Ik heb bewust een tijd gewacht met een update omdat het op en af bleef gaan met Fluffy. Soms bloed, soms normale plassen maar waar wèl vooruitgang te zien is, is de relatie tussen haar en Snowy. Ze liggen weer vaak samen en likken elkaar even veel. Ook is het zelfvertrouwen van Fluffy aan het groeien, ze durft weer in en uit de kooien springen. Haar eetlust wat brokjes betreft was niet zoals die gewoonlijk was, misschien ook omdat ze niet veel bewoog. Hooi en groenten daarentegen gingen er héél vlot in. Haar gebrek aan eetlust hing samen met haar onzekerheid i.v.m. de kooien. Nu ze dit weer durft, eet ze weer al haar brokjes op. Ik was wel benieuwd naar haar gewicht want hoewel ik niets voelde aan haar lichaam, had ik toch het vermoeden dat ze was afgevallen. En dat is ook zo, 100g in 3 weken tijd. Niet echt iets om me zorgen over te maken want de oorzaak is duidelijk. Over gewicht gesproken: Snowy is ook weer aangekomen en weegt weer 903 g, oef !
Maar gisteren heeft ze me héél erg laten schrikken, gedurende enkele seconden dacht ik dat haar laatste uur geslagen was. De hele dag zag ik normale plassen maar rond 17u. zag ik een gele plas met enkele tikkeltjes bloed in. Dat betekent meestal dat er meer op komst is. Fluffy houdt haar plas altijd lang op maar nu was het omstreeks 21u. en ze had nog steeds niet geplast. Ik zie haar net komen aangelopen en ze doet een bloederige plas op de grond, ze kon het duidelijk niet meer ophouden. Maar toen...
Toen begon ze ineens te gillen 
!!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.
!!! Nu is Fluffy wel een vrij vocaal konijn, ze gromt, knort en gilt soms ook in haar slaap. Het geluid lijkt op een leeglopende ballon maar dan luider. Deze keer echter zat er een bepaald ritme in, alsof een kat klaaglijk aan het miauwen was. Ik had eerst niet eens door van wie het geluid kwam want Snowy zette het onmiddellijk op een lopen. Toen zag ik haar mondje bewegen en ze was duidelijk in paniek, ze keek en sprong paniekerig rond, alsof ze zelf niet begreep wat er aan de hand was. Ik liep naar haar toe maar ze liep weg van me, het gillen was ondertussen al gestopt. Onder de salontafel deed ze dan nog een plas, deze was geel met bloed er in. En toen kwam er nóg een gewone plas en in deze zat een vrij grote bloedklonter. Die klonter was niet zo slijmerig als de vorige klonters, hij was heel taai, rubberachtig en ook behoorlijk groot (1,5 cm lang en 0,3 mm dik). Heeft dit even de doorgang geblokkeerd? Of deed het gewoon veel pijn toen het door de urineleider moest? Was het pijn, angst, paniek of een combinatie? Ik zal het nooit weten maar ik trilde op mijn benen. Tot hiertoe had ik nog nooit een konijn zo horen gillen en ik wilde al meteen Metacam toedienen.
Maar wat deed Fluffy? Op haar gemakje zich gaan wassen, ontspannen naast Snowy liggen en een kwartiertje later kwam ze bedelen voor snoep alsof er niets gebeurd was. Ik stond helemaal versteld hoor. Het was duidelijk gewoon een heel pijnlijk moment geweest maar ze leek opgelucht en ging gewoon door met haar leven. Tja, voor haar bestwil moet ik dit dus ook doen. De plassen die volgden waren eveneens heel normaal.
Het klinkt misschien bizar, maar ik heb de indruk dat de situatie er toch op vooruitgaat. Ik zie een bepaald patroon: als er normale plassen komen, komt er vaak bloed, slijm of een bloedklonter na ca. 3 dagen. Alsof de wonde (of wat het ook is) zich langzaam herstelt. Dat hoop ik maar... Ze voelt zich wat beter in haar vel en als dat goed gaat, komt de rest vanzelf wel. Het heeft alleen tijd nodig. Ze zou ook vaker moeten plassen maar probeer dat eens aan een konijn uit te leggen...
.
.
Hopelijk was dit 1 van de laatste bloederige dingen die ik moet zien. En hopelijk was het ook de laatste keer dat ik het geluid moet horen, bah, het ging door merg en been. Ik vond het vreselijk om zo machteloos te moeten toekijken maar ben wel blij dat het zo vlug voorbij was.
Maar genoeg daarover, iets leuks om mee af te sluiten. Ik vertel wellicht niets nieuw als ik zeg dat Snowy een supernieuwsgierig ventje is. De temperatuur was hier gisteren opgelopen tot 24°C en ik besloot even te testen of ze de ice pod nodig hadden. Fluffy vond er niks aan maar Snowy... kijk zelf maar 
.
.
Voor alle zekerheid had ik de ice pod in een doek gewikkeld want zoals je ziet, zet Snowy overal zijn tandjes in.
Wat later leek hij dan toch te begrijpen waarvoor het ding dient 
.
. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten