zondag 22 februari 2015

Indy gas

Pff, als het zo blijft verder gaan, zullen jullie nog lang moeten wachten op mail antwoord, het spijt me hoor.
Mijn rug en bekken zitten vast dus ik kan niet lang dezelfde houding aannemen en voor het huishouden en de dieren zorgen, gaat moeizaam.

En dan krijgt Indy afgelopen vrijdagavond een zeer zware gasaanval die - naar mijn gevoel - erg lang duurde. Mijn ervaring met gasaanvallen is dat ze binnen het uur wel voorbij zijn. Bij Indy heeft het wel 4 uren geduurd. Ik vond het verschrikkelijk om haar zoveel pijn en krampen te zien hebben. Nochtans was ik meteen gestart met de juiste medicijnen (pijnstilling, darmstimulerende middelen, antigasmiddel) en buikmassage, maar het hielp niet. Ik begon te wanhopen en toen het tijd was voor haar volgende dosering Infacol, stoof ze plots haar grashuis in en begon ze ervan te eten. Ik legde overal vers hooi neer en gaf ook haar favoriet hooi (brandnetel/goudsbloem). Ze bleef maar knabbelen Smile. Ik probeerde of ze een koekje wilde, ze griste het snel uit mijn handen. Om 1u30 ging ik dan eindelijk slapen. Om 4u. ben ik nog eens opgestaan om haar te controleren en ze kwam meteen naar me toe gelopen. Als beloning kreeg ze een rozijntje en ze bedelde zelfs voor brokjes. Die heb ik echter niet gegeven omdat ik bang was dat het te zwaar op haar maagje zou liggen. 's Morgens at ze haar brokjes ook niet allemaal vlot op.

Ik denk dat ik de oorzaken van haar gasaanval ken. Ze is heel stressgevoelig en was bang toen mijn broers mijn wasmachine kwamen halen (motor verbrand Sad). Ze moeten daarvoor door de keuken en ik moest Indy's loopmatten en wat speelgoed wegnemen zodat ze goed door zouden kunnen. Ook als ze opgesloten wordt in de kooi, krijgt ze vaak krampen.
Maar - en dat zal de doorslag gegeven hebben - ze eet alsof ze 3 weken geen eten heeft gehad. Ze werkt haar groenteschotel in minder dan 10 minuten naar binnen. Wellicht hapt ze daardoor ook teveel lucht. Fluffy en Snowy hadden dit vroeger bij hun brokjes, daarom gaf ik ze in etappes. Dit doe ik nu dus ook bij Indy's groenten, ik splits ze in 2 delen. Tussendoor gaat ze hooi eten en gisteren liet ze zelfs wat andijvie staan.
Hopelijk kan ik het zo voorkomen dat ze in de toekomst nog zo een aanval krijgt. Ik was zo bang Sad.

Nu dinsdag komen ze echter een nieuwe wasmachine leveren en ze moeten ook weer door haar territorium. Ze vlucht dan altijd in haar grashuis of tunnels. Laten we hopen dat ze zich er niet teveel van aantrekt.

Ze geniet van allerlei nieuwe dingen, zoals kattengras, dat viel meteen in de smaak Smile.


Als ze maar kan knagen... Ze eet gelukkig geen karton of papier op, het gaat puur om het kapot knagen.


Spelen vindt ze heerlijk, maar ze raakt afgeleid als ik te dichtbij kom met de camera Smile.


En ze kan zoooo lief liggen Very Happy. Ik mag haar buikje al aanraken, ooit hoop ik dat ze toelaat dat ik er kusjes op geef Razz. Bij Fluffy mocht ik dat, bij Snowy is me dat nooit gelukt. En zoals je ziet: ook haar dekentjes knaagt ze stuk Rolling Eyes.


Hoewel ik zelf ab-so-luut geen liefhebber ben van carnaval, vind ik het wel leuk om konijntjes met hoedjes te fotograferen. Ik sta telkens weer verbaasd hoe goed ze eigenlijk meewerken Cool.



Snowy mag natuurlijk niet achterblijven Wink. Staat hij niet beeldig met die kleuren Very Happy?



Bij hem blijft het op en neer gaan. Hij heeft weer enkele dagen slechter brokjes gegeten, maar nu eet hij weer de oren van mijn hoofd Very Happy

Ik leg op verschillende plaatsen hooi neer, zo raakt hij gestimuleerd om te eten en rond te lopen.


Hij geniet van het prille zonnetje Cool.


Hamsters kunnen toch zo grappig zijn Smile.

Hier lijkt Sproet wel te mediteren.


En hier moet ze bekomen van wat blijkbaar een zeer zware nacht is geweest Laughing.


Met Chica gaat het - voorlopig althans - weer goed. De 2de dag nadat de hechting eruit genomen was, begon ze alwéér te masturberen. Ik corrigeerde meteen met mijn stem (misschien iets té fel Confused, maar ik schrok gewoon) en ze stopte onmiddellijk. Ik zette de stok hoger zodat ze die houding niet meer kon aannemen maar er wel nog kon opzitten. Eigenlijk had ik verwacht dat ze andere voorwerpen zou vinden die haar konden bevredigen, maar tot nu toe blijft het rustig. Af en toe roept ze wel eens luid, vooral als ik met de groenteschotels bezig ben. Ze weet dat ze dan ook een fris blaadje groen krijgt Wink.
Ze heeft een badje genomen om haar kontje schoon te maken en beter haar veertjes te kunnen poetsen. 

Deze houding doe ik haar niet na Laughing.


En mogen er nu alsjeblieft enkele rustige weken aankomen? Half maart zal het al druk genoeg worden door mijn operatie... 

zondag 15 februari 2015

Chica weer kritiek en valentijn

Helaas stopte Chica niet met eieren leggen na het vorige windei. De eieren die kwamen, hadden wel een schaal maar ze legde ze iedere keer rond 4u. 's nachts. En telkens als ik haar cloaca controleerde, was die normaal. De dag na haar 3de ei (dat was donderdag) kwam ze op de schotel haar ontlasting doen. En daarna bleef ze persen Sad. Ik was dus bang voor een windei dat vast zat. Ik zag haar ingewanden naar buiten komen en weer naar binnen floepen. Tot ze op een bepaald moment niet meer naar binnen floepten Sad. Dit gebeurde 's avonds toen de dierenarts al gesloten was. En met een vogel kun je niet zomaar bij iedere dierenarts terecht dus ik besloot te wachten tot de dag later. Ze bleef immers wel alert, ze at goed, maar zat er wel veel aan te prutsen.

Vrijdag ochtend meteen naar de dierenarts gebeld en ik mocht dadelijk komen. Steven probeerde de prolaps nog terug te duwen in de hoop dat hij daar zou blijven, maar het verzakte meteen weer. Ze moest dus weer onder narcose om een hechting te laten plaatsen. Zonder valkparkietje vertrok ik naar huis en hoopte dat het ook deze keer weer goed zou komen. 2 uur later kreeg ik het verlossende telefoontje dat ik haar al mocht gaan halen. Alles was goed gegaan en ze werd vrij vlot weer wakker. Er zat ook geen ei meer vast in de buik, maar hij dacht wel weer een grote lever te voelen. In haar ontlasting zaten ook geen parasieten, bacteriën of andere enge dingen.
Hij had het gaatje waar de ontlasting door moest, groot genoeg gelaten. Maar Chica kennende gaat het natuurlijk nooit vlot Rolling Eyes.


Close up


Ze bleef prutsen aan haar cloaca waardoor er nog meer zwelling ontstond en er geen ontlasting meer kwam. Om 17u30 stond ik opnieuw bij Steven. Hij controleerde haar cloaca (en werd daarbij tot bloedens toe gebeten Shocked, iets wat ze normaal nooit doet) en er zat wel degelijk een gaatje, maar het was kleiner geworden door de zwelling. Hij wilde de hechting liever niet al verwijderen uit angst dat alles weer zou verzakken. Ik kreeg Metacam kat mee en mocht haar 0,25 à 0,5 ml van geven om te ontzwellen. Ik had echter al een voorgevoel dat het niet zou helpen en dat de hechting er toch zou uit moeten.

Foto met telefoon genomen, daarom niet zo duidelijk.


Arme Chica heeft de hele nacht geprobeerd om haar ontlasting kwijt te raken maar het lukte niet. Ze wilde niet meer eten, zat suf op 2 pootjes enz. Dus hup, zaterdagmorgen weer naar de dierenarts. Ik hanteerde haar zelf want mij bijt ze niet of toch niet zo hard Wink. Ze was het ondertussen wel meer dan beu, dat kon je goed zien.
De hechting werd verwijderd en er kwam dadelijk een flinke prop ontlasting uit. Wat moet dat een opluchting geweest zijn voor haar! Nu was de zwelling een voordeel, want zo kon ze niet meteen alles er weer uit persen. Ik mocht dus ook geen Metacam meer geven, tenzij ik zag dat ze pijn had.

Toen ik thuis kwam, heeft ze uitgebreid haar veertjes gepoetst en veel geslapen. Ze heeft altijd wel een week last van narcose. De eitjes heb ik maar weggenomen omdat ze er toch niet meer naar omkeek. Ze begon gelukkig weer zelf te eten, dus dwangvoeren was niet nodig. 

Voorlopig lijkt alles dus weer goed te gaan, maar een structurele oplossing is er helaas niet. Dit is afwachten tot het de volgende keer fout loopt Confused. Maar als haar hormonen sterker zijn dan een implantaat, tja, dan stopt het. 
Veel valkparkieten halen niet eens de leeftijd van 15 jaar en zij haalt het al eierleggend Rolling Eyes. Eigenlijk best wel een taai vogeltje Wink.

Ook met Snowy ging het enkele dagen helemaal niet goed. Zelf ben ik ook ziek, de griep heeft me dan toch te pakken, dus jullie begrijpen dat ik door dit alles heel veel slapeloze nachten heb gehad. 
Daarom heeft ook nog niemand antwoord op zijn/haar mail ontvangen. Het lukt me nu echt even niet. Hopelijk wordt het nu wat rustiger en kan ik mijn achterstand inhalen.

Tot slot nog dit: gisteren was het Valentijn en daarom wil ik heel graag deze lieve foto met jullie delen. 
Indy, mijn hartendiefje Very Happy.

zondag 8 februari 2015

Excuses

Mijn excuses aan iedereen die op mail-antwoord van mij zit te wachten. Het zijn bewogen tijden geweest, ik moet mijn oog laten rusten en nu zeker, want ik sukkel met 2 ontstoken ogen. Gelieve dus nog even geduld te hebben, ik ben jullie niet vergeten Wink.

Ook deze keer mag Chica de aftrap geven. Niet te geloven, 15 jaar en ze stopt nog steeds niet met leggen Sad. Vrijdag zag ik dat ze een geknikte staart had, een bult in de buik had, weinig at, maar wel heel fel was als ik voorbij de kooi kwam. Haar ontlasting was echter nog vast en ze was slechts 8 g aangekomen. 
's Nachts om 4u. hoor ik haar naar boven klimmen en ze begon klaaglijke piepgeluidjes te maken. Ik deed mijn zaklamp aan en zag haar persen, ik wist wat er zou komen Sad. Ik stond snel op om het licht aan te doen en toen hoorde ik al een plof achter mij. Het windei was op de bodem van de kooi gevallen en uit elkaar gespat. Ik controleerde eerst haar cloaca en die was gelukkig in orde, oef! Toen ruimde ik vlug het windei op en ik kon nog net op tijd mijn hand terug trekken of de immense ontlasting was op mijn hand terecht gekomen Confused. Die ook maar opgeruimd want het stonk verschrikkelijk! Chica zag er alert uit en begon haar veertjes te poetsen. Dus om 4u20 kon ik weer gaan slapen.
Ik hoop dat er vandaag of morgen niet nog een windei komt. Of dat Chica geen legnood of prolaps krijgt. 
Er is niets dat haar hormonen kan tegenhouden. Toen ze vroeger bij haar vinder buiten woonde, legde ze ook veel eieren en daar zat ze thans in natuurlijke omstandigheden en werd ze nooit geknuffeld.
Ik laat haar nog steeds verder broeden op kunsteitjes. Het is duidelijk dat die haar hormonen niet tegenhouden, maar ze is dan wel rustiger en schreeuwt niet zoveel. Ze masturbeert nog steeds volop Rolling Eyes.


Snowy was sinds mijn vorige blog zomaar even 40g aangekomen Surprised! Ik kon weer een heerlijk stevig buikje voelen. Helaas blijft er weer niet meer veel van over. Hij verhaart weer veel en hoewel ik hem zo goed mogelijk pluk, kan ik niet voorkomen dat hij zichzelf likt. Hij smakt weer en eet weer minder hooi en andijvie. Wat moet het toch vermoeiend zijn voor mijn lief manneke. Dit verdient hij niet Sad.
Ik weet niet waarom maar hij drinkt ook niet meer uit zijn fles als hij in de kooi zit. En zijn vitamientjes vindt hij ook niet meer zo lekker sinds ik opnieuw de knabbelrol geef. Ik geef ze uiteraard maar enkele minuten. Hij zou ze anders helemaal soldaat maken en plakpoep krijgen Wink.


Hij eet nog altijd heel bezitterig Cool.


Ook Indy had van de week weer buikkrampen. En het valt me op dat dit telkens gebeurt wanneer ze in haar kooi moet blijven. Als ik weg ga, vind ik het veiliger dat ze in de kooi zit. Ze kan soms hevig schrikken en in blinde paniek ergens tegen aan botsen. 
Toen ik vorige keer medicijnen gaf (pijnstilling, darmstimulerend middel, antigasmiddel) voelde ze zich meteen beter. Dat kan natuurlijk niet, zo snel werken die medicijnen niet.
Daarom dacht ik dat het bij haar misschien tussen de oortjes kon zitten. Ik hoorde haar ongemakkelijk liggen in de tunnel, daar gaat ze nooit liggen trouwens. Ik kon haar eruit halen en ze ging ongemakkelijk in haar bedje liggen. Plots gooit ze zich op haar zij alsof ze haar buikje aanbood. En hoewel ik anders nooit aan haar buikje mag komen, liet ze het nu toe dat ik het masseerde! Haar oortjes ontspanden zich, haar ademhaling vertraagde en na enkele minuten ging ze recht zitten om vervolgens mijn hand helemaal af te lebberen uit dankbaarheid Very Happy.
Wie durft er nu nog beweren dat konijntjes niet slim zijn?
Het laat me nu wel beseffen dat Indy een heel gevoelig konijntje is en dat onze band sterker is dan ik dacht.

Wat een heerlijk buikje Very Happy.


Sproetje had haar flesje vorige nacht laten vallen. Geen idee hoe dat gebeurd is. 's Morgens vond ik haar terwijl ze heel nerveus rond liep in haar kooi. Steeds weer naar de houder van het flesje en naar de deur. Ik haalde haar er vlug uit, zette haar in de speelbak, viste het flesje op en zag dat er nog een klein beetje water in zat. Ik hield het vlug voor haar mondje en zo heeft ze minutenlang staan drinken.
Schattig hè, net of ik een baby-tje haar flesje geef Laughing.


Hoewel Sproet nu "al" 1 jaar en 9 maanden oud is, is ze nog altijd heel speels en actief. Bij Aveve vond ik dit hoekhuisje voor haar. Het is niet gemakkelijk om speelgoed te vinden waarvan de openingen groot genoeg zijn voor een Syrische hamster.



Daarom heb ik het kleinere hoekhuisje (dat ze eerder kreeg) aan Dotje gegeven. Zij vindt alles prima Smile.