zondag 27 februari 2011

Fluffy en ander nieuws

Het was me het weekje wel, daarom volgt een vrij lange blog.
Na de eerste dag van de lage dosis Metacam toedienen, zag ik al enorm veel beterschap. Fluffy voelde zich duidelijk beter, huppelde meer rond en sprong zelfs weer zelf in de kooi. Ook had ze weer zotte buien van bescheiden binkies. Vermoedelijk waren die bewegingen de oorzaak dat het woensdag opnieuw slechter ging met haar. Ze zette haar linkerpoot opnieuw in een rare stand, steunde er nauwelijks op en als ze liep, was ze wat wiebelig op die poot. Het was mij opgevallen dat die poot lager hing dan de andere als ik haar oppakte. Bovendien kon ik zonder problemen haar poot aanraken, vroeger zou ze haar poot hebben terug getrokken.
Met een bang hartje ging ik donderdag naar de dierenarts en daar kreeg ik inderdaad te horen waar ik bang voor was: zenuwbeschadiging of een geknelde zenuw.
De dierenarts (Inge Boere) controleerde haar nauwkeurig: rug, heupen, beentjes en voetjes. Toen ze op haar rechterpoot duwde, stampte Fluffy, er waren dus duidelijk reflexen aanwezig. Links helaas helemaal niets Sad. Dat beentje bungelde er ook maar een beetje bij. De dierenarts zette de rechtervoet met de bovenkant op de tafel en Fluf zette het pootje onmiddellijk zelf weer goed. De linkerpoot bleef echter in houding staan, ze voelt dus niet goed waar die voet staat.
Toch is het niet zo hopeloos want af en toe zijn er nog wel degelijk impulsen naar de hersenen die de spieren sturen. Toen ik haar pootje wilde schoonmaken omdat ze in een blindedarmkeutel was getrapt, trok ze haar pootje wel terug. En toen ik haar bil aanraakte, krulde ze meteen haar teentjes. 
Ik besef plots dat dit mogelijk al meer dan een half jaar aan de gang is. Zo af en toe had ze problemen met in de kooi te springen maar vaak is het bij haar ook door onzekerheid, dus ik ben niet zeker of dit iets recent is of dat al langer speelt.
Naar de oorzaak is het raden. Het kan door een verkeerde beweging komen (ergens achter blijven haken, uitgegleden bij het weglopen door te schrikken) maar het kan evengoed door de aangeboren kromme ruggengraat en heupen zijn. Daardoor kan er soms een zenuw gekneld raken die af en toe wel en soms geen signalen doorlaat.


(Op deze foto is Fluffy ongeveer 1 jaar en heeft ze al een flinke wam door mijn schuld.)

Eigenlijk heeft ze dus ongeveer hetzelfde als ik en dan weet ik hoe het aanvoelt voor haar. Ook ik heb door scoliose soms signaalverlies in de spieren, een been dat in slaap valt, waarin ik uitstralingspijn voel of een voet die doof aanvoelt. En dat kan soms maanden aanhouden.
De behandeling bestaat uit 3 à 5 dagen een hoge dosis Metacam. Ik zou zelfs 2 x 0,6 ml mogen geven maar omdat ze al zo goed reageerde op de lage dosis en we op veilig willen spelen, probeer ik 2 x 0,3 ml. De eerste dag heeft het al effect. Hopen dat dit zo blijft, anders moet ik de Metacam opdrijven. Daarna moet ik ongeveer een week opnieuw 2 x per dag de lage dosis geven (0,15 ml). Dan wordt het afbouwen: ca. 1 week om de dag 2 x 0,15 ml en dan 1 week 1 x om de dag 0,15 ml. Ik schrijf ongeveer omdat de dosering afhangt van Fluffy's klachten.
Verder mag ze voorlopig niet meer springen, ik zet haar dus in en uit de kooi hoewel ze er soms toch zelf uitspringt. Matig bewegen mag wel maar geen bruuske bewegingen; dus geen binkies, of renpartijen Sad. En ze mocht niet te zwaar worden maar dat is geen probleem, ik moet net moeite doen om haar te laten aankomen.
Hoewel dit niet bepaald goed nieuws is, ben ik ergens toch wel opgelucht dat het geen ouderdomsklachten zijn. De dierenarts vond geen bewijzen van artrose, geen enkel gewricht kraakte en de heupen waren nog heel soepel. Ik mag wel doorgaan met de glucosamine om verouderingsverschijnselen te voorkomen. Toch stop ik enkele weken met dit middel. Tenslotte moet ze nu al verscheidene weken Metacam krijgen, binnenkort komt daar nog Panacur bij (preventief voor en na vaccinatie). Dat zijn al 2 à 3 spuiten per dag in haar mondje. Daarom stel ik de glucosamine uit tot na de vaccinatie om teveel stress te voorkomen. Het is per slot van rekening nog niet dringend. Intussen heb ik het weegschaaltje ontvangen en het is een superhandig ding, erg klein maar veel poeder moet er dan ook niet op. We hebben uitgerekend dat ze 0,55g glucosamine moet krijgen.



Gisteren liet ze me opnieuw schrikken. Ineens zette ze haar rechterpoot in die rare stand. Af en toe zag ik die ook wegschuiven, alsof ze niet wist waar haar voet stond. Voor alle zekerheid kneep ik even in haar teentjes en het duurde even voor ze reflexen vertoonde. Ze zet haar poot niet altijd in die vreemde positie maar ik begrijp er echt niets meer van. Volgens mij zit er iets fout in haar rug wat afwisselend links en rechts neurologische "uitval" geeft. Of ze heeft die poot overbelast omdat ze niet meer op de andere steunde. Ik hoop maar dat het met deze behandeling goed komt. Anders wordt het iets waarmee ze zal moeten leren leven (net als ik) en dat zou ik heel erg vinden omdat haar levenskwaliteit en spieren dan achteruit gaan. 
Vandaag gaat het nog vager; soms links, soms rechts, soms is alles normaal. Als dit blijft aanhouden, neem ik morgen opnieuw contact op met de dierenarts.
Omdat we toch daar waren, zijn haar nagels ook meteen geknipt. En Snowy had ik eveneens meegenomen om die reden. Mijn vriend doet dit sowieso niet graag maar sinds hij per ongeluk een nagel heeft uitgetrokken bij hem, huivert hij helemaal. Anyway, Snowy heeft dus ook een mani- en pedicure gehad. Hij had ook wat opgedroogde ontlasting op zijn buikje hangen en dat heeft de dierenarts maar meteen wat afgeschoren. Hij is weer 10g aangekomen en weegt nu 960g, Fluffy is ook aangekomen en weegt 2,085 kg.
Bij thuiskomst huppelt Fluffy dadelijk naar Snowy's kooi, ik zet haar erin en madam begint meteen hooi te knabbelen. Gelukkig is er niets mis met de eetlust en was ze blijkbaar niet boos op me. Snowy daarentegen wel maar een half uurtje later had ik de groenteschotels klaar en was zijn boosheid vlug verdwenen Wink. Wat ik wel zie bij Fluffy is dat ze veel blindedarmkeutels laat liggen, wellicht zullen die door de medicijnen raar/vies smaken.
Gelukkig is er ook goed nieuws over de nijnen. Om Fluffy matige beweging te geven, heb ik de lenterol gegeven. Ik laat ze niet de hele dag liggen omdat ze dan te weinig hooi eten maar het is wel een groot succes, de rol valt in de smaak. Toch heb ik liever dat ze meer hooi eten want bij beiden begint de rui langzaamaan.






Fluffy blijft 's avonds nu wel in de kooi liggen, ze heeft weinig zin om te bewegen, wat me logisch lijkt. Snowy reageert daar erg nerveus op, hij huppelt zenuwachtig rond, alsof hij op zoek is naar haar. Als hij bij de kooi komt, staan ze even neus tegen neus maar het lijkt wel alsof hij niet wil/durft bij haar springen. Meestal gaat hij dan maar ergens alleen zitten/liggen. Omdat ik dit best zielig vind, zette ik hem gisteren bij haar. Woorden zijn overbodig om dit aandoenlijk en lieflijk tafereeltje te beschrijven:





Met Mika gaat het nog steeds prima. Ze is nu 8 weken oud, komt iedere week netjes 4g aan en weegt 118g. Maar zei ik vorige keer nog dat ze stil was en zich goed alleen kon amuseren, dat is voorlopig voorbij. Ze tralieknaagt alsof haar leven er vanaf hangt en er lijkt geen rust in dat lichaampje te komen, speelgoed kan haar maar even afleiden. Ach, ze is natuurlijk een pubertje en heeft recht op nukkige dagen ;-). 
Als ze wat beter naar haar naam luistert, mag ze ook loslopen op de grond. Ergens ben ik wel bang dat ik dan een monstertje creëer dat nooit meer in haar kooi of ren wil blijven ;-).
Het doet mij eraan denken dat ik dringend een filmpje van haar moet maken, ik hoop dat ik er volgende week tijd voor zal hebben.



Tot slot wil ik het ook nog even hebben over Chica. Zij is altijd jaloers als ik veel met de konijntjes bezig ben. Dus toen ik foto's van de nijnen aan het maken was, haalde ook Chica haar mooiste pose boven:



Ze is fotogeniek en ze weet het, hahaha.
Chica is een vreemd vogeltje, ze is bang van alles en nog wat, bv. van haar speelgoed. Maar zodra ze een fototoestel in het vizier krijgt, doet ze alles om aandacht te trekken. Hetzelfde doet ze met de weegschaal, ze wordt helemaal hyper en stapt er al op nog vóór ze een snoepje krijgt.

Al bij al ben ik blij dat het met de meeste diertjes goed gaat. Duimen jullie nog steeds mee dat Fluffy vlug mag herstellen?

zondag 20 februari 2011

Valentijn en update Fluffy

Afgelopen maandag was het Valentijn en natuurlijk krijgen mijn hartendiefjes dan extra knuffels en wat lekkers. Alsof ze nog niet genoeg verwend worden Wink.



Beide zijn ze aangekomen in gewicht maar vooral bij Snowy valt het op. Hij weegt nu 950g (50g meer dan in de zomer) en heeft een lekker dik buikje.


Mika is gewoon een fantastisch diertje! Ik krijg maar niet genoeg van haar. Iedere avond is ze vroeg wakker (ca. 20u.) en ook 's morgens staat ze klaar om uit de kooi te komen. Met haar vrolijk snoetje werkt ze mijn ochtendhumeur zonder problemen weg. Hoe je op zo korte tijd zo stapelgek kunt zijn op zo een klein beestje...
Van handen is ze nu absoluut niet meer bang, ik mag haar zelfs aaien terwijl ze eet.


 



Maar wat ik zo geweldig vind aan haar is dat ze niets kapot maakt en stil is. Shiny gooide altijd met haar trap als ze wakker werd. Misty smeet zelfs gewoon alles van de verdieping af. Mika niet, alles is prima voor haar. 



Ik betwijfel wel of ze ooit het gewicht van mama zal halen want madam legt iedere avond kilometers af in haar wiel/loopbal (op standaard). Ze is opnieuw 4g bijgekomen en weegt nu 114g. Als deze trend zich doorzet, wordt ze ongeveer zo zwaar als haar papa: ca. 145g. Mika is ontzettend nieuwsgierig en wil voortdurend dingen ontdekken... geen gebrek aan lichaamsbeweging hoor!



Chica heeft geen lekkers gekregen voor Valentijn omdat ze het niet meer mag van de dierenarts. Maar hopelijk hebben de extra knuffels het goed gemaakt Smile.
Grappig trouwens, als ik Mika roep antwoordt Chica. Hm, had ik natuurlijk maar geen naam moeten kiezen die zoveel gelijkenissen vertoont.
Nu een update over Fluffy: het heeft een tijdje geduurd maar eindelijk heb ik informatie gekregen over welke behandeling ik mag starten en in welke dosis. Uitgebreide info over het medische aspect vind je op mijn website. Hier wil ik het vooral hebben over het emotionele. Donderdagavond, net toen ik de glucosamine was gaan halen bij de dierenarts, liet Fluffy duidelijke tekens van pijn zien. De weken voordien zag ik enkel dat ze wat vage last had. Als ze nu stilzat, zat ze heel scheef op 1 bil (zoals honden wel eens doen) en probeerde ze haar linker achterpoot te ontlasten.



Die poot stond soms ook vreemd naar buiten en naar voren (zie foto vorige blog) en ze steunde er helemaal niet meer op. Lopen ging nog wel maar af en toe zakte ze door die poot. Dus net na de glucosamine spuit heb ik ook Metacam (in een lage dosis) toegediend.
Het resultaat was de volgende morgen meteen zichtbaar! Ze liep normaal, sprong zelf in en uit de kooi zonder problemen en zitten/liggen gebeurt weer gewoon recht. Ik voel me wel een beetje schuldig dat ik niet eerder Metacam heb gegeven maar dan had ik niet zo een effect gezien. Haar klachten waren immers wisselend van dag tot dag. Ze maakte nog altijd maalgeluidjes dus ik dacht niet aan pijn. 
In overleg met de dierenarts ga ik de Metacam 5 dagen geven en dan bekijken hoe het zal verlopen. Als ze opnieuw pijn krijgt, mag ik opnieuw starten en het enkele weken geven. Ik hoop natuurlijk dat het niet nodig is want het is belastend voor de spijsvertering en nieren. De werking van glucosamine zou ik pas na ongeveer 3 weken zien.
Ik weet niet precies wat er mis is met Fluffy. Het kan geen breuk of iets uit de kom zijn, dan kon ze niet meer lopen. Het is niet duidelijk of dit een gewrichts- of spierprobleem is. Van de week zijn ze hier allebei geschrokken van iets en zijn ze er in een rotvaart vandoor gegaan. Heeft ze zich toen bezeerd? Ik weet het niet. Hopelijk is deze behandeling afdoende. En ook al is het een spierprobleem, glucosamine mag ik gewoon doorgeven omdat het ook tegen algemene ouderdomsklachten helpt. Met een leeftijd van 9,5 jaar kan Fluffy alle hulp goed gebruiken.

Mijn dierenarts noemde me trouwens een pionier want ik ben slechts de 2de persoon in Vlaanderen die glucosamine toepast bij een konijn. Maar mijn lieve meid verdient het om een comfortabele oude dag te hebben en ik ben bereid daar alles voor te doen! 
Duimen jullie mee dat ze zich binnenkort weer stukken beter voelt?

zondag 13 februari 2011

Mika en meer

Zoals jullie weten is er opnieuw een hamstertje in mijn leven: de mooie Mika! Tijd voor een eerste update dus!
Het was erg spannend voor haar de eerste dagen en ze gedroeg zich dan ook zoals een normale hamster die pas verhuisd is: schuw, schrikachtig en ze liep weg van onze handen. Nochtans was ze niet bang van onze stemmen, gezichten of voorwerpen want daar kwam ze wel naar toe. Ik had me voorgenomen om haar alle tijd te geven die ze nodig had om tam te worden en wilde zeker niets forceren. Daarom verbaast het mij toch wel een beetje dat ik haar na 3 dagen al kon oppakken! De eerste keren ging het niet echt van harte maar nu blijft mijn meisje netjes zitten. Haar oortjes staan hierbij mooi ontspannen dus ik denk dat ze niet bang is.

Ik kan wel uren over haar vertellen omdat ik haar zo wondermooi vind, zo lief, zo schattig enz. maar ik zal me beperken tot de essentie Wink.  Haar persoonlijkheid valt me tot nu toe reuze mee. Ze is heel gelijkmatig, niet vernielzuchtig, neemt voedsel héél voorzichtig uit mijn hand, is nieuwsgierig, vrolijk en net druk genoeg Smile.
De 2de dag heeft ze me wel laten schrikken. Ik zag plots bloedvlekjes op de verdieping liggen! Een nageltje van haar rechterachterpootje was uitgescheurd. Ik heb geen idee hoe het gebeurd is, misschien bij het klimmen? Ik dacht nochtans dat ik een veilige kooi had. Na enkele minuten stopte het met bloeden en ze liep normaal. Ik hield het teentje de dagen daarna goed in de gaten maar het is niet rood, gezwollen of ontstoken. Ik blijf het in de gaten houden en hoop dat het nageltje vlug terug groeit. Ontsmetten heeft weinig zin, ze zou het meteen weer aflikken.
Toen ik dinsdag opstond, zag ik dat Mika in een buis was gaan slapen en ze plaste boven in de uitkijktoren. Daar was ik niet zo blij mee en de volgende dag heb ik de buizen - met spijt in het hart - weggenomen. Een buis is echt geen ideale plaats om te slapen, zeker niet als ze nog veel moet groeien. Die nacht heeft ze haar intrek in de plastic iglo onder de verdieping genomen en heeft ze er zelfs een bergje tegen gegraven. Sinds gisteren slaapt ze in het houten huisje. Ze is haar weg dus nog aan het zoeken.
Ondertussen went ze aan nieuwe smaken. Van groenten, fruit en snoep ben ik nog niets tegengekomen wat ze niet lust. Behalve droog brood, dat is echt blijven liggen. Helaas lust ze weinig 'verse' dierlijke eiwitten en dat vind ik jammer. Olvarit met kip blijft onaangeroerd en gevriesdroogde meelwormen ook. Ei daarentegen lust ze gelukkig wel en ook yoghurt werkte ze vlot naar binnen. Maar omdat er nog steeds discussie is of hamsters wel/niet lactose kunnen verteren, weet ik nog niet of ik het opnieuw zal geven. Haar ontlasting bleef alleszins normaal. Qua droogvoer gaat haar voorkeur duidelijk uit naar Science Selective i.p.v. gemengd voer en dat is prima. Zo ben ik zeker dat ze alle nodige voedingsstoffen eet.
Inmiddels heeft ze ook al mogen kennismaken met haar speelbak. Wat vroeger dan gepland maar ik kon haar toch moeilijk een half uur in een lege curverbak laten zitten terwijl ik haar kooi wat zou schoonmaken. Ze amuseert zich daar erg goed en is dol op de loopbal (op standaard). Ze weet ook al wat ze moet doen om uit de kooi te mogen: aan de deur komen hangen Very Happy. Dan doe ik de deur open (geen nood, er staat een curverbak met een dikke handdoek onder de opening, als ze valt/springt, landt ze zacht) en kan ik haar pakken.
De reden waarom ik haar kooi wat moest poetsen: ze plaste toen nog in het wiel. Leuk als dat rond spettert... Maar de laatste dagen plast ze netjes in de wc! Ze plast wel op een manier die ik van mannetjes gewend ben: met het kontje omhoog Wink dus er belandt soms wel plas over de rand. Gisteren heb ik toch het bewijs gezien dat ze echt wel een vrouwtje is want ze was willig Wink
Maar genoeg gezeverd nu, jullie willen natuurlijk foto's! En ik zal jullie de komende weken ermee bestoken Laughing. (de flits maakt haar vacht soms wel donkerder dan hij effectief is).
Veilig kennismaken met de buren.



Mika laat zien waar het woord hamsteren vandaan komt.


Smullen van een druif.


Ook trosgierst smaakt.


Mika wil eruit.



Geen denderende foto maar hier zie je wat ik zo mooi vind aan haar: het wit kinnetje en wit verticaal borststreepje.


Dit in combinatie met die donkere vacht, lichte oogringen en roze handjes en voetjes: ah, er zijn geen woorden om haar schoonheid te beschrijven! Onderstaande foto's vind ik persoonlijk de mooiste van haar deze week.




Ze is nog maar 4 g aangekomen in 5 dagen tijd en weegt nu 110g. Maar ze had het dan ook erg druk met alles te verkennen en te spelen. Ik ben heel benieuwd hoe zwaar ze uiteindelijk zal worden. 

Dan nu een update over Fluffy. Ik ben bij de dierenarts geweest maar tot nu toe weten we allebei nog niet veel meer over welke supplementen kunnen en in welke dosering. Van de week schoot me wel te binnen dat ze weinig tot geen last had toen ik Prozyme gaf. Dit helpt immers ook bij gewrichtsproblemen dus vanaf eergisteren krijgt ze dit weer in de hoop dat het stramheid tegengaat. Nochtans gaat het de laatste dagen prima! Misschien komt dit ook wel doordat ze nu meer beweegt. Nu Mika er is, ben ik veel bezig aan haar kooi. Die staat in het eetkamergedeelte van de woonkamer en de nijnen bewogen zich overwegend in het gedeelte waar we zitten. Dus Mika heeft onrechtstreeks zelfs een positieve invloed op andere dieren Smile.
Vandaag even geen foto's van Snowy. Fluffy daarentegen was weer "fotogeniek" (ahum).
Luieren in de mand (groot gelijk, dat is warmer dan op de grond).



Hoe oud ze ook is: tralieknagen doet ze nog steeds als ze 's avonds in de kooi moet maar deze houding vond ik zo grappig! Het lijkt wel een plaspotje :).


Chica tenslotte is ook nog steeds actief en speels. De rui is nog altijd bezig en dat is echt wel lang. Maar ja, daar zit haar ouderdom en ziekte van vorig jaar wellicht tussen. Het heeft gelukkig geen effect op haar energieniveau. Ze neemt zelden iets vast met haar pootje dus als ze het doet, probeer ik het ook vast te leggen.


Ook haar stokken moeten er aan geloven en daarvoor wringt ze zich in allerlei bochten.



zondag 6 februari 2011

Update Fluffy en meer

Vorige week schreef ik nog dat Fluffy last had van stramme spieren door ouderdom. Het is voor mij echter moeilijk om uit te leggen welke houding ze dan aanneemt om haar rug/poten/heupen te ontlasten. Schrik niet, maar omdat een foto nu eenmaal meer zegt dan woorden:



Ja mensen, dit zijn echt haar achterpoten die je ziet ! Om de een of andere reden is deze houding heel ontspannen voor haar. Maar het overeind komen is een ander paar mouwen. Ze steunt volledig op haar kont en het kost haar enige moeite om weer op haar achterpoten te staan. Eergisteren moest ik haar zelfs overeind helpen. Ze heeft niet iedere dag evenveel last, wat de beslissing wel/niet behandelen ook bemoeilijkt.
Ik ben een beetje wijzer geworden qua middelen die ingezet kunnen worden, alleen over de dosering en het type moet ik nog informatie krijgen. Zodra ik meer weet, weten jullie het ook Wink. Intussen kreeg ik het advies om haar matig te laten bewegen, warmte en massage gaf ik al een tijdje. Het helpt wel want ze beweegt soepeler naarmate ze meer beweegt.
En wat is er beter om een konijn te laten bewegen dan nieuw speelgoed Smile?
De nieuwe knaagdierendivan wordt uitvoerig besnuffeld en goedgekeurd.











Ook het grashuis wordt nog altijd bewerkt door mijn knaaglustig meisje, de deurboog wordt al zichtbaar Cool.



Tot slot nog even Chica: ze is nog steeds gezond en wel. Sterker nog, ze is superactief  en speels de laatste weken, hoewel ze behoorlijk in de rui is. De veren vliegen ons hier om de oren als ze rondfladdert Smile. Ze klimt veel en vaak en alles stuk knabbelen is ook nog altijd een hobby. Alle houten dingen moeten het ontgelden Rolling Eyes.



Ze begrijpt nog steeds het concept van de schommel niet maar ze amuseert zich er wel mee Very Happy.



Ik hoop zo dat het eieren leggen voorgoed verleden tijd is want het is zonde dat ze zich dan niet zo happy voelt als nu.