Ik zal maar beginnen bij het begin, mijn liefste Indy, die geniet van buiten spelen, het mooie weer en knuffels van mij 😍.
Pom pom 😁.
Zonnebaden 😊.
Een verse boomstam die zo lang onderweg is geweest dankzij de corona-drukte (meer dan een week!) dat ze ondertussen nieuwe scheuten krijgt. Mooi om te zien hoe de natuur blijft overleven.
Niet zo goed in verstoppertje spelen 😄.
Ik imiteer een sfinx 😃.
Gooooooood morning 😄.
Ik hou van mijn wigwam 😀.
Kiekeboe 😎.
Berggeitje 😏.
Net als ik denk dat ze niet schattiger kan worden, doet ze dit 😍😍😍💗💗💗.
De kip zit weer op haar nest 🐔😂.
Pootje liggend wassen 😉.
Eten in de buitenlucht 😊.
Ben ik al bruin 😁?
Ik heb zo een zwaar leven 😁.
Weer kiekeboe 😀.
Groenten smaken hier veel beter 😋.
Mijn 'boerderij' hoekje 😉.
Hard aan het werk 😎.
Knaagdiertje 😁.
Mooie zachte meid 😍!
Mmmm, lebber 😋.
Bambi oogjes 😍.
Zo springt ze 's avonds voor het slapengaan op schoot voor een snoepje. Hier zie je haar even aarzelen omdat ze het lampje zag branden. Normaal gaat het veel sneller 😉.
En dan nu mijn lang verhaal... Door de hele corona toestanden was het niet zeker of Indy kon gevaccineerd worden want dierenartsen mogen alleen dringende handelingen uitvoeren. Maar gezien konijntjes erg ziek kunnen worden zonder inenting, mocht ik op woensdag 8 april toch komen. Ze had eigenlijk rond 2 april haar inentingen al moeten krijgen. Helaas was de nieuwe Nobivac myxo rhd plus nog niet beschikbaar. Dus ze moest de oude Nobivac samen met Filavac krijgen om volledig beschermd te zijn.
Nog een verandering: ik mocht natuurlijk niet mee naar binnen. Moest haar afgeven aan de balie maar ik wist dat ze in goede handen was bij Steven en Nancy (mijn vriendin).
Na afloop bleek ze naar verluidt rustiger te zijn als ik er niet bij was, ze heeft niet echt gesparteld, wel wat gegromd en willen weglopen. Steven zei wel dat hij wat weerstand voelde bij één prik. Ze zat niet zo los in haar vel als andere konijnen, maar dat is natuurlijk door de spanning. Ze is sowieso gespannen bij de dierenarts en nu had ze mij niet als steun.
Goed, we gaan naar huis, ik laat haar zelf uit het transportbakje gaan en zie haar voetje voor voetje lopen. Gebeurt wel vaker als ze bang/onzeker is, dus ik maakte me nog geen zorgen. Maar 5 uur later liep ze nog steeds zo en ze kon niet meer op de zetel springen. Shit, dit is foute boel 😳! Dus ik bel naar Steven en vraag of er iets gebeurd is, wat dit gedrag kan veroorzaken, maar zowel hij als Nancy zweren dat alles gewoon en vlot is verlopen.
Hij denkt aan een paar mogelijkheden:
- zo gespannen dat ze toch wat geforceerd heeft.
- de plek die aangeprikt is, kan stijf en pijnlijk aanvoelen als het niet 100% onderhuids was, maar gedeeltelijk in de spier.
- misschien een gedeeltelijk psychologisch effect. Doordat het rond de schouderbladen wat trekkerig aanvoelt, kan zij als prooidier het gevoel hebben dat ze bij het nekvel wordt gepakt door een roofdier, waardoor ze zich bang en onzeker voelt.
Tja, het klinkt allemaal heel plausibel. Vind het gewoon doodjammer dat het hààr weer moet overkomen 😔.
Ik start voor de zekerheid maar pijnstiller op maar heb niet de indruk dat het helpt. Ze blijft afwisselend trippelen en gewoon huppelen. Zondag gaat het beter, dwz, de meeste tijd huppelt ze gewoon, dus stop ik met de pijnstiller. Want medicijnen geven, brengt ook stress met zich mee.
Hier een filmpje van hoe ze afwisselend trippelt en huppelt.
Dit filmpje is van vanmorgen, ik denk niet dat ze dit zou doen als ze pijn zou hebben.
Voor ik het vergeet, wil ik iedereen nog fijne Paasdagen wensen.
En mama, sorry dat ik nog altijd geen nieuwe bloemen op je graf heb gezet. Door de corona toestanden mag ik enkel essentiële verplaatsingen doen en ik wil uiteraard geen boete van 250€. Zodra het kan, maak ik het goed. Hier staan alleszins paaskonijntjes en bloemetjes naast je foto.
Gezien we in België "in ons kot" moeten blijven, maak ik veel foto's vanop mijn terras. Je moet wat hè, en het is een goede oefening 😉. Ik plaats even de link omdat het véél foto's zijn.
Ik kan ook niet naar parken om te wandelen, dus zoek ik het maar dichterbij huis. Letterlijk 😉. Achter mijn huis is een wegje en daar heb ik ook best mooie dingen gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten