Konijnen in de rui

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes i.v.m. het overlijden van Dotje.

Vorige zondag was ik opnieuw in paniek. Ik ontdekte namelijk een bultje op Snowy's rechterwang, net waar hij een half jaar geleden een gebroken kies had. Ik kon maar 1 ding bedenken: een abces . En zoals je weet, moet dit bij konijnen geopereerd worden. Mijn ventje van 11,5 jaar en slechts 735 g nu onder narcose... alleen al het idee maakte me misselijk.

Maandag kon ik om 15u bij Steven terecht (hij specialiseert zich in tandheelkunde) en ook hij keek bedrukt. Ook hij dacht maar aan 1 mogelijkheid. Maandagochtend had ik wel de indruk dat de bult gezakt was, maar ik dacht dat ik het me had ingebeeld. Steven begon de bult te voelen en hij zei dat hij hem kon verplaatsen. En plots zei hij met grote verbazing in zijn ogen en stem: "de bult is weg". Zijn vinger was een beetje nat maar hij rook en voelde geen etter. Hij keek vlug in Snowy's mondje, maar zag alleen een heleboel speeksel met belletjes erin. Dus hij vermoedt (maar is niet zeker) dat het een verstopte speekselklier is geweest.

Daarna heeft hij nog uitgebreid zijn tandjes en kiezen gecontroleerd en er zijn geen haakjes! Zelfs niet op de gebroken kies die nog altijd een stukje korter is. Hij zei wel dat je zag dat het een oud gebit was, maar nog prima in orde gezien zijn leeftijd.

Ik heb dan ook maar zijn oogjes nog eens laten controleren, maar volgens hem zijn de witte vlekjes alleen maar een verderzetting van cataract. Ook nog de nageltjes laten knippen en voetjes wat schoonmaken, want alleen lukt me dat niet zo goed.

Kortom: ik kwam met een grote opluchting weer thuis ! Ondertussen voel ik het bultje een klein beetje terugkomen, maar ik kan het zelf ook weer wegduwen. Misschien verstopt die klier omdat hij zoveel haartjes op likt? Ik houd het alleszins in de gaten!

Omdat hij daardoor ook weer wat minder goed eet, gaf ik hem dit knabbelhuisje. Was eigenlijk bedoeld als dierendagcadeautje voor Dotje...



Hij kan er nog steeds heel lief bij liggen, maar als hij in zijn huisje ligt, betekent dit dat hij zich niet goed voelt.



Ook Indy is aan haar grote rui begonnen. En rexen verharen toch weer anders dan konijnen met een normale vacht. Bij Fluffy en Snowy zag je de plukjes onderwol echt uitsteken. Bij haar zie je wat losse haartjes op de vacht. En een vacht die wat lichter van kleur is en anders glanst. Als ik daar begin te plukken... oh jee ! Ze houdt wel helemaal niet van plukken, ook kammen/borstelen vindt ze maar niks. De plukken komen thans heel makkelijk los en ik probeer het tijdens het aaien te doen, maar blijkbaar voelt het toch onaangenaam voor haar.





Jammer, want ook zij eet slechter en bij haar zit er dan het extra risico op een gasaanval. Ik heb haar opnieuw een grasbedje gegeven zodat ze zeker genoeg vezels opneemt.



Van de week maakte ik ook weer eens broccoli en ik gaf haar dit kleine stukje (rauw natuurlijk). En de volgende morgen had ze een gasaanval . Misschien de combinatie van rui (tragere darmwerking) en een nieuwe groente. Ik had de aanval gelukkig weer binnen het half uur onder controle. Maar ik neem het risico niet meer, hoewel het ze het heel graag had.



Weten jullie nog wat ik vorige keer schreef, dat Indy nu overal op tegels durft lopen? Wel, hier zijn de beelden die voor zich spreken. Ik ben zo ontzettend trots dat mijn meisje blijft openbloeien en zelfvertrouwen ontwikkelt .

Aan het hekje van de keuken naar de woonkamer.



Wat ik zie als ik mijn tanden poets .



En ze helpt niet alleen de was opvouwen, ook met de machine vullen krijg ik hulp .



Na zoveel inspanning, moet er gerust worden .



Wat Chica betreft, houd ik mijn hart weer vast. Ze wil plots niet meer knuffelen, zit veel te scharrelen op de bodem... Haar gewicht en ontlasting zijn nog normaal, maar er is iets op til en het is niet goed . Ik heb besloten om nog 1x een implantaat te laten plaatsen zodra het eerste ei komt. Maar wel door Steven en ik wil dat het besteld wordt én ik wil de houdbaarheidsdatum zien! Stel je voor dat ik vorige keer een lichte of vervallen variant heb gekregen. Dus: laatste poging in de hoop dat dit ca. 6 maanden zal werken.
Steven zei al voorzichtig dat we niet bezig kunnen blijven met prolapsen, narcose en hechtingen. Ik weet het en ben bang dat ik binnenkort een beslissing zal moeten nemen die ik niet wil nemen...