Gezondheidsproblemen

Ik zal beginnen met mezelf. Vorige keer schreef ik dat mijn oog ontstoken was (het was een beetje rood), dit was echter een teken van - alweer! - een te hoge oogdruk. Hij is alweer 2 weken 30 (mag tussen 10 en 21 zijn). De cataract was dus niet de oorzaak. Niet dat de operatie voor niets geweest is, maar als men dit had geweten, hadden ze meteen de operatie om de oogdruk te verlagen tegelijkertijd kunnen doen. Morgen moet ik weer met spoed op consultatie in Leuven. Ik ben benieuwd wat ze nu gaan doen, want ik zit aan het maximum van medicijnen. Misschien alvast laseren zodat het kamervocht weg kan. Dit is maar een procedure van 5 minuten maar moet wel om de 5 jaar herhaald worden en ik moet blijven druppelen. Stiekem hoop ik dat dit voldoende zal zijn. Mijn oogarts denkt echter dat dit niet genoeg zal zijn omdat het toch een ziek oog is en dan zal er een 2de operatie aan te pas komen. Meer risico op complicaties dus. Om nog maar te zwijgen over de voorbereidingen die ik weer zal moeten doen. Ik haat cortisone tabletten, ze maken me letterlijk ziek en bezorgen me vocht in de knieën zodat ik bijna niet kan lopen, bukken enz. En na een operatie volgen er natuurlijk weer enkele weken hersteltijd.

Ook arme Chica heeft net voor Pasen 3 (!) operaties in 2 dagen (!) tijd gehad! Wat had ik een medelijden met mijn arm vogeltje . 

Na mijn vorig bericht legde ze nog een ei, 4 in totaal dus! Geen prolaps, ik was gerust. Tot ze op haar schotel kwam om haar ontlasting te droppen. Ze bleef persen en persen en jawel, een prolaps. Om moedeloos van te worden ! Haar ontlasting werd weer vast, dus weer naar Steven die er weer een beursnaad in hechtte. En plots werd haar ontlasting weer waterig en slijmerig. Als er een ei zou komen, zou ze kunnen openscheuren ! 

Toevallig was Steven de avond ervoor naar een vergadering van bijzondere dieren geweest en had Chica's case besproken met collega's. Er bleek een permanente hechting mogelijk te zijn, maar die wordt niet veel uitgevoerd. Ook voor hem zou het de eerste keer zijn. De operatie valt te vergelijken met het vastzetten van een maag aan de buikwand van een hond die een maagkanteling heeft gehad. Zijn collega's beaamden dat het implantaat dat eieren leggen voorkomt, behoorlijk kon schommelen in werkzame tijd.

Dus Chica 's morgens weer naar de dierenarts gebracht, 's middags mocht ik haar terug halen. Zij en ik waren blij, ze begon meteen te eten enz. En daarna begon ze weer te pulken aan haar cloaca. Ik was bang dat ze de hechtingen zou verwijderen. Een kapje opzetten behoorde niet tot de mogelijkheden want de hechtingen zijn permanent, het kapje zou dat dus ook zijn en dat kan niet.

Ik keek even onder haar poep en schrok: weer een lichte verzakking ! Meteen belde ik Steven en hij was uiteraard niet blij met dit nieuws. En zo gebeurde het dus dat Chica opnieuw onder narcose moest, de 2de keer die dag, en extra hechtingen moest krijgen.

Omdat het al avond was, heeft Steven haar persoonlijk thuis gebracht. Ik kan namelijk niet meer in het donker rijden. De laatste ingreep kostte me ook niets. 

Ze begon weer meteen te eten en drinken. Toch bleef ze persen en had ze nog een hele lichte verzakking. Ik moest haar Metacam geven tegen de zwelling en hopelijk zou het dan vanzelf weggaan. En 3 dagen later was alles weer in orde met haar poep .

Ze is zo een taai vogeltje! Het verbaast me dat ze hier telkens weer doorheen komt. Ze is wel 25 g afgevallen, ik geef haar nu eivoer en probiotica om aan te sterken. Haar ontlasting is nog steeds een slijmerige brij. Ik heb het groenvoer afgebouwd en de stress zou nu ook weg moeten zijn. Ik ben dus bang dat ze de één of andere parasiet of bacterie in haar darmen heeft omdat haar weerstand een flinke knauw heeft gekregen. Ik ben nu ontlasting aan het verzamelen en morgen laat ik deze onderzoeken. Haar cloaca blijft hierdoor ook vies.

Maar al bij al doet ze het niet slecht, ze eet, drinkt, laat haar stemmetje weer horen... Ze broedt nog altijd op eitjes en ik laat haar maar. Zo verbruikt ze ook niet teveel energie.

Hier zat ze bij de dierenarts te wachten in het zonnetje.

En dit is thuis in het zonnetje. 

Diezelfde week was ik ook met Indy bij Steven geweest omdat ze bleef sukkelen met een traanoogje. Ze knijpt het niet meer dicht, maar leuk is anders natuurlijk. Met kleurstof was wat lichte 'schuurschade' te zien. Er was dus iets wat haar oogje irriteerde. Helaas was de opening van het traankanaaltje gezwollen door de ontsteking en spoelen was dus niet mogelijk. Ik kreeg een nieuwe oogzalf mee en die kon ze alleszins véél beter verdragen! Langzaam aan begint het oogje minder te tranen, soms is het zelfs een hele dag droog. Ik hoop dat dit voldoende zal zijn en dat ze niet alsnog een traanbuisspoeling nodig heeft. Het niezen is overigens volledig voorbij.

Ik weet niet wat ze met de paashaas wil doen .

Indy zonder voetjes , hier zie je haar linkeroogje dat traant maar er vrij goed uitziet.

Van haar knaagmandje blijft niet meer veel over, enkel nog de bodem .

Om haar weerstand wat te versterken krijgt ze - naast echinacea - ook dezelfde vitamientjes als ik aan Snowy geef.
Hoe ze die komt eten: met haar voetjes op mijn schoot, zo schattig !

Tot slot mijn lieve bejaarde Snowy. De rui lijkt eindelijk niet meer constant te zijn en daardoor eet hij ook beter. Vorige week heb ik hem weer 1 dag moeten bijvoeren met dwangvoer, maar daarna begon hij zelf weer normaal te eten.

Hij slaapt erg veel maar tegelijkertijd is hij ook heel nerveus. Hij trekt zich weer vaak terug in zijn huisje, wil niet geknuffeld of gemasseerd worden en ook 's avonds blijft hij maar een uurtje bij me zitten.

Ik hoop dat hij zich snel wat beter zal voelen.

Hij geniet alleszins van het zonnetje, ook al is het achter glas .

Hij hangt vaak te slapen op mijn oude sloffen.

Voor ik het vergeet: nog een speciaal bedankje aan Monique, een lieve vriendin uit Weert. Ze stuurde me deze bijzonder mooie konijntjes met de post. Helaas arriveerde het staande konijntje onthoofd. Maar met wat stevige lijm was dit euvel zo verholpen. Je ziet nog een kleine breuklijn, maar het valt mee.

Er zat ook nog lekkers bij, Dotje is al aan het smullen van haar brug .

Heel veel dank Monique voor deze prachtige kadootjes!