Nieuws en herinneringen

Ik zal beginnen met nieuws over Fluffy want dat is al een hele tijd geleden.

En in die tijd is er toch heel wat veranderd. Of het door de Rescue Remedy is of de aandacht die ze krijgt door ze toegediend te krijgen: het lijkt vruchten af te werpen. Van tijd tot tijd zit er nog wat rozige plas in haar gewone urine, zeker als ze plast om te markeren in Snowy's kooi of als ze sproeit. Ik zie er ook een bepaalde regelmaat in, op zaterdag 12 juni, woensdag 16 juni en vandaag 20 juni plast ze 's morgens bijna puur bloed. Voor het overige zijn de plassen normaal of zit er een klein beetje roze in. Op het moment dat er veel bloed komt, voelt ze zich duidelijk ongemakkelijk en wil ze niet eten. Enkele minuten later is het alweer over. 

Van zodra ik vrijdag gestopt ben met de antibiotica is haar eetlust met sprongen vooruit gegaan. Gisteren waren de groenten zelfs in minder tijd op dan gewoonlijk. Sinds vorige week zaterdag zat het ook alweer snor met het in- en uitspringen van de kooien, goed voor haar zelfvertrouwen! En op het eerste zicht zou je zeggen dat het ook goed gaat tussen haar en Snowy maar de stress-signalen zijn dan ook subtiel. Ze heeft een verhoogde ademhaling terwijl ze ogenschijnlijk ontspannen bij elkaar liggen. Ze likt hem wel en ook evenveel als vroeger maar oh wee als hij in mijn buurt komt... Haar hele lichaam schiet naar voren alsof ze hem wil wegjagen. Snowy is niet vlug onder de indruk (of snapt het misschien niet) en blijft dus cool staan. Het lijkt wel alsof ze beide wedijveren om mijn aandacht.

Ik twijfelde wie ik als dominante moest behandelen en heb gekozen voor geen van de 2. Ze moeten het per slot van rekening zelf bepalen maar... die stress brengt bij Fluffy bloedplassen teweeg. En bij Snowy ben ik bang dat zijn weerstand zal afnemen waardoor de EC misschien weer opnieuw zal toeslaan. Hen negeren heb ik 1 dag gedaan maar ook dat was niet verstandig. Ze hebben hun dagelijkse portie knuffels nodig, ik moet alleen de juiste dosis vinden. Niet teveel (want dan voelen ze zich dominant) en niet te weinig (want ze voelen dat dit niet normaal is). Ik wil zo goed als het kan hun gewone patroon aanhouden. 

Snowy had vrijdag diarree of iets wat daarop leek. Ik zag ineens enkele druppels bruine vloeistof liggen. 5 minuten later kwam er iets uit wat op papperige blindedarmkeutels leek, hij at ze alleszins op. Een half uur later waren de bd-keutels normaal en zijn gewone keutels kwamen ook weer tevoorschijn. Geen idee of dit een reactie kan zijn op de stress of teveel meegesnoept van Chica's knaagstaaf als daar iets afvalt? Hij was ook heel onrustig en pas toen ik hem knuffelde, kalmeerde hij. Hij is 30g afgevallen op 1 week tijd, vrij veel voor zo een lichtgewichtje dus nu moet ik hem zeker nauwlettend in de gaten houden. Hij is wel in de rui en heeft de afgelopen dagen ook heel veel binkies gemaakt, buiten gespeeld en gerend enz. Hopelijk is het dat maar... Zijn maximum gewicht was 940 g in de winter, sinds enkele maanden bleef hij op 910 hangen. En nu dus 880g, in de zomer verliest hij altijd wel gewicht. Maar dit mag niet in dalende lijn blijven gaan, welk gewicht zal ik als limiet nemen om hem een preventieve kuur Panacur te geven? 

Maar om verder te gaan over Fluffy: de avond dat ze Snowy wegjoeg bij mijn voeten, plaste ze ook op de grond. Ideaal om een nieuw urinestaal te laten controleren na alle aanpassingen, medicijnen enz. De tabel met de waarden vind je op mijn site, ze is te groot om hier te plaatsen.

Omdat de nieuwe uitslag er vrij positief uitziet, besluit ik - in overleg met de dierenarts - geen Eurologist te geven en alleen verder te gaan met Rescue Remedy. De Metacam was ik aan het afbouwen, eerst kreeg ze 2x per dag de halve dosis, dan 3 dagen 1x per dag een lage dosis (0,075ml) en om af te sluiten nog 3x om de dag. Natuurlijk probeer ik ook mijn gedrag t.o.v. haar aan te passen en haar af te leiden door het speelgoed te wisselen.

Wat nu precies gezorgd heeft voor de beterschap, kan niemand duidelijk zeggen. Was het de antibiotica, het kruidenhooi achterwege laten, Rescue Remedy, mijn gedragsaanpassing, gewoon geduld of een combinatie? Jammer dat ik het niet met zekerheid kan zeggen, zo kon ik het anders in de toekomst voorkomen. Ook jammer dat het bijna een maand geduurd heeft voor we enige zekerheid hadden. Eigenlijk heeft ze al die stresserende onderzoeken voor niets ondergaan, maar anderzijds ben ik natuurlijk wel blij dat we nu blaas- of nierstenen en tumoren kunnen uitsluiten. Ik ben me ervan bewust dat dit toch nog een tijdje kan aanslepen maar hopelijk duurt het niet zo lang als in 2005. 

Om de PH-waarde naar beneden te brengen zou ik eventueel veenbessensap kunnen geven, ware het niet dat Fluffy dan weigert te drinken. Ook water waar Rescue Remedy in zit, wordt niet aangeraakt. Wellicht wordt die waarde weer vanzelf normaal als ze geen last meer heeft van haar driften. We durven nu bijna 100% zeker zeggen dat dit de oorzaak is. Want mijn dierenarts zei dat een tumor of poliep nooit vanzelf stopt met bloeden, zulke klachten gaan nooit op en af. 

Op zo een moment vind ik het wel jammer dat Fluffy zo gevoelig is, want ik heb de indruk dat ze blijft hangen in een bepaalde emotie, ook al weet ze zelf niet meer waarom. Ze kan maar moeilijk loslaten. Toch zie ik dat ze bij momenten vrolijk en actief is, zo zou ze altijd mogen zijn. 

Gelukkig is er Chica nog die met haar maf gedrag ons nog aan het lachen kan brengen. Per toeval is ze erachter gekomen dat ze kan schommelen op haar klimboom. Nu blijft ze zich met haar bekje afzetten tegen de tralies om haar klimboompje op die manier in beweging te brengen.

Omdat ze het zo leuk vindt, besloot ik haar een schommeltje te geven dat ik van mijn vriendin had gekregen. Haar papegaai speelde er niet meer mee. Eerst liet ik haar kennismaken ermee op de schotel, nu hangt het in haar kooi. Tot op heden heeft ze er nog niet op geschommeld maar ze is er wel mee bezig en dat is ook leuk . 

Tot slot, de laatste overpeinzingen en beelden van Misty.

Als ik er over nadenk, zijn er door haar leventje wel wat aanwijzingen geweest dat ze mogelijk niet helemaal gezond was. 

Zo dronk ze bv. meer dan ik gewend was van hamsters. Daardoor plaste ze natuurlijk ook meer. Toch was het geen suikerziekte omdat ze slechts 15 ml dronk ipv 5 (wat de andere hamsters dronken). Geen extreem drinkgedrag zoals je bij suikerziekte ziet, dan drinken ze hun eigen lichaamsgewicht in water (Misty zou dan 120 ml moeten gedronken hebben). Het leek eerder een blaasprobleem te zijn. Ik zag soms wat bloedvlekjes en slijmerige bruine urine. Ik heb haar enkele maanden behandeld met veenbessensap en sindsdien heeft ze nooit meer last gehad. 

Maar wat ze vorige zomer deed, heb ik nog nooit gezien bij een hamster. Het was warm in huis maar niet extreem warm, zelfs de konijnen konden de warmte goed verdragen. Al mijn vorige hamsters hebben er ook nooit last van gehad. Misty daarentegen trof ik op een morgen zwalpend als een dronkenman aan in haar kooi. Ze leek wel een hitteslag te hebben. Toen heb ik onmiddellijk een natte handdoek boven op haar kooi gelegd en daarbovenop nog eens koelelementen uit de vriezer (koude lucht daalt). Ook tegen haar slaaphuisje legde ik een koelelement en al die dingen ging ik 's nachts ook regelmatig wisselen. Dat hielp maar ik blijf het vreemd vinden.

En dan was er natuurlijk haar schurftmijt, volgens mij was er altijd al iets mis met haar weerstand. 

Ik probeer gewoon een oorzaak te vinden waarom het zo snel gegaan is, in de hoop dat ik het sneller kan verwerken. Goed wetende dat ik toch nooit een antwoord op mijn vragen zal krijgen. En het brengt haar helaas ook niet terug. 

Wat nu volgt, zijn werkelijk de allerlaatste foto's en filmpjes die ik van haar gemaakt heb. Had ik dat geweten...¦ Nu heb ik spijt omdat er nog zoveel dingen waren die ik had willen vastleggen. Maar ja, de dingen die ik wel heb, daar ben ik heel dankbaar voor. 

Dit was Misty ten voeten uit: altijd en op zoveel manieren aandacht zoeken om uit de kooi te mogen.

 

Speelgoed van de konijnen onderzoeken.

In de volgende filmpjes zien jullie het ook: niets wees erop dat Misty binnenkort over de regenboogbrug zou springen. Ze was zo actief, alert en vrolijk.

Hier zie je haar 's morgens in de speelbak, ze was zo mooi in natuurlijk licht.

En dit is het allerlaatste filmpje, enkele dagen voor haar heengaan gemaakt.

Tot ziens lieve Misty, het ga je goed op de regenboogbrug, ik mis je zo hard...