Chica weer kritiek en valentijn

Helaas stopte Chica niet met eieren leggen na het vorige windei. De eieren die kwamen, hadden wel een schaal maar ze legde ze iedere keer rond 4u. 's nachts. En telkens als ik haar cloaca controleerde, was die normaal. De dag na haar 3de ei (dat was donderdag) kwam ze op de schotel haar ontlasting doen. En daarna bleef ze persen . Ik was dus bang voor een windei dat vast zat. Ik zag haar ingewanden naar buiten komen en weer naar binnen floepen. Tot ze op een bepaald moment niet meer naar binnen floepten . Dit gebeurde 's avonds toen de dierenarts al gesloten was. En met een vogel kun je niet zomaar bij iedere dierenarts terecht dus ik besloot te wachten tot de dag later. Ze bleef immers wel alert, ze at goed, maar zat er wel veel aan te prutsen.

Vrijdag ochtend meteen naar de dierenarts gebeld en ik mocht dadelijk komen. Steven probeerde de prolaps nog terug te duwen in de hoop dat hij daar zou blijven, maar het verzakte meteen weer. Ze moest dus weer onder narcose om een hechting te laten plaatsen. Zonder valkparkietje vertrok ik naar huis en hoopte dat het ook deze keer weer goed zou komen. 2 uur later kreeg ik het verlossende telefoontje dat ik haar al mocht gaan halen. Alles was goed gegaan en ze werd vrij vlot weer wakker. Er zat ook geen ei meer vast in de buik, maar hij dacht wel weer een grote lever te voelen. In haar ontlasting zaten ook geen parasieten, bacteriën of andere enge dingen.

Hij had het gaatje waar de ontlasting door moest, groot genoeg gelaten. Maar Chica kennende gaat het natuurlijk nooit vlot .

Close up

Ze bleef prutsen aan haar cloaca waardoor er nog meer zwelling ontstond en er geen ontlasting meer kwam. Om 17u30 stond ik opnieuw bij Steven. Hij controleerde haar cloaca (en werd daarbij tot bloedens toe gebeten , iets wat ze normaal nooit doet) en er zat wel degelijk een gaatje, maar het was kleiner geworden door de zwelling. Hij wilde de hechting liever niet al verwijderen uit angst dat alles weer zou verzakken. Ik kreeg Metacam kat mee en mocht haar 0,25 à 0,5 ml van geven om te ontzwellen. Ik had echter al een voorgevoel dat het niet zou helpen en dat de hechting er toch zou uit moeten.

Foto met telefoon genomen, daarom niet zo duidelijk.

Arme Chica heeft de hele nacht geprobeerd om haar ontlasting kwijt te raken maar het lukte niet. Ze wilde niet meer eten, zat suf op 2 pootjes enz. Dus hup, zaterdagmorgen weer naar de dierenarts. Ik hanteerde haar zelf want mij bijt ze niet of toch niet zo hard . Ze was het ondertussen wel meer dan beu, dat kon je goed zien.

De hechting werd verwijderd en er kwam dadelijk een flinke prop ontlasting uit. Wat moet dat een opluchting geweest zijn voor haar! Nu was de zwelling een voordeel, want zo kon ze niet meteen alles er weer uit persen. Ik mocht dus ook geen Metacam meer geven, tenzij ik zag dat ze pijn had.

Toen ik thuis kwam, heeft ze uitgebreid haar veertjes gepoetst en veel geslapen. Ze heeft altijd wel een week last van narcose. De eitjes heb ik maar weggenomen omdat ze er toch niet meer naar omkeek. Ze begon gelukkig weer zelf te eten, dus dwangvoeren was niet nodig. 

Voorlopig lijkt alles dus weer goed te gaan, maar een structurele oplossing is er helaas niet. Dit is afwachten tot het de volgende keer fout loopt . Maar als haar hormonen sterker zijn dan een implantaat, tja, dan stopt het. 

Veel valkparkieten halen niet eens de leeftijd van 15 jaar en zij haalt het al eierleggend . Eigenlijk best wel een taai vogeltje .

Ook met Snowy ging het enkele dagen helemaal niet goed. Zelf ben ik ook ziek, de griep heeft me dan toch te pakken, dus jullie begrijpen dat ik door dit alles heel veel slapeloze nachten heb gehad. 

Daarom heeft ook nog niemand antwoord op zijn/haar mail ontvangen. Het lukt me nu echt even niet. Hopelijk wordt het nu wat rustiger en kan ik mijn achterstand inhalen.

Tot slot nog dit: gisteren was het Valentijn en daarom wil ik heel graag deze lieve foto met jullie delen. 

Indy, mijn hartendiefje .