Beterschap, maar vlug voorbij

Zodra ik matten had gelegd, zag ik Fluffy met sprongen vooruitgaan (niet letterlijk ). Ze huppelde veel beter, zat vaker recht i.p.v. scheef en ze huppelde ook vaker en meer rond. Ik was natuurlijk erg blij met deze vooruitgang maar was tegelijk bang dat ze iets zou forceren. Toch moet ze bewegen om de anabolen te laten werken. 

Helaas was mijn vrees niet ongegrond, haar overmoedigheid speelde haar parten na ongeveer 3 à 4 dagen. Toen ging het weer bergaf en dan huppelt ze ook bijna niet meer. Enkel nog de noodzakelijke dingen (eten, plassen enz.) worden gedaan. Toch lijkt ze geen pijn te hebben want maalgeluidjes zijn er nog volop. Dat ze 3 dagen na elkaar zich goed kan voelen, is een opsteker. Haar traanoog werd erger door de zalf dus daar ben ik maar mee gestopt. Ook Snowy heeft nu een traanoogje af en toe.

Ik hoop dat ze met de nodige rust weer een goede periode tegemoet gaat en dat die periodes langer mogen duren. Je ziet haar genieten dan. Soms loopt ze zelfs zo snel dat ik het niet kan geloven.

Hieronder een filmpje hoe het op slechte dagen gaat. Ze huppelt dan niet veel dus veel filmmateriaal heb ik ook niet.

Gelukkig liggen ze wel weer veel samen en daardoor voelt Snowy zich ook weer beter. Het hoesten en de rare ontlasting zijn verdwenen. Misschien heeft zijn nieuwe hobby er wel mee te maken .

Het is wel jammer dat Snowy niet meer buiten wil spelen. Misschien komt dit omdat hij niet alleen wil zijn maar Fluffy kan gewoon echt niet meer mee. De afstand is te groot voor haar.

Vorige week schreef ik nog dat Chica's schommeltje niet lang meer zou leven. Ik had gelijk, toen ik donderdag thuis kwam, was het houtje in 2 gebroken . Een close up van een vernielzuchtig vogeltje .

Mooie Mika tenslotte zit nog steeds graag in de kokos .