Moederdag

In afwachting tot Indy buiten kon spelen, gaf ik alvast een nieuwe mat. Ooit gekregen van een hondeneigenaar, dus eerst goed gewassen en laten luchten want Indy is als de dood voor honden. Past ze er niet goed bij qua kleur 😊?

Natuurlijk moet er ook weer geknaagd worden aan een nieuwe wilgentak 😃. 

Deze heb ik ook gegeven om een nieuwe gasaanval te voorkomen. Want jawel, na 9 maanden was het donderdagochtend om 6u15 opnieuw zo ver 😞. Ik werd wakker van voortdurend geritsel in haar grasbed. Daar lag ze snel te ademen van de pijn en van houding te wisselen. Zodra ze door had dat ik medicijnen bij had, zette ze het op een lopen, zucht 😒. Dus na enkele vangpogingen toch vrij snel de medicijnen kunnen toedienen en gelukkig sloegen ze snel aan. Om 7u. voelde ze zich al beter. Het heeft wel tot 's avonds geduurd voor ze weer normaal at.

Ik denk dat de oorzaak alweer moet gezocht worden bij het minder bewegen van haar. Ik zelf was ook weer ziek en kon niets anders dan liggen. Dan wordt zij ook rustiger met dit als gevolg.

Kijk Tante Monique, het wortelhuis vordert gestaag 😋.

En ook haar wilgentunnel moet eraan geloven 😀.

Zo, weer lekker tussen mijn vers gemaakt zootje liggen 😄.

Zucht, waar is mijn zootje naar toe 😑? (wat een zwaar leven heeft ze toch, mijn sunny bunny 🌞).

Euh Indy, als je je nu een kwart slag omdraait, heb je meer plaats om te liggen 😁.

"Nee, ik wil nog niet opstaan mammie" 😄.

De laatste tijd heeft ze weer veel interesse in mijn zetels 😊.

"Wat is dat voor een eng geluid? 😨"

Mussen en merels die ruzie maken 😉.

"Oh, is het dat maar, oef 😌."

Overbelichte foto maar die uitdrukking op haar gezicht 😂.

Mijn mooie diva 😍.

Eindelijk is het zo ver, ze mag buiten spelen!
Tunnelzicht 😉.

"Ow hallo, jij ook weer hier?" 😎.

Indy: "pardon, ik kijk ook niet naar jou als je op het toilet zit".
Ik: "Euh, jawel, iedere dag opnieuw" 😁.
(Maar ik eet er niet 😉).

Buiten smaakt het eten altijd beter 😊🌿.

Don't touch my food 😬😀.

Lieve gekke meid 😍.

Nog knuffeltjes 😊.

Uh-oh 😲.

Ik dacht trouwens wat te voelen tussen haar "schouderbladen" bij gebrek aan een beter woord. Wellicht is het een rest van het implantaat of littekenweefsel omdat het telkens daar geplaatst wordt. Zij heeft er geen last van, maar ik schrok wel toen ik plots zo een hard bultje voelde.

Mijn lieve vriendin Monique verwende me alweer met dit superschattig beeldje van 5 nijntjes. Dank je wel, je bent een engel 😇!

En tot slot: vandaag is een moeilijke dag 😔. Alle "eerste keren" zonder haar zullen moeilijk worden. Zo ook haar verjaardag. Maar ik weet dat ze nu gelukkig en vrij is en dat is het voornaamste.