Mezelf, Snowy en Chica

Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb en daar is een reden voor. Ik heb namelijk niet zo goed nieuws gekregen, hoewel ik het eigenlijk zelf al wist. De oogarts zei me dat ik met mijn rechteroog nog maar 3/10 zie. De cataract is veel erger geworden en zit ook nog op de slechtste plaats. Een operatie is dus onafwendbaar . Wat een complicaties mijn reuma met zich meebrengt... Mijn echte lens die troebel geworden is door het veelvuldige en langdurige gebruik van cortisonedruppels, moet vervangen worden door een kunstlens. Dan ben ik met mijn linkeroog bijziend en met het rechteroog verziend. Dat worden dus 2 brillen met aan één kant een gewoon glas erin.

Maar de oogarts zei dat het in Leuven moest gebeuren omdat zij niet genoeg ervaring heeft. Twee problemen: ik heb niemand die me kan brengen (er horen ook 2 à 3 vooronderzoeken bij plus controle achteraf) en er zou een opname aan vasthangen en ik heb niemand die mijn diertjes kan verzorgen. Dus daarom ga ik voor een second opinion naar Hasselt. Daar zijn 2 chirurgen gespecialiseerd in cataractoperaties met druppelverdoving, dus ik hoop dat ik daar kan geopereerd worden. Dan kan ik tenminste zelf naar de vooronderzoeken rijden, hoewel ik eigenlijk alleen nog maar met mijn linkeroog kan zien . 

Normaal schrijf ik niet veel over mezelf, maar hierdoor zou ik wel eens een paar dagen tot een paar weken uit de running kunnen zijn. Vandaar deze melding, ik weet natuurlijk nog niet wanneer het zal gebeuren. Mijn oog moet ontstekingsvrij zijn (wat bijna nooit is) en bovendien kan de operatie op zich al een uitlokkende factor voor een nieuwe ontsteking zijn.

Over ogen gesproken: per toeval ben ik erachter gekomen dat Snowy die vreemde vlek al veel langer op zijn oogje heeft dan ik dacht. Alleen als er veel licht op zijn oogje valt, is het zichtbaar. Een foto uit een filmpje van juli 2012.

Enkele weken geleden bemerkte ik ook iets in zijn rechteroortje. Hij was zo hard aan het krabben (doet hij altijd tijdens de rui), dat ik besloot toch maar eens te kijken. Ik kijk regelmatig zijn oortjes na maar het is niet dat ik het iedere week doe of zo. Anyway, ik zag "iets" maar door mijn slecht zicht, wist ik niet wat het was, het leek op een wrat. Ik probeerde het uit zijn oortje te halen en er brak een stukje af. Waar het afbrak, bloedde het een beetje. Het leek op een korstje maar jammer genoeg was Inge (mijn DA en werkgever) net met vakantie dus ik kon hem niet laten controleren. Ik besloot er vanaf te blijven en zag het "iets" met de dag verschrompelen. Eergisteren was het weg. Nu zit er nog een uitstulpinkje in zijn oortje, wat vermoedelijk een litteken van het krabben is. Omdat hij er verder geen last van lijkt te hebben, hou ik het gewoon zelf in de gaten.

Anderhalve week geleden had hij weer enkele dagen last van haartjes in zijn mondje/keel. Gelukkig duurde het maar 2 à 3 dagen en tot nu toe (hout vasthouden!) gaat het goed. Hoewel hij vanmorgen weer iets trager brokjes at dan normaal en ik hem lichtjes hoorde smakken. De rest van de voormiddag heeft hij bijna continu hooi gegeten dus ik hoop dat ik het in de kiem heb gesmoord. Ik pluk hem iedere dag, hopelijk is dat genoeg om het probleem te kunnen voorkomen.

Omdat ik al zo lang niks meer geplaatst heb, komen er heel veel foto's aan van het allermooiste ventje van heel de wereld  .

Hij zit nog altijd graag in Fluffy's oud huisje, en zeker als de zon binnen schijnt.

Slapen in het zonnetje.

Zelfs zijn schaduw is mooi .

Met zijn hartje .

Close up van dat lekker snoetje met die lieve hangwangen, zijn sip lipje en wonderlijke oogjes (en bijnaam Snorremans ).

Als hij 's avonds bij me ligt, ligt hij onder zijn eigen dekentje...

Of bij mij onder de fleece (ik ben even weggeglipt om deze foto te kunnen maken ).

Als mijn manneke maar geniet . Wie ook geniet, is Chica. Eindelijk een foto kunnen maken waar ze geen knuffel van het toestel wilde . Zij is ook een beetje in de rui. En telkens als de zon schijnt, neemt ze een badje in haar drinkbak. Ik probeer er binnenkort een filmpje van te maken.