zondag 29 augustus 2010

Het stuift en andere verhalen

Ik bevind me momenteel in een harige situatie, zowel Fluffy als Snowy zijn plots hevig beginnen te verharen. En die haren stuiven hier in het rond Smile, hoe vaak ik ook stofzuig. Natuurlijk krijgen ze Prozyme en worden ze dagelijks geplukt maar zo heftig en snel als nu hebben ze nog nooit verhaard. Dit is ook de eerste keer dat ze tegelijk in de rui zijn maar vooral de snelheid waarmee het proces zich voltrekt, heb ik nog nooit gezien. In een week tijd is Snowy's halve rug al "vernieuwd" en bij Fluffy een groot deel van de rug. De hoofdjes zijn er bijna doorheen en ook hun beentjes/voetjes laten al haren los. Wat me eveneens opvalt is dat hun oortjes vacht loslaten, soms zelfs met schilfertjes. Gelukkig doen ze niet zo heel moeilijk over plukken (zelfs niet de oortjes of  pootjes!). Ze laten toe dat ik een 5-tal minuten bezig ben maar dan zijn ze het beu en lopen ze weg. Waar Snowy elk jaar gewicht verloor in de zomer en tijdens ruiperiodes is hij nu net aangekomen! Ik klaag natuurlijk niet, hij kan alle reserves gebruiken. 



Wie nog bijkomt is Chica maar hier ben ik niet zo happy mee. Ik heb wel ondervonden dat er een patroon zit in haar gewichtstoename. Telkens als ze zich 1 of 2 dagen broeds gedraagt, mag ik er donder op zeggen dat ze enkele dagen later een paar gram zwaarder is. Voor het overige gedraagt ze zich normaal en het lijkt me dan ook idioot om met een gezonde vogel naar de dierenarts te gaan. We voelen zelfs haar borstbeentje nog duidelijk, hoe dat kan en waarom ze er niet dik uitziet, is mij een raadsel. Het lijkt werkelijk alsof ze in de menopauze zit, ik kan het niet anders verklaren. Vroeger gedroeg ze zich gedurende een week erg broeds en de week die daarop volgde, mocht ik mij steevast aan een eitje verwachten. Nu is ze al een hele tijd af en aan broeds maar eieren komen er niet meer. Ik hou het in de gaten, meer kan ik niet doen. Voor ik het vergeet: morgen is Chica jarig, dan is het precies 3 jaar geleden dat ik haar geadopteerd heb. Hopelijk mag mijn lief meisje nog een hele tijd gezond en wel bij ons blijven. 

Fluffy's traanoogje is gelukkig weer genezen na enkele weken Oculoheel druppels. Toch vraag ik me af of ze daadwerkelijk helpen of is het traanoog spontaan genezen? Hoe dan ook, ik ben blij dat ze er weer even van verlost is. 

Deze week kwam er eveneens een aangename verrassing mijn kant op. Ik word nogal verwend de laatste tijd! Op woensdag stak er namelijk een enveloppe in de bus van iemand die ik met allerlei vragen over haar konijnen heb geholpen. Uit dankbaarheid voor mijn steun en support de laatste tijd stuurde ze mij 2 cadeaubonnen van Karina's Dierenwebshop! Oh wat zal ik mijn hartendiefjes weer heerlijk kunnen vertroetelen! Binnenkort zal ik uitgebreid de tijd nemen om de hele website door te nemen en een wenslijst op te maken Smile. Ook deze lieve dame wenst anoniem te blijven maar ik weet dat ze een trouwe lezeres is van de weblog dus: "nogmaals van harte bedankt, je hebt me ongelooflijk blij gemaakt hiermee!" In de toekomst zullen jullie hier vast foto's tegenkomen van het resultaat van de cadeaubonnen.

Om af te sluiten: vrolijke filmpjes van mijn schatteboutjes. 

Lui maar ijverig wassen.


Hoe herken je een alert konijn? Aan de oren en de neus Very Happy.


Fluffy's hobby: smijten

zondag 15 augustus 2010

Onverwachte verrassing

Voor ik het over de verrassing zal hebben, wil ik eerst enkele andere dingen melden. 

Op 7 augustus was het precies een jaar geleden dat Snowy EC kreeg. Je kunt je wel voorstellen hoe blij ik ben dat hij een jaar later gezond en wel, vrolijk en volledig hersteld weer rondhuppelt.

Sinds de nijnen in het voorjaar naar de dierenarts zijn geweest voor hun vaccinaties, waren hun nagels niet meer geknipt. Omdat ze hier veel beweging hebben, slijten ze vrij goed maar nu was het toch echt hoog tijd om de nagels weer te knippen. Met een bang hartje en alle voorzorgen op een rijtje (lees: gemalen koffie, ontsmettingsmiddel, watjes enz.) begonnen we aan het enerverende werkje. Ik vraag me af voor wie nagels knippen het meest stresserend is: de konijnen of hun baasjes ;-). Ondanks hier en daar wat gespartel is alles goed verlopen. Bij Snowy passen we altijd onze 'speciale methode' toe. Vóór we aan 1 pootje beginnen, krijgt hij een snoepje. Daardoor concentreert hij zich op knabbelen en spartelt hij niet meer.

Ook met Fluffy ging het vrij goed, ik was een beetje ongerust dat ze door de stress misschien weer bloed zou plassen maar dat is gelukkig niet gebeurd. Helaas heeft ze wel weer last van een traanoog, zoals gewoonlijk weer haar linkeroog. Er is nog nooit een oorzaak gevonden en na enkele weken behandeling met Oculoheel gaat het ook weer over.

Bij Chica heeft het "dieet" en meer beweging totaal geen effect. Ze komt niet meer aan in gewicht maar blijft - ondanks alle aanpassingen - hangen op 150 g. Behoorlijk zwaar voor een pop maar ze gedraagt zich normaal en is actief. Het enige wat er veranderd is, is dat ze af en toe erg broeds is. Toch heeft ze - tot op heden - geen ei gelegd. Ik heb geen idee of hormonen een vogel kunnen zwaarder maken, ook dierenartsen kunnen me hier geen antwoord op geven. Hier wat foto's van mijn rare vogel. ;-) 

Chica verwacht van iedereen en alles een knuffeltje, ook van de fotocamera. :)



En vinden jullie dit een makkelijke houding om te slapen? Ik alleszins niet maar het typeert Chica. :)
Rechts op de houten balk zie je trouwens haar knabbelsporen...



En dan nu over naar mijn onverwachte verrassing. Toen ik woensdag thuiskwam zei mijn vriend dat er een pakje voor mij was. Ik had niets besteld maar dacht dat ik misschien iets gewonnen had omdat ik regelmatig mee doe aan allerlei wedstrijden. Er stond geen afzender op maar de geadresseerden waren Corina, Fluffy en Snowy... 

Groot was mijn verbazing toen ik het pakje opende. Daar zat immers de tunnel met 3 gangen in die ik voor mijn verjaardag had willen kopen! Door Fluffy's ziekte en Misty's overlijden had ik die uitgave uitgesteld. Dit had ik toevallig gezegd tegen iemand wie ik geholpen heb met de koppeling van haar konijntjes, we mailen nog regelmatig. Ze wilde mij blijkbaar al langer bedanken en daarom stuurde ze mij dit fantastisch cadeau. Ik ben er zoooo blij mee en de konijnen nóg blijer! Ik wist dat dit in de smaak zou vallen, aangezien ze ook gek zijn op de andere tunnels. Mijn lieve weldoener wil liever anoniem blijven maar ik weet dat ze dit bericht zal lezen dus: heel veel dank voor dit geweldig geschenk!

Het fijne aan deze tunnel is dat hij stiller is dan de crispy tunnels die ik al heb. Vooral Snowy is er dol op en hij zoekt altijd een strategisch plekje pal in het midden op. Zo heeft hij overzicht op de 3 uitgangen. Hij ligt er op zijn gemakje in, wast zich, slaapt er zelfs, heerlijk om te zien! Ook Fluffy lag zojuist lekker te rusten in 1 van de gangen, terwijl Snowy in de andere lag. Zo schattig!

Hier komen de foto's en het filmpje zodat iedereen, maar vooral de gever van dit cadeau kan meegenieten: nogmaals hartelijk dank!



zondag 1 augustus 2010

Mysterieus manneke

Om 22u. op dinsdagavond 27 juli liet Snowy me heel hard schrikken. Ze krijgen dan altijd hun snoepje en er zijn de laatste tijd wat strubbelingen rond. Fluffy wil per se de eerste zijn en jaagt Snowy dan weg. Hij is het niet eens met zijn onderdanige positie maar mist blijkbaar ook de knuffels die ik hem geef. Ik probeerde net zo weinig mogelijk te knuffelen vanwege Fluffy's bloedplassen, zij voelt zich dominanter door veel aandacht van mij. Uit ervaring weet ik dat het bij hem ook zo is, toen ik niet meer zo veel knuffelde, plaste hij bijna niet meer in huis. 

Maar nu maakte hij plots een knorrend/piepend geluid dat veel op het trompetgeluidje leek (zie www.knagers.net/konijnentaal.htm). Ik heb dit geluid nog nooit bij een rammetje gehoord en wist daarom niet of dit een gedragsgerelateerd probleem was of toch een gezondheidsprobleem. Hij is dit geluid af en aan de hele avond blijven maken en stopte ermee toen hij ging slapen. 

De volgende dag ging ik meteen naar de dierenarts om een medisch probleem uit te sluiten. Er was immers geen lijn te trekken in de timing van zijn geluid. Daarom kon ik niet uitmaken of het pijn, ongenoegen, frustratie of opwinding was. Hij knorde volop toen hij likjes kreeg van Fluffy maar niet tijdens het rennen of binkies maken. Gelukkig kon ik aan dit laatste afleiden dat hij niet benauwd of ziek was. Hij at, plaste en keutelde ook nog goed. Maar het piepen hoorde ik soms ook bij het in- en uit de kooi springen, naar mij toe lopen, ergens afspringen. En hij piepte op het ritme van zijn ademhaling tijdens het slapen, was dit dromen en emoties verwerken of een moeilijke ademhaling? 

Ik kon het niet thuisbrengen waarom hij het geluid maakte. Was hij opgewonden of gefrustreerd? Had hij zich pijn gedaan toen hij van de week struikelde toen hij naar de keuken wilde springen? Was er iets gezwollen of pijnlijk in zijn mond/keel? Vorige week at hij immers zijn groenten trager op. Was hij toen ziek en is hij nu aan de beterhand? Zoveel vragen en geen antwoorden. Het geluid werd minder en minder maar woensdag ging ik toch naar de dierenarts.

Ze onderzocht hem van kop tot teen, letterlijk. Het was overigens de vervangster, dezelfde die hem behandeld heeft voor EC. Ze was erg blij om te zien hoe goed hij hersteld was en knuffelde hem uitgebreid, wat hij trouwens op prijs stelde want hij legde zijn kopje plat ! Daar maakte hij het geluid natuurlijk niet ! 

Ze keek in zijn oortjes, oogjes en neusje: niets te zien. Ook zijn mondje werd gecontroleerd en dat vond meneertje niet zo fijn. Prompt klemde hij het instrument tussen zijn tandjes Very Happy. Maar ook zijn mondje, tong, tandjes en keel waren in orde. Zijn longen waren eveneens zuiver en klonken normaal. Vervolgens keek ze na of hij nergens pijn had en dat vond ik persoonlijk een eng onderzoek. Ze boog zijn hoofdje afwisselend naar boven, beneden, links en rechts. Nooit geweten dat een konijn zo ver kon buigen! Maar ook dit onderzoek leverde niets op. En dan te bedenken dat hij nog knorde toen ik hem in de transportbox zette! Toen ik hem er bij de dierenarts terug inzette, begon hij prompt te graven uit frustratie. Eens thuisgekomen was het muisstil en ik heb enkel nog een piepje/knorretje gehoord toen hij uit de kooi sprong en snoep kwam halen.

De volgende dagen is het rustig en stil gebleven. Ik heb nog steeds geen idee wat het precies geweest is maar het lijkt voorbij te zijn nu.

Ze liggen hier tegenwoordig veel samen maar 's middags steevast apart. Blijkbaar willen ze allebei met rust gelaten worden. Maar de momenten waarop ze samen liggen, zijn natuurlijk erg mooi.



Tot slot wil ik nog even laten zien wat voor een boefje mijn Snowy is. Van zodra hij dus meer knuffeltjes kreeg, waande meneertje zich weer heel wat en dacht hij zich meer te kunnen veroorloven. Ik heb hen allebei geleerd dat ze niet in de hal mogen. Omdat we hier dicht aan de straat wonen, vind ik het niet veilig. Stel je voor dat ze naar buiten glippen of erger nog: naar buiten rennen als ze schrikken van iets terwijl ik de voordeur open.
Snowy blijft proberen om zijn grenzen te verleggen maar dit hou ik toch echt wel tegen hoor! Hij is een schatteboutje en mag zowat alles maar ook hij moet zich aan bepaalde regels houden, schattig of niet. Mijn boefje in actie:




Om af te sluiten nog een kort berichtje over Chica. Na een weekje 'diëten en sporten' is ze 5g kwijt. Ik ben benieuwd of de dalende trend zich zal doorzetten, ze is namelijk nog steeds broeds maar de ene dag al wat meer dan de andere. Afwachten maar of het haar hormonen zijn of gewoon wat overgewicht.