Groot feest gisteren want mijn prinsje was jarig! 11 jaar geleden adopteerde ik de man van mijn leven :).
Wat ben ik dankbaar dat hij al zolang bij me is. Iedere dag maakt hij mijn leven een stukje mooier door gewoon zichzelf te zijn. Mijn Snowy, mijn wattebolleke, sneeuwballeke, wondermanneke, reddend engeltje😍
Hij is zo lief, schattig, knuffelig, zacht, wollig en zo bijzonder. Nergens bang van, zo een sterk karakter. Mijn mini manneke: perfectie in een compacte verpakking💖
Er bestaan niet genoeg woorden om te beschrijven hoeveel ik van hem hou.
Gefeliciteerd mijn lief knuffelknulletje🎁
Ik hoop dat je nog een aantal jaartjes erbij doet.
Helaas kan ik geen update over mezelf plaatsen. Normaal gesproken had ik afgelopen woensdag nog een keer op controle moeten gaan. Maar de man die beloofd had om me te brengen, belde ineens af. Slechts een dag op voorhand en via via, niet eens rechtstreeks naar mij. Het was voor mij onmogelijk om in zo korte tijd iemand anders te vinden, dus heb ik de afspraak moeten annuleren. Natuurlijk was het ziekenhuis ook boos en kreeg ik een uitbrander. Alsof ik voor die situatie gekozen heb... . Ik vind het zo teleurstellend dat iemand zijn belofte niet nakomt, daar kan ik echt kwaad om worden ! Ik moet 3 juni pas weer op controle en dan brengt mijn broer me. Mijn oogbol is nog altijd zacht dus ik denk dat de oogdruk wel goed zit. Ik weet alleen niet of ik mag doorgaan met de dosering van de ontstekingsremmende oogdruppels. Voor de zekerheid doe ik dat maar.
Ik durf het bijna niet te schrijven, maar met Chica lijkt het - eindelijk - de goede kant op te gaan. De antibioticakuur met Bactrim hielp meteen maar ik heb het middel toch 2x per dag moeten geven. Vorig weekend zag ik haar eetlust toch weer verdwijnen, ik was toen 10 dagen bezig. Vorige zondag heb ik dan de laatste dosis gegeven. Tot op heden blijft de ontlasting vast, ze eet weer goed en is enkele grammen aangekomen, ze weegt nu 103 g . Aan haar kuifje voel ik stekeltjes, dat betekent dat ze in de rui begint te gaan.
Wie ook in de rui is, zijn de 2 konijntjes. Indy is heel fel bezig op haar borst en laat dat nu net een plaats zijn waar ze nog niet goed aanrakingen verdraagt. Ik pluk af en toe wat plukjes maar zij likt het meeste zelf op. Met alweer een gasaanval als gevolg gisteren . Ik hoorde haar plots onrustig rondlopen in de keuken. Ze ging telkens ergens anders liggen, dan weet ik hoe laat het is. Toen ik ging kijken, lag ze weer languit in krampachtige houdingen en liep ze weg van mij.
Er viel me ook iets anders op: ze maakte een plof. Normaal gezien is dat een uiting van zich heel goed en relaxed te voelen. Van de week mailde iemand me echter wiens konijn pijn had aan een oog en ook heel vaak plofte. Na zijn operatie plofte hij aanzienlijk minder. Konijnengedrag is niet zwart-wit, maar dit bewijst volgens mij weer eens dat sommige gedragingen meerdere betekenissen kunnen hebben. En iets wat we altijd als iets positief gezien hebben, ook een negatieve betekenis kan hebben.
Nog een voorbeeld: als Fluffy kwispelde was ze geïrriteerd, bij Indy betekent het juist dat ze opgewonden en blij is.
Anyway, na 3 kwartier leken de pijnstiller en het darmstimulerend middel aan te slaan en ze begon weer te eten .
De deur naar het terras staat regelmatig open, maar ze durft nog altijd niet naar buiten te gaan. Zelfs niet na aanmoediging met een rij rozijntjes. Ik wil dat ze uit eigen beweging gaat, ik dwing haar liever niet.
Ze neemt haar poetsbeurten heel serieus . Erg elegante houding Indy... .
Kiekeboe .
Dit is wat er gebeurt als ik haar kooi schoonmaak. Sowieso springt ze telkens in en uit de kooi zodat ik niet kan doorgaan met leegscheppen. Heel af en toe waagt ze zich op de tegels .
Lazy Sunday, wat kan een konijnenleven toch zwaar zijn .
Snowy doet ook mee .
Momenteel zet de rui zich bij hem flink door. Hij verhaart nu letterlijk van kop tot teen en ik doe mijn best om het bij te houden. Toch kan ik niet voorkomen dat hij zich weer slecht voelde. Hij heeft 2 dagen minder gegeten en daarna eet hij zijn brokjes weer in 1 keer helemaal op! Hij slaapt ook meer dan anders, het vergt veel van mijn oud mannetje. Trouwens: a.s. zaterdag, 30 mei, zal het 11 jaar geleden zijn dat ik hem adopteerde. Zijn kadootje ligt al klaar .
Gelukkig helpen wat lekkere extraatjes hem weer op de been.
Zijn groenten eet hij - tot nu toe - nog altijd gretig op.
"Mijn appelfrietjes" .
Een ander oudje dat ook nog goed eet, is Dotje.
Ter info: dit is een grijze garnaal, dan kun je een beetje inschatten hoe "groot" ze is .
Tegenwoordig is ze overdag weer veel wakker en dan knaagt ze voortdurend aan het slotje van haar kooi. Ze doet dit al haar hele leven en ik heb geen idee waarom. Ze heeft genoeg knaagspulletjes, maar dit en de standaard van haar wiel zijn de favoriete knaagplekken.
Die voetjes, dat kontje .
Hoor maar wat een herrie ze kan maken . Snap je nu waarom ik haar 's nachts in de badkamer zet?
Ook vandaag start ik met een update over mezelf. Ik bespaar jullie de foto's omdat sommigen ze toch akelig en/of heftig vinden . Deze operatie was alleszins veel ingrijpender dan de vorige, duurde langer en heeft me ook meer stress bezorgd. Ik moest immers al om 7u aanwezig zijn want ik werd om 8u als eerste geopereerd. Dit betekende echter dat ik om 4u ben opgestaan, zodat ik om 5u30 kon vertrekken. Er is 's morgens immers toch wel wat werk om iedereen van ontbijt te voorzien. Chica moest ook nog antibiotica krijgen en Snowy's oogjes moeten elke morgen schoongemaakt worden.
Maar alles is weer goed verlopen en na 4 uren mocht ik het ziekenhuis alweer verlaten.
De volgende dag moest ik op controle en ik kreeg goed nieuws: de oogdruk was 11 . Dus geen oogdrukverlagende druppels meer, geen plaspillen meer, joepie! Enkel nog ontstekingsremmende druppels.
Hopelijk blijft alles zo goed gaan, ik moet nog 3 weken na elkaar terug op controle. De vrouw die tegenover me op de kamer lag, werd al voor de 4de maal geopereerd aan glaucoom. Bij haar groeide het kanaal telkens weer dicht, net als bij de man die ik één van de vorige keren sprak. Niet bepaald bemoedigende dingen om te horen en ik hoop dat het bij mij gewoon open zal blijven.
Chica's ontlasting werd maar niet beter, dus de enige overblijvende keuze was antibiotica. Ik kreeg Baytril mee en moest 2x per dag 0,04 ml geven. Pf, wat een nachtmerrie . Metacam nam ze vlot aan op een koekje, maar dit niet, dus ik moest haar telkens pakken. Haar eetlust verdween de eerste dagen en ze werd heel stilletjes, het was duidelijk erg zwaar voor haar. De ontlasting werd wel beter, maar is niet helemaal normaal geworden. Toch vond de dierenarts dat ik moest stoppen na 7 dagen. Hij wilde immers niet het risico lopen dat haar goede darmflora naar de vaantjes ging of dat ze nierfalen zou krijgen.
Twee dagen na het stoppen, werd de ontlasting echter weer waterig. Ik had al het gevoel dat de kuur te kort geweest was. Een 2de kuur is niet optimaal want het kan resistentie opwekken, ik had beter langer door gedaan. Maar ik heb nu geen andere keuze. Deze keer kreeg ik Bactrim en hiervan moet ik 0,07 ml 1 à 2x per dag geven. Na 2 keer (1x per dag) zie ik al beterschap. Ik wilde nu langer doorgaan dan 7 dagen maar nu twijfel ik weer .
Ze is afgevallen tot 97 g en kwam door de 1ste antibioticakuur weer 4 g bij. Bijlange niet genoeg natuurlijk, ik hoop dat ze ooit weer haar oude gewicht van 125 g zal halen.
Gelukkig voelt ze zich niet slecht; ze eet, drinkt en gedraagt zich verder normaal.
Indy heeft me ook weer laten schrikken. Ze krijgt toch iets te vaak een gasaanval of krampen naar mijn zin. Ik weet niet zeker of het gas is, want ze neemt wel nog lekkere dingen aan. Maar voor het overige gedraagt ze zich alsof ze gas heeft: veel op andere plaatsen gaan liggen, zich verstoppen enz. Afgelopen maandag (de dag voor mijn operatie) was het ook weer zo ver. Dit is de zoveelste keer dat ze het 's morgens krijgt als ik opsta. En ik weet zeker dat ze 's nachts niets verkeerd heeft gegeten. Is het door de rui, of misschien toch door mijn stress? Ik greep meteen in en 2 uren later liep ze rond alsof er niets gebeurd was.
Ze ging vaak in een gestrekte houding liggen en daarbij viel me ook iets anders op: een rode eeltplek op haar hiel ! Ik weet dat Rexen gevoelig zijn voor zere hakken en ik weet dat ze in het begin hele kleine rode vlekjes op de hielen had. Maar nu is haar overgewicht weg en ze loopt hier op matten. Het is me een raadsel waarom het ineens zo erg geworden is. Want vorige maand was er nog niets te zien. Ik houd het in de gaten en hoop dat het niet erger wordt. Ze lijkt er zelf geen last van te hebben.
Voor ik naar het ziekenhuis moest, gaf ik nog nieuw knaagspeelgoed dat dankbaar in gebruik werd genomen .
Snowy eet me de laatste dagen de oren van mijn hoofd . Alles is in een mum van tijd op en hij zit altijd wel ergens hooi te knabbelen, als hij niet slaapt tenminste .
Van slapen gesproken: ik vraag me echt af hoe hij nog kan ademen in deze houding .
Plots vond hij het weer fijn om in dit mandje te zitten, hij heeft er lange tijd niet naar om gekeken.
Van Dotje schreef ik vorige keer al dat ze er oud begint uit te zien. Op deze foto wordt het heel duidelijk. Maar ze blijft oh zo schattig .
En om af te sluiten wil ik alle mama's een fijne moederdag wensen. Ook als jullie mama zijn kindjes met een vacht, veren of schubben enz. .