Over mezelf kort even dit: Relatief goed nieuws. Hoewel de oogdruk maar 3 à 4 blijft (normaal ligt tussen 10 en 21), kan mijn oog het aan en past het zelfs mijn zicht aan. Ik mag stoppen met antibiotica druppels, maar moet doorgaan met 6x per dag cortisone druppels. Die mag ik over een maand afbouwen met 1 druppel per week tot de onderhoudsbehandeling van 2 druppels per dag levenslang. Ik hoef niet meer naar Leuven, maar opvolging mag binnen 2 maanden door mijn oogarts dicht in de buurt gebeuren. Opgelucht dus en nu hoop ik jaren (liefst voorgoed) gerust te zijn.
En nu over naar mijn lieve (?) diertjes.
Foei Chica, zo gemeen 😣!
Da's beter 😘.
Na deze foto lag de wilgenbal helemaal aan diggelen 😁.
Twijgje knabbelen en naar beneden smijten 😀.
Als ze wakker is, is ze goed wakker!
Ikke ook gras mammie 😋.
Stilleven 😊, haar typerende vlekjes 💙.
Ongelooflijk maar waar: ze vraagt soms rond 12u30 al om haar doek, dan is ze nauwelijks 4 à 5 uur wakker. Gelukkig blijft ze wel ca. 100 g wegen. Ik begrijp dit gedrag niet en ook anderen kunnen er niks uit opmaken.
De juiste geboortedatum van Indy ken ik niet, ik weet enkel dat het ergens in februari is.
Maar welke dag is mooier dan Valentijn om de verjaardag van mijn hartendiefje te vieren 😍?
Mijn lief, mooi en fluweelzacht meisje wordt 4 jaar 💝🎈.
Love you, my beautiful baby girl 😘💕. Doe er nog maar heel veel jaren bij!
Haar verjaardagskadootjes.
Hier heeft ze maar 3 hapjes van mogen nemen. Voor haar bestwil heb ik het toen weer weggenomen.
Een "kaasplankje" 😋. Het is moeilijk te zien door haar rommel.
Want ja, daar is ze nog altijd een kei in, zelfs met "extensions" 😄.
Ze is dol op dit knaagmandje, n°2 is ook al bijna op 😲.
Van dit hooibaaltje at ze eerst het lekkers aan de buitenkant, de binnenkant interesseert haar maar matig 😉.
Ja, ik maak graag een zootje. So what 😑?
Genieten van lekker gras in de zon 🌞.
Daarom vind ik het zo erg dat ze deze winter alweer last heeft van een mysterieuze aandoening. De 3de winter op rij!
Net als vorig jaar begon ze rond 5u30 's morgens opnieuw om het half uur ongeveer nerveus in en uit de kooi te springen en kleine plasjes te doen. Hier moest ze ook meer moeite voor doen dan gewoonlijk. Door de dag merkte ik niets ongewoon. Ik gaf wat extra tlc en het leek opgelost te zijn.
Het volgende weekend had ze echter opnieuw last, maar ook toen ging het vanzelf weer over.
Diezelfde week op donderdag 1 februari begon het opnieuw en toen vond ik ook 1 keutel met witte aanslag erop. Daarom besloot ik toch maar om urine op te vangen en naar het labo te laten sturen. Die avond had ik de uitslag nog: de ph-waarde was veel te laag en er werden amorfe kristallen gevonden. Ik was helemaal in paniek en dacht aan blaaszand of -stenen.
Daarom liet ik de volgende dag meteen een röntgenfoto nemen, maar die zag er normaal uit.
Ondertussen leek het zelfs erger te worden en stond ze soms met haar kontje helemaal omhoog te plassen tegen de rand van de bak.
Toch blijft ze een goede eetlust behouden en keutelt ze prima. Ze blijft ook speels.
Omdat de symptomen weer net zo mysterieus als vorig jaar bleken te zijn, schakelden we het advies van enkele collega-dierenartsen in. Die zeiden o.a. dat:
- de urinaire ph-waarde wel érg laag is, zelfs vleeseters hebben niet zo een lage ph-waarde. Konijnen zitten meestal rond 8.5. Ze stellen een her-testing voor want ze vermoeden dat dit fout gemeten is en er is geen manier om de urine via de voeding meer alkalisch te maken.
- amorfe kristallen altijd in konijnenurine aanwezig zijn en geen kwaad kunnen.
Tja, ik begrijp er dus weer helemaal niets van. Is dit toch weer stress? Of ligt het aan overgewicht in combinatie met te weinig beweging? Ze mag met het koude weer nog niet naar buiten.
Natuurlijk ben ik onmiddellijk gestopt met de ongezonde snoep en ben ik overgeschakeld naar haar oud voer zonder cranberries, want cranberries verzuren de urine (van Versele laga cuni sensitive naar cuni nature). Verder heb ik een extra waterbakje bij gezet maar ze blijft evenveel drinken als voorheen. Haar groenten dep ik niet meer, maar laat ik nat. En natuurlijk probeer ik haar meer te laten bewegen. Ze heeft ook weer dikke wilgenstammen gekregen, ze vindt het leuk op die te pellen en ze kunnen pijnstillend werken.
Maandag 19/02 probeer ik een nieuw staal op te vangen om te laten controleren. Dan gaat men ook de eiwitten enz. testen. Voorlopig krijgt ze de hoge dosis pijnstilling en dat lijkt te helpen. Maar daarmee neem ik natuurlijk de oorzaak niet weg en voeg ik alleen maar stress toe, want ze zet het op een lopen als ze voelt dat het medicijn-tijd is.
Tot slot poseert Indy nog even bij een lief kattenbeeldje dat ik voor mijn moeder gekocht heb. Het beeldje dat nu op haar graf staat, heeft alle kleur verloren en dat kan met dit beeld niet gebeuren. Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn.
Op 22 februari zal het al een jaar geleden zijn dat ik afscheid moest nemen van haar 💔. Het lijkt zoveel korter... 😢.
De bloempot met het hart in handen krijgt ze ook op haar graf volgende week.
En hier bij mij thuis heb ik het op deze manier gezellig gemaakt bij haar. Zo krijgt Dotjes speelhuisje (het theepotje) toch nog een goede bestemming 💗. (Voor alle duidelijkheid, er staat een led theelichtje in 😉).
