Het was me het weekje wel, daarom volgt een vrij lange blog.
Na de eerste dag van de lage dosis Metacam toedienen, zag ik al enorm veel beterschap. Fluffy voelde zich duidelijk beter, huppelde meer rond en sprong zelfs weer zelf in de kooi. Ook had ze weer zotte buien van bescheiden binkies. Vermoedelijk waren die bewegingen de oorzaak dat het woensdag opnieuw slechter ging met haar. Ze zette haar linkerpoot opnieuw in een rare stand, steunde er nauwelijks op en als ze liep, was ze wat wiebelig op die poot. Het was mij opgevallen dat die poot lager hing dan de andere als ik haar oppakte. Bovendien kon ik zonder problemen haar poot aanraken, vroeger zou ze haar poot hebben terug getrokken.
Met een bang hartje ging ik donderdag naar de dierenarts en daar kreeg ik inderdaad te horen waar ik bang voor was: zenuwbeschadiging of een geknelde zenuw.
De dierenarts (Inge Boere) controleerde haar nauwkeurig: rug, heupen, beentjes en voetjes. Toen ze op haar rechterpoot duwde, stampte Fluffy, er waren dus duidelijk reflexen aanwezig. Links helaas helemaal niets . Dat beentje bungelde er ook maar een beetje bij. De dierenarts zette de rechtervoet met de bovenkant op de tafel en Fluf zette het pootje onmiddellijk zelf weer goed. De linkerpoot bleef echter in houding staan, ze voelt dus niet goed waar die voet staat.
Toch is het niet zo hopeloos want af en toe zijn er nog wel degelijk impulsen naar de hersenen die de spieren sturen. Toen ik haar pootje wilde schoonmaken omdat ze in een blindedarmkeutel was getrapt, trok ze haar pootje wel terug. En toen ik haar bil aanraakte, krulde ze meteen haar teentjes.
Ik besef plots dat dit mogelijk al meer dan een half jaar aan de gang is. Zo af en toe had ze problemen met in de kooi te springen maar vaak is het bij haar ook door onzekerheid, dus ik ben niet zeker of dit iets recent is of dat al langer speelt.
Naar de oorzaak is het raden. Het kan door een verkeerde beweging komen (ergens achter blijven haken, uitgegleden bij het weglopen door te schrikken) maar het kan evengoed door de aangeboren kromme ruggengraat en heupen zijn. Daardoor kan er soms een zenuw gekneld raken die af en toe wel en soms geen signalen doorlaat.
(Op deze foto is Fluffy ongeveer 1 jaar en heeft ze al een flinke wam door mijn schuld.)
Eigenlijk heeft ze dus ongeveer hetzelfde als ik en dan weet ik hoe het aanvoelt voor haar. Ook ik heb door scoliose soms signaalverlies in de spieren, een been dat in slaap valt, waarin ik uitstralingspijn voel of een voet die doof aanvoelt. En dat kan soms maanden aanhouden.
Eigenlijk heeft ze dus ongeveer hetzelfde als ik en dan weet ik hoe het aanvoelt voor haar. Ook ik heb door scoliose soms signaalverlies in de spieren, een been dat in slaap valt, waarin ik uitstralingspijn voel of een voet die doof aanvoelt. En dat kan soms maanden aanhouden.
De behandeling bestaat uit 3 à 5 dagen een hoge dosis Metacam. Ik zou zelfs 2 x 0,6 ml mogen geven maar omdat ze al zo goed reageerde op de lage dosis en we op veilig willen spelen, probeer ik 2 x 0,3 ml. De eerste dag heeft het al effect. Hopen dat dit zo blijft, anders moet ik de Metacam opdrijven. Daarna moet ik ongeveer een week opnieuw 2 x per dag de lage dosis geven (0,15 ml). Dan wordt het afbouwen: ca. 1 week om de dag 2 x 0,15 ml en dan 1 week 1 x om de dag 0,15 ml. Ik schrijf ongeveer omdat de dosering afhangt van Fluffy's klachten.
Verder mag ze voorlopig niet meer springen, ik zet haar dus in en uit de kooi hoewel ze er soms toch zelf uitspringt. Matig bewegen mag wel maar geen bruuske bewegingen; dus geen binkies, of renpartijen . En ze mocht niet te zwaar worden maar dat is geen probleem, ik moet net moeite doen om haar te laten aankomen.
Hoewel dit niet bepaald goed nieuws is, ben ik ergens toch wel opgelucht dat het geen ouderdomsklachten zijn. De dierenarts vond geen bewijzen van artrose, geen enkel gewricht kraakte en de heupen waren nog heel soepel. Ik mag wel doorgaan met de glucosamine om verouderingsverschijnselen te voorkomen. Toch stop ik enkele weken met dit middel. Tenslotte moet ze nu al verscheidene weken Metacam krijgen, binnenkort komt daar nog Panacur bij (preventief voor en na vaccinatie). Dat zijn al 2 à 3 spuiten per dag in haar mondje. Daarom stel ik de glucosamine uit tot na de vaccinatie om teveel stress te voorkomen. Het is per slot van rekening nog niet dringend. Intussen heb ik het weegschaaltje ontvangen en het is een superhandig ding, erg klein maar veel poeder moet er dan ook niet op. We hebben uitgerekend dat ze 0,55g glucosamine moet krijgen.
Gisteren liet ze me opnieuw schrikken. Ineens zette ze haar rechterpoot in die rare stand. Af en toe zag ik die ook wegschuiven, alsof ze niet wist waar haar voet stond. Voor alle zekerheid kneep ik even in haar teentjes en het duurde even voor ze reflexen vertoonde. Ze zet haar poot niet altijd in die vreemde positie maar ik begrijp er echt niets meer van. Volgens mij zit er iets fout in haar rug wat afwisselend links en rechts neurologische "uitval" geeft. Of ze heeft die poot overbelast omdat ze niet meer op de andere steunde. Ik hoop maar dat het met deze behandeling goed komt. Anders wordt het iets waarmee ze zal moeten leren leven (net als ik) en dat zou ik heel erg vinden omdat haar levenskwaliteit en spieren dan achteruit gaan.
Vandaag gaat het nog vager; soms links, soms rechts, soms is alles normaal. Als dit blijft aanhouden, neem ik morgen opnieuw contact op met de dierenarts.
Omdat we toch daar waren, zijn haar nagels ook meteen geknipt. En Snowy had ik eveneens meegenomen om die reden. Mijn vriend doet dit sowieso niet graag maar sinds hij per ongeluk een nagel heeft uitgetrokken bij hem, huivert hij helemaal. Anyway, Snowy heeft dus ook een mani- en pedicure gehad. Hij had ook wat opgedroogde ontlasting op zijn buikje hangen en dat heeft de dierenarts maar meteen wat afgeschoren. Hij is weer 10g aangekomen en weegt nu 960g, Fluffy is ook aangekomen en weegt 2,085 kg.
Bij thuiskomst huppelt Fluffy dadelijk naar Snowy's kooi, ik zet haar erin en madam begint meteen hooi te knabbelen. Gelukkig is er niets mis met de eetlust en was ze blijkbaar niet boos op me. Snowy daarentegen wel maar een half uurtje later had ik de groenteschotels klaar en was zijn boosheid vlug verdwenen . Wat ik wel zie bij Fluffy is dat ze veel blindedarmkeutels laat liggen, wellicht zullen die door de medicijnen raar/vies smaken.
Gelukkig is er ook goed nieuws over de nijnen. Om Fluffy matige beweging te geven, heb ik de lenterol gegeven. Ik laat ze niet de hele dag liggen omdat ze dan te weinig hooi eten maar het is wel een groot succes, de rol valt in de smaak. Toch heb ik liever dat ze meer hooi eten want bij beiden begint de rui langzaamaan.
Fluffy blijft 's avonds nu wel in de kooi liggen, ze heeft weinig zin om te bewegen, wat me logisch lijkt. Snowy reageert daar erg nerveus op, hij huppelt zenuwachtig rond, alsof hij op zoek is naar haar. Als hij bij de kooi komt, staan ze even neus tegen neus maar het lijkt wel alsof hij niet wil/durft bij haar springen. Meestal gaat hij dan maar ergens alleen zitten/liggen. Omdat ik dit best zielig vind, zette ik hem gisteren bij haar. Woorden zijn overbodig om dit aandoenlijk en lieflijk tafereeltje te beschrijven:
Met Mika gaat het nog steeds prima. Ze is nu 8 weken oud, komt iedere week netjes 4g aan en weegt 118g. Maar zei ik vorige keer nog dat ze stil was en zich goed alleen kon amuseren, dat is voorlopig voorbij. Ze tralieknaagt alsof haar leven er vanaf hangt en er lijkt geen rust in dat lichaampje te komen, speelgoed kan haar maar even afleiden. Ach, ze is natuurlijk een pubertje en heeft recht op nukkige dagen ;-).
Als ze wat beter naar haar naam luistert, mag ze ook loslopen op de grond. Ergens ben ik wel bang dat ik dan een monstertje creëer dat nooit meer in haar kooi of ren wil blijven ;-).
Het doet mij eraan denken dat ik dringend een filmpje van haar moet maken, ik hoop dat ik er volgende week tijd voor zal hebben.
Tot slot wil ik het ook nog even hebben over Chica. Zij is altijd jaloers als ik veel met de konijntjes bezig ben. Dus toen ik foto's van de nijnen aan het maken was, haalde ook Chica haar mooiste pose boven:
Ze is fotogeniek en ze weet het, hahaha.
Chica is een vreemd vogeltje, ze is bang van alles en nog wat, bv. van haar speelgoed. Maar zodra ze een fototoestel in het vizier krijgt, doet ze alles om aandacht te trekken. Hetzelfde doet ze met de weegschaal, ze wordt helemaal hyper en stapt er al op nog vóór ze een snoepje krijgt.
Al bij al ben ik blij dat het met de meeste diertjes goed gaat. Duimen jullie nog steeds mee dat Fluffy vlug mag herstellen?