zondag 27 september 2015

Het wordt herfst...

En dat voel je aan de temperaturen, brr. 
Indy staat 's morgens te springen als een gek om naar buiten te mogen, maar ik vind het eigenlijk op dat moment te koud (10°). Maar ze is echt niet te houden, draait rondjes voor de deur en springt letterlijk tegen muur op , ze heeft haar gekke 5 minuten buiten nodig. Net als Snowy vroeger. Ik hoop dat ze er niet ziek van zal worden. Rond half elf is de temperatuur iets beter en mag ze buiten tot 12u. Namiddag slaapt ze sowieso, dus dan blijft de deur dicht tot 17u.

Ze is nog altijd hevig in de rui, en dat resulteerde vorige week donderdag weer in een gasaanval, nog voor ze groenten had gekregen . Ik was de hele voormiddag weggeweest en kwam laat thuis. Normaal krijgen ze hun kruiden rond 12u, nu pas om 13u. En de hele namiddag is ze blijven liggen en heeft ze geen hooi gegeten, wat ik ook probeerde. Het ideale recept voor een gasaanval...
En deze keer verdween hij niet een uur na het geven van medicijnen. In totaal heeft hij bijna 7 uren geduurd, ik werd wanhopig, want ik zag haar alleen maar meer pijn krijgen. Omdat ze al zo lang niets meer gegeten had, besloot ik toch te dwangvoeren. Ik doe dat liever niet bij een gasaanval omdat ik de maag niet wil overbelasten. Maar nu bleek het de juiste keuze te zijn. Om 23u en om middernacht had ik haar telkens 1 spuitje dwangvoer gegeven. En vanaf dan is ze weer zelf beginnen te eten, oef . Weer wat geleerd voor de toekomst! Hoewel ik hoop dat de gasaanvallen nu verleden tijd blijven!



Ze laat zich moeilijk plukken, dus heb ik bij haar er wat anders op gevonden. Bij haar korte vacht werkt dit uitstekend, terwijl het bij Snowy's lange vacht niets doet. Een kleefroller! Ze vindt het ook maar niets hoor maar hiermee krijg ik wel veel haren ineens weg.



Ik heb gemerkt dat ze minder eet als ze minder aandacht krijgt. Komt waarschijnlijk ook omdat ze voorlopig nog alleen zit. Dus ga ik nog wat meer bij haar zitten in de keuken en dat vindt ze super. Ze begint nu ook lange tijd te genieten van knuffels. 's Morgens en 's avonds kunnen we nu al minuten aan een stuk wederzijds kusjes geven en kan ik haar aaien terwijl ze stil blijft zitten .

Onze band wordt almaar hechter, dat bewijzen deze foto's. Ze kwam gewoon op schoot gekropen. Toegegeven: ze vond dat ik te traag was met het geven van paardenbloemen .



Haar nagels worden a.s. dinsdag weer geknipt, het is hoog tijd. Maar nu is er 4 maanden tussen geweest i.p.v. 3 en volgens mij is dat omdat ze nu op tegels durft te lopen.



Maar is ze niet wondermooi met haar schitterende bambi oogjes, zachte oortjes en fluwelen vachtje? En geloof me: ze is van binnen net zo mooi als ze van buiten is. Ze is echt superlief en aanhankelijk .



Binnen amuseert ze zich ook nog altijd rot. Zo doet ze regelmatig aan badkamerinspectie . Ik denk dat ze de mening van haar baasje deelt: die roze en bruine tegels zijn niet mooi .
Dat buikje, dat mondje !



En de wilgenhooiballen gaan er hier aan een razend tempo door. Het duurt ongeveer een week en dan is er weer eentje gesneuveld. Heb haar al verteld dat die dingen 7€ kosten, maar dat schijnt niet door te dringen .



Snowy's rui is een beetje stil gevallen. Vind ik helemaal niet erg, want het manneke sukkelt er al zoveel jaren mee.
De hele zomer heb ik hem in en uit de kooi geholpen. Maar sinds een week of zo, springt hij weer helemaal zelf .
En eten dat hij de laatste dagen doet, dat ben ik niet gewend van hem, maar vind het natuurlijk wel heel leuk ! Brokjes zijn in een mum van tijd op, groenten ook. Op dit moment zit hij van zijn grashuis te eten en dat doet hij nooit! Hij heeft ook al lang zijn wc-tje niet bekeken en nu is hij er niet uit weg te slaan. Doe zo verder ventje !



Toch zijn er ook wel wat verontrustende dingen, maar die zullen bij zijn leeftijd horen. Hij heeft altijd x-beentjes gehad. Maar net als Fluffy, zijn zijn heupjes smaller geworden, en zet hij soms zijn achterpootjes raar neer. Huppelen en springen doet hij thans normaal.





De laatste tijd rust hij ook heel veel op zijn zij, iets wat ook al lang geleden is. Ik vind het zalig als ik mijn prinske zo zie liggen .
Helaas zie je ook dat hij bijna iedere dag in zijn blindedarmkeutels trapt. Zo vaak moet ik dus ook zijn voetje schoonmaken. Met als resultaat dat er veel haartjes weg zijn .





Nu het weer kouder wordt, kruip ik 's avond weer onder een fleece deken en wie komt er dan lief en gezellig bij liggen ?



Bij Chica weet ik nog altijd niet wat ik moet verwachten. Ze masturbeert, scharrelt op de bodem, zit soms te broeden op niets, gaat soms in haar eetbak slapen... Anderzijds blijft haar ontlasting normaal en ook haar gewicht blijft hangen op 119 g. Nog altijd in spanning afwachten dus...
Vorige week nam ze een badje en daarna ging ze in het zand ploeteren. Valkparkietenlogica .



Voor de mensen die nog op een mail van mij zitten te wachten: mijn excuses. Ik sukkel nu al 4 weken met een sinusitis en de daarbij horende oogspierontstekingen die van links naar rechts en weer terug springen. PC-werk is sowieso vermoeiend voor mijn ogen, maar nu nog wat meer. Ik vraag nog even jullie geduld en begrip.

zondag 13 september 2015

Konijnen in de rui

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes i.v.m. het overlijden van Dotje.

Vorige zondag was ik opnieuw in paniek. Ik ontdekte namelijk een bultje op Snowy's rechterwang, net waar hij een half jaar geleden een gebroken kies had. Ik kon maar 1 ding bedenken: een abces . En zoals je weet, moet dit bij konijnen geopereerd worden. Mijn ventje van 11,5 jaar en slechts 735 g nu onder narcose... alleen al het idee maakte me misselijk.
Maandag kon ik om 15u bij Steven terecht (hij specialiseert zich in tandheelkunde) en ook hij keek bedrukt. Ook hij dacht maar aan 1 mogelijkheid. Maandagochtend had ik wel de indruk dat de bult gezakt was, maar ik dacht dat ik het me had ingebeeld. Steven begon de bult te voelen en hij zei dat hij hem kon verplaatsen. En plots zei hij met grote verbazing in zijn ogen en stem: "de bult is weg". Zijn vinger was een beetje nat maar hij rook en voelde geen etter. Hij keek vlug in Snowy's mondje, maar zag alleen een heleboel speeksel met belletjes erin. Dus hij vermoedt (maar is niet zeker) dat het een verstopte speekselklier is geweest.
Daarna heeft hij nog uitgebreid zijn tandjes en kiezen gecontroleerd en er zijn geen haakjes! Zelfs niet op de gebroken kies die nog altijd een stukje korter is. Hij zei wel dat je zag dat het een oud gebit was, maar nog prima in orde gezien zijn leeftijd.
Ik heb dan ook maar zijn oogjes nog eens laten controleren, maar volgens hem zijn de witte vlekjes alleen maar een verderzetting van cataract. Ook nog de nageltjes laten knippen en voetjes wat schoonmaken, want alleen lukt me dat niet zo goed.
Kortom: ik kwam met een grote opluchting weer thuis ! Ondertussen voel ik het bultje een klein beetje terugkomen, maar ik kan het zelf ook weer wegduwen. Misschien verstopt die klier omdat hij zoveel haartjes op likt? Ik houd het alleszins in de gaten!

Omdat hij daardoor ook weer wat minder goed eet, gaf ik hem dit knabbelhuisje. Was eigenlijk bedoeld als dierendagcadeautje voor Dotje...



Hij kan er nog steeds heel lief bij liggen, maar als hij in zijn huisje ligt, betekent dit dat hij zich niet goed voelt.



Ook Indy is aan haar grote rui begonnen. En rexen verharen toch weer anders dan konijnen met een normale vacht. Bij Fluffy en Snowy zag je de plukjes onderwol echt uitsteken. Bij haar zie je wat losse haartjes op de vacht. En een vacht die wat lichter van kleur is en anders glanst. Als ik daar begin te plukken... oh jee ! Ze houdt wel helemaal niet van plukken, ook kammen/borstelen vindt ze maar niks. De plukken komen thans heel makkelijk los en ik probeer het tijdens het aaien te doen, maar blijkbaar voelt het toch onaangenaam voor haar.





Jammer, want ook zij eet slechter en bij haar zit er dan het extra risico op een gasaanval. Ik heb haar opnieuw een grasbedje gegeven zodat ze zeker genoeg vezels opneemt.



Van de week maakte ik ook weer eens broccoli en ik gaf haar dit kleine stukje (rauw natuurlijk). En de volgende morgen had ze een gasaanval . Misschien de combinatie van rui (tragere darmwerking) en een nieuwe groente. Ik had de aanval gelukkig weer binnen het half uur onder controle. Maar ik neem het risico niet meer, hoewel het ze het heel graag had.



Weten jullie nog wat ik vorige keer schreef, dat Indy nu overal op tegels durft lopen? Wel, hier zijn de beelden die voor zich spreken. Ik ben zo ontzettend trots dat mijn meisje blijft openbloeien en zelfvertrouwen ontwikkelt .

Aan het hekje van de keuken naar de woonkamer.



Wat ik zie als ik mijn tanden poets .



En ze helpt niet alleen de was opvouwen, ook met de machine vullen krijg ik hulp .



Na zoveel inspanning, moet er gerust worden .



Wat Chica betreft, houd ik mijn hart weer vast. Ze wil plots niet meer knuffelen, zit veel te scharrelen op de bodem... Haar gewicht en ontlasting zijn nog normaal, maar er is iets op til en het is niet goed . Ik heb besloten om nog 1x een implantaat te laten plaatsen zodra het eerste ei komt. Maar wel door Steven en ik wil dat het besteld wordt én ik wil de houdbaarheidsdatum zien! Stel je voor dat ik vorige keer een lichte of vervallen variant heb gekregen. Dus: laatste poging in de hoop dat dit ca. 6 maanden zal werken.
Steven zei al voorzichtig dat we niet bezig kunnen blijven met prolapsen, narcose en hechtingen. Ik weet het en ben bang dat ik binnenkort een beslissing zal moeten nemen die ik niet wil nemen...