Het leven gaat door...

Hoe hard het ook klinkt, het leven gaat inderdaad door. Na Fluffy's overlijden leek ik tijd teveel te hebben en tegelijk wist ik niet wat te doen. De leegte die ze achterlaat is nog altijd immens groot en er gaat geen dag voorbij zonder moeilijke momenten. Vooral 's avonds - wanneer ik iedereen slaapwel wens - zeg ik hetzelfde tegen haar urntje en dan komen de tranen.... Ik hoop dat de intense pijn en wanhoop stilaan zullen wegebben. Nochtans lukt het me af en toe ook om te glimlachen bij bepaalde foto's of filmpjes.

Van een konijnenvriendin kreeg ik onderstaand gedicht. Ook hierbij houd ik het niet droog... De auteur is anoniem maar het lijkt wel geschreven te zijn voor mij en Fluffy.

Als ik eens broos en zwak zal zijn 

en niet meer slapen kan van pijn 

Doe dan wat nodig is, want toch 

die laatste dag verliest men toch. 

Ik weet dat het je droef zal maken. 

Dwing toch jezelf niet te verzaken 

dan, meer dan enig andere dag 

blijkt wat je liefde echt vermag. 

Wij hadden het jarenlang zo goed 

dat geeft ons ook de laatste moed 

Je weet het is nu echt mijn tijd 

Jij wilt toch ook niet dat ik lijd. 

Jij brengt mij waar men mij hulp biedt 

Een bede slechts, verlaat mij niet! 

Houd mij zacht pratend tegen je aan 

totdat mijn ogen breken gaan. 

Je weet, al is het later pas 

dat dit heus voor mijn bestwil was 

Al gaf mijn snoet zijn laatste groet 

Ik lijd niet meer en dat is goed. 

Treur niet omdat het lot bewerkt 

dat jij, juist jij mijn lot beperkt 

Wij waren elkander toch zo na! 

Laat dat je troost zijn als ik ga…..

Snowy lijkt Fluffy nog steeds niet te missen, integendeel. Hij is alles aan het markeren met zijn kin, alsof hij beseft dat hij nu het enige konijn in huis is. Ik ben blij dat hij zijn eetlust niet verloren is en dat hij zich alleen kan bezig houden. Hij komt wel vaker bij me zitten. Maar toen Fluffy nog leefde, kwam hij ook bij me zitten als zij niet meer in de buurt was. Was dit omdat hij besefte dat zij nog altijd de dominante was, ondanks haar hoge leeftijd en ziekte? Of maakte hij bewust plaats voor haar zodat zij de aandacht kreeg die ze nodig had? Ik zal het wellicht nooit weten maar vond het wel fascinerend om te aanschouwen.

Snowy is wel lichtjes veranderd van gedrag sinds Fluffy er niet meer is. Hij is veel actiever, vrolijker en speelser. Zou hij zich bewust rustig gehouden hebben voor haar? Of paste hij zich simpelweg aan haar ritme aan? 

Nog een voorbeeld: normaal gezien lagen ze samen te slapen van 12-18u en bewogen ze nauwelijks. Als ik nu thuis kom van het werk, komt hij me tegemoet gelopen voor een aai over zijn bol, dan gaat hij - net als 's morgens - alles besnuffelen en markeren, en gaat dan pas weer rusten.

Omdat zijn gewicht onder 800g kwam, heb ik hem voor alle zekerheid weer op panacur gezet. Hij krijgt het nu 2 weken maar tot hier toe helpt het helemaal niets aan zijn gewicht. Hij blijft in de rui en als hij niest/smakt, valt hij telkens een klein beetje af. Op dit moment blijft hij gelukkig 'steken' op 795g. Laten we hopen dat er echt geen grammetjes meer afgaan. Hij eet immers als een paard!

Ik was bang dat hij minder hooi zou eten als ik Fluffy's kooi zou wegnemen. Daar zat hij immers uren hooi te knabbelen tijdens de voormiddag. Helaas had ik gelijk. Dus ik haalde alles uit de kast om zijn kooi en andere plekken aangenaam te maken om hooi te eten. Ik richtte die plek als speelhoek in maar dat hielp slechts beperkt. Tot ik besefte dat hij bang was van de donkere vloer! Ik heb de indruk dat hij niet meer goed ziet en mogelijk ziet hij een donkere vloer als een gat of holte. Met een hennepmat was dit euvel vlug verholpen en nu speelt hij naar hartelust én hij eet weer veel hooi. 

Morgen neem ik de zwarte rubber matten weg. Ik wil de veranderingen geleidelijk aan brengen, zodat hij niet teveel van slag is. Hopelijk past hij zich ook hiermee goed aan. Ik heb nog even getwijfeld of ik hem Rescue Remedy zou geven maar tot nu toe lijkt het niet nodig te zijn.

Hij is nog altijd dol op het versleten grashuisje van Fluffy waar hij regelmatig een dutje doet. 

Ook het wollig bedje gebruikt hij daarvoor.

En nog een schattig filmpje van een dikke wangen die genieten van wortelfrietjes (met heerlijke knabbelgeluidjes)! 

Om af te sluiten leuk nieuws over Mika. Zij is eind juni anderhalf jaar geworden, voor mij een goede reden om te vieren. Ze heeft niet 1 maar 2 cadeautjes gekregen. En ze vond het allemaal reuze interessant! Vooral de tiki bar vind ik zo schattig . Eigenlijk is dit speelgoed geschikt voor dwerghamsters maar Mika laat zich door haar grote gestalte niet tegenhouden .

Nog een close-up omdat ik het niet kan laten. Is ze niet wondermooi?