hoopte ik een beter en vooral objectief overzicht te krijgen. En eigenlijk zie ik wel degelijk beterschap! Okee, ze zet haar poot in rust vaak nog vreemd neer. Van de week had ze zelfs een heel slechte dag waarin ze erg veel moeite had met huppelen en haar achterhand omhoog te krijgen. Aan deze dip ging een heel actieve dag vooraf en de dip duurde slechts een dag. 
Haar smaak/eetlust is om de één of andere reden veranderd. Ze heeft geen zin meer in senior of cuni rebalance brokjes. Maar de gewone Science Selective gaat moeiteloos (en snel) naar binnen. Dus ben ik haar nu opnieuw aan het overschakelen. Wellicht voelt ze zelf het best aan waar haar lichaam behoefte aan heeft. Gelukkig begaat ze nog altijd een moord voor kruiden. Haar gewicht blijft voorlopig stabiel rond 2,050 kg.

Maar nu even opgesomd op welke vlakken er beterschap is:
  • Ze ligt niet meer zielig uren aan een stuk in Snowy's kooi zoals enkele weken geleden.
  • Overeind komen kost minder moeite.
  • Haar algemene energieniveau is beduidend hoger.
  • Haar oogjes twinkelen weer.
  • Ze tralieknaagt opnieuw (iets wat ze al maanden niet meer deed).
  • Ze huppelt vaker en langer rond.
  • Ze "sloft" minder.
  • Ze scheurt weer kranten.
  • Ze knabbelt regelmatig aan haar grashuis (ook lang geleden).
  • Af en toe smijt ze zelfs met speelgoed.
  • Ze verliest haar evenwicht niet meer/valt en struikelt niet meer.
  • Ze eet haar groenteschotel weer volledig op. 
Als ik dit allemaal bekijk, denk ik dat de medicijnen toch vruchten afwerpen, al gaat het traag. Maar daar zal haar hogere leeftijd ook voor iets tussen zitten. Als ik terugdenk aan Snowy's genezingsproces, had hij minder dipjes. Maar hij was dan ook genoodzaakt heel klein te wonen en verplicht te rusten. Bij hem duurde het 3 volle maanden voordat de uiterlijke kenmerken (zijn scheef hoofdje) hersteld waren. Misschien is dit bij Fluffy ook zo. Ik hou er alleszins rekening mee dat het mogelijk nooit meer helemaal 100% goedkomt. Maar al bij al mag ik spreken van vooruitgang. En daarom heb ik besloten om zeker de hele maand april nog door te gaan met de behandeling tegen EC.

In de nieuwsbrief kunnen jullie lezen dat ik een workshop T-Touch gevolgd heb. Deze methode pas ik ook toe bij Fluffy in de hoop dat het haar genezingsproces zal versnellen. Ze geniet alleszins met volle teugen van de zachte aanrakingen Very Happy.

Genoeg woorden, tijd voor foto's Cool.

Fluffy vindt het heerlijk om op Snowy te steunen voor evenwicht. En Snowy op zijn beurt vindt het geweldig om iets op zijn kopje te voelen Laughing.


Chica is nog steeds dol op haar bal maar begrijpt nog altijd niet dat de inhoud eetbaar is.



En Mika heeft een nieuwe plaats gevonden om te tralieknagen Wink.



Dit speelgoed geniet duidelijk haar voorkeur, vaak staat ze zo op de uitkijk.



Ik vind haar met de dag mooier en liever worden, ze is een fantastisch diertje om in huis te hebben!