Fluffy plots ziek

In plaats van hier een leuk verjaardagsbericht te kunnen posten, komt hier een naar bericht over Fluffy . 

Gisteren had ik al een druppel bloed in haar plas gezien maar dat heeft ze wel vaker en de oorzaak is altijd territorium/rangordeconflict met Snowy.

Nu kwam er echter iets veel alarmerender uit, nl. dit .

Ik zoog het onmiddellijk op in een spuitje, belde meteen naar mijn dierenarts en ik mocht nog langskomen. Eigenlijk was het spreekuur voorbij maar omdat het zo ernstig leek, maakte ze een uitzondering. Onderweg naar de dierenarts deed Fluffy nog een plas, heel gewoon dit keer.

Inge (Boere, de dierenarts) palpeerde haar baarmoeder en voelde geen vergroting, zwelling, knobbels o.i.d. Fluffy vond het uiteraard niet leuk maar reageerde niet en leek geen pijn te hebben, ook niet aan de blaas. Ze testte het staaltje wat ik bij had met een stripje en dat wees inderdaad op bloed, niet zomaar rode urine dus. Op dat moment wisten we niet zeker waar het bloed vandaan kwam. Verder zag Fluffy er goed uit, geen bleke slijmvliezen, is goed op gewicht, eet goed, kortom: geen klachten. Inge dacht dat het ook deze keer met territoriumdrift te maken had en dus moest ik niets ondernemen.

Vanmorgen was er nog steeds niets aan de hand, gewone plasjes werden afgewisseld met rode plasjes, maar ze at en gedroeg zich normaal. Tot 12u15 (als het spreekuur van mijn dierenarts net een kwartier voorbij is!). Ze at haar kruiden niet allemaal op, sprong plots uit de kooi, ging op een plaats liggen waar ze nooit ligt en ze was aan het hijgen. Foute boel dus, dit is pijn! Op dat moment komt er weer een rode plas uit haar. Ze gaat dan ook ongemakkelijk zitten en lijkt wat door de achterpoten te zakken. Alsof ze haar onderlichaam tegen de grond duwt van de pijn.

Ik verlies geen moment tijd en bel de dierenkliniek in Hasselt, om 13u30 kon ik komen.

Daar aangekomen, tref ik een ontzettend lieve man (Tom Hendrickx) die erg bezorgd is om mijn lieve Fluffy. Aan de hand van de pijnklachten die ik beschreef, had hij al een vermoeden dat het een blaasprobleem was, niet de baarmoeder. Ook hij begon te voelen en op dat moment spuit er een straal bloed uit. Dit bevestigt zijn vermoeden van een blaasontsteking. Bloed dat uit een baarmoeder komt, gutst er met kleine beetjes uit. Uit de blaas komt echter altijd een sterke straal. Hij neemt een staaltje en onderzoekt het onder de microscoop: veel rode bloedcellen natuurlijk, op het eerste zicht geen kristallen en een weinig witte bloedcellen. De rode overheersen uiteraard.

Dan gaat hij over tot een echo maken. Daarvoor moet Fluffy op haar rug liggen en haar buikje wordt wat geschoren. Ze zeggen toch altijd dat konijnen die op hun rug liggen in een soort trance gaan... Niet mijn Fluffy hoor! Knorrend laat ze haar ongenoegen merken en we moeten toch enige moeite doen om haar in die positie te houden. Op echo was echter niets te zien: geen tumor of andere enge dingen.

Dus dan werd er een röntgenfoto gemaakt, om blaasstenen uit te sluiten. Het beeld bij een konijn is altijd wat onduidelijk maar ook hier: geen beeld van stenen, gruis, tumor of wat dan ook. 

Omdat hij verder niets vindt, gaan we er van uit dat het een blaasontsteking is. Ter plekke heeft ze al een Metacam en Baytril injectie gekregen. Die behandeling moet ik thuis verder zetten, oraal wel te verstaan. 2x per dag Metacam 0,15 ml (3 à 4 dagen) - 2x per dag Baytril 0,5 ml (gedurende 10 à 14 dagen).

Verder besluit ik zelf opnieuw veenbessensap te geven, hierdoor kunnen bacteriën zich naar het schijnt niet meer aan de blaaswand hechten.

Ik hoop dat dit de juiste conclusie is en dat ze heel binnenkort mag genezen. Want ook al is ze "al" bijna 9 jaar, ik zou haar heel graag nog véél langer bij me hebben!

In de wachtkamer voelde ik de tranen al komen, allerlei doemscenario's doken op in mijn hoofd: baarmoederkanker, haar daar moeten laten voor een operatie, haar moeten laten inslapen .

Ik wou die gedachten niet hebben want uiteraard voelde zij mijn angst. Maar het was sterker dan mezelf. In totaal zijn we anderhalf uur daar geweest, de dierenarts nam uitgebreid zijn tijd wat ik erg op prijs stelde! Natuurlijk wel een hel voor Fluffy, we zijn al bijna 2 uren thuis en ze is nog steeds gespannen.

Ik ben nog steeds niet helemaal gerust, dat zal ik pas zijn als het bloed achterwege blijft. Toen ik thuiskwam, heb ik haar meteen in de kooi gezet zodat ze rustig zit zonder Snowy. Dan heeft ze ook altijd vers hooi bij haar. In eerste instantie verstopte ze zich in haar slaaphok. Een kwartiertje later kwam ze alweer tevoorschijn en begon ze hooi te knabbelen. Gelukkig is er niets mis met haar eetlust. De komende dagen/weken zal ze wel flink boos zijn op mij maar dat maakt me niets uit, als ze maar geneest.

Ik hoop dat ze zich morgen al stukken beter voelt en geen pijn meer heeft zodat ze tenminste een beetje Snowy's verjaardag kan meevieren. Duimen jullie mee?