Misschien wil ik ook wel teveel te snel. Maar ik vind het zo erg dat ze nu zo bang is van mij omdat ik medicijnen moet geven. Ze vluchtte namelijk steeds weg en dan moest ik achter haar jagen om haar te vangen. Vorige zondagavond kwam mijn ex-collega helpen en ging het helemaal fout. Indy schreeuwde van de angst, dit kon zo niet meer langer 😔.
Maandag overlegde ik met de dierenarts, hij adviseerde om even niet meer te behandelen en haar te laten bekomen van de stress.
Maar dinsdag zag ik nog meer achteruitgang, dus toen ze in haar kooi lag, sloot ik deze voorzichtig. Dan heb ik wat planken uit de kelder en de bovenkanten van de kooien van Fluffy en Snowy gehaald en een kleinere ren voor haar gemaakt. Zo kan ze toch nog wat rond lopen en kan ik haar beter pakken voor medicijnen. Maar de angst in haar oogjes doet me pijn hoor, ze krimpt ineen als ik dichterbij kom 😟. Ik ben de enige die ze heeft en omgekeerd. En nu moet ik als vertrouwenspersoon haar vertrouwen schade toebrengen.
Ik ben ook bang dat deze continue stress haar ervan weerhoudt om beter te eten.
Voor alle duidelijkheid: ze is op geen enkel moment helemaal gestopt met eten. Ze eet nog steeds zelfstandig, maar alles is met mondjesmaat. Ik geef geen brokjes meer, wel nog hooi, speelgoed met hooi, kruiden en groenten. En medicijnen natuurlijk: primperan, cisaral en lactulose.
Maar ze is nog steeds zo lusteloos en ligt veel, één van de eerste symptomen die ze liet zien. Enkel 's avonds eet ze eigenlijk regelmatig hooi, maar overdag niet. 's Nachts weet ik niet, ik val uitgeput in slaap.
Met haar neus naar de muur liggen is zeker niet normaal, ze likt ook aan de muur, iets wat ze nooit gedaan heeft. Ik mag wel regelmatig haar buikje masseren en ze maakt maalgeluidjes als ik haar knuffel. In het begin kreeg ik ook nog likjes, maar dat doet ze nu niet meer. Ik kan het haar niet kwalijk nemen...
Dit is de evolutie in haar keutels. De 2 bovenste zijn normale, van toen ze net ziek was. De onderste zijn respectievelijk van dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag. Sindsdien zijn ze niet meer groter geworden, maar wel iets meer in aantal.
Wat me wel zorgen baart, is dat ze minder drinkt per dag. In het begin was dat nog 50 ml, daarna ca. 35.
Normaal gezien zou ze zo een pot gras ineens verorberen, maar nu eet ze enkele minuten en laat ze de rest staan. Met haar kruiden smijt ze nog steeds en ze eet ze niet allemaal op. Groenten worden in verschillende etappes gegeten, maar gaan uiteindelijk wel op. Enkele dagen geleden wilde ze maar 1 portie groenten.
Nu volgen foto's van toen alles nog goed ging.
Dit ziet er toch niet uit als een konijn met stress? Plus, de problemen begonnen pas 2 weken na het verhuizen. Het lijkt me sterk dat stress zich dan pas openbaart. Dat moet toch onmiddellijk zichtbaar zijn.
Dit moet gewoon terugkomen!
Let niet op de emmer, als ik me niet goed voel, staat die altijd in de buurt.
Kijk hoe schattig! Ze vond het fantastisch!
Dit was haar slaapplek 's nachts, van daaruit kon ze me in de gaten houden.
Ze zat/lag vaak in de grote zetel (waar ik slaap) en ik zit dan in de kleine.
Hier is ze bij mij in de kleine zetel gesprongen en ze lebberde mijn fleece dekentje helemaal af.
Ik kocht een nieuwe transportmand, met het idee dat ik ze in maart zou gaan gebruiken als het tijd was voor haar vaccinatie. Toen had ik nog geen idee dat ik de mand 4 dagen later al nodig zou hebben...
Ze wilde steeds dichtbij me zijn, ook als ik aan de bureau zat.
Slapen als een broodje.
Nieuwe knabbeldingen ontdekken (dank je Monique). Ik begrijp nog steeds niet waarom haar darmen trager zijn gaan werken. In de woonkamer at ze juist meer en vaker hooi. En het is niet de eerste keer dat ze in de rui is.
Sinds half december mocht ze wel niet meer buiten spelen en toen begon ze zwaarder te worden. Veel zwaarder, ze was wel 2 Ã 300 g te zwaar geworden, terwijl ik niet anders voerde dan gewoonlijk. Zou dat de oorzaak geweest zijn?
Aan dozen heeft ze ook altijd geknabbeld, ik zie niet in waarom dit nu wel last zou opleveren.
Schattige filmpjes die laten zien hoe gelukkig ze was. Dit moet terug komen en liefst zo snel mogelijk!
Duimen jullie dat ze weer terug de oude gezonde Indy mag worden? Ze is pas 2 jaar.
Dit is het beeld dat ik al maanden van Chica krijg, slapen. Ze masturbeert niet meer, maar ik zie veertjes in haar kooi liggen, dus zij is ook alweer opnieuw in de rui, onvoorstelbaar. Ze komt bijna niet meer op haar schotel en wil ook geen snoepjes of trosgierst meer.
Positief is dat het implantaat er al 4 maanden in zit, en dat er nog geen tekens zijn dat er eieren gaan komen.
Knuffelen met mijn kamerjas.
Dit maakte ik zelf nog, net voordat Indy ziek werd.
En dit prachtig beeld kreeg ik van mijn vriendin, bijna zonde om het alleen bij Pasen te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten