Mika oud en Snowy kwakkelt

Nu weet ik het met grote zekerheid: Mika is aan haar laatste tijd hier op aarde bezig . Ze komt al weken niet meer uit de kooi, die heb ik dus ook niet meer kunnen schoonmaken. Gelukkig is ze nog altijd zindelijk, plasjes liggen nog steeds netjes in de wc. De keuteltjes probeer ik 1x/week uit haar huisje te scheppen als ze toevallig wakker is. Maar ik wil haar nestje daarbij niet teveel afbreken want het kost teveel moeite om het opnieuw te maken, dat zie ik gewoon. 

Ze ademt vrij zwaar, haar vacht is nog dunner geworden, ze beweegt moeizaam, vooral haar achterhand heeft problemen. Ik schrok dat de ouderdom zo plots kwam en dacht daardoor dat het niet meer lang zou duren. Maar mijn kranig meisje geeft niet op en gaat door tot de laatste snik. Ze eet, drinkt en plast nog altijd zoals normaal. Maar verder zie ik haar niet meer, ze vervult alleen nog haar basisbehoeften. Af en toe komt ze nog voor haar deurtje zitten en dan aai ik haar vlug enkele keren. Misschien egoïstisch van mij maar dat is het enige contact dat ik nog met haar heb. 

Op 7 februari was het exact 2 jaar geleden dat ik haar bij de fokker ben gaan halen. Ik ben blij dat ze die mijlpaal nog gehaald heeft. Wat me ook verbaast, is dat haar oogjes zo open, helder en alert blijven staan. De rest van haar lichaamstaal spreekt immers boekdelen. Zolang ze blijft eten en rond hobbelen, grijp ik niet in en laat ik de natuur haar gang gaan. Als ik zie dat ze niet meer kan van de pijn of naar adem zou happen, ga ik de natuur uiteraard wel een handje helpen. Ik houd haar zo goed als het kan in de gaten.

Dit is een foto van 1 februari, haar oortjes staan niet meer mooi recht en haar vacht is duidelijk lichter van kleur.

Dit zijn foto's van gisterenavond. Haar vachtje ziet er verfomfaaid uit, vooral op haar hoofdje, ik denk niet dat ze zich nog wast. Haar oortjes staan nog platter en zoals je ziet, zet ze haar achterpootjes wijd uit elkaar en wat naar voren om haar evenwicht te bewaren. Hier heeft ze juist iets in haar wangzakken gestoken, vandaar de rare houding.

Dit zijn filmpjes van ongeveer een week geleden. De situatie is niet veel veranderd. Ondanks alles komt ze af en toe nog hamsteren en doet ze nog pogingen om te klimmen.

Ik probeer te genieten van de enkele minuten dat ik haar nog zie. En iedere dag is er eentje, probeer ik maar te denken.

Snowy gaat dan weer goed, dan weer minder goed. Om de paar dagen begint hij weer lichtjes te verharen en dan gaat het mis. Niezen, smakken, stoppen met eten. Vanmorgen was ik er om 5u al uit om hem weer aan het hooi eten te krijgen. Op dit moment eet hij weer normaal maar het niezen is nog niet voorbij. Hij verstopt zich af en toe ook in zijn huisje, een teken dat hij zich niet lekker voelt. Ik doe mijn best en pluk hem zo goed als ik kan.

Hij krijgt nog steeds panacur en het goede nieuws is dat hij nergens meer tegen aan botst. Dus ik denk dat ik er op tijd ben bij geweest. Ik weet nog niet of ik na een maand zal stoppen of nog 2 weken zal doorgaan.

Wegens tijdgebrek geen foto's of filmpjes van hem. Hopelijk kan ik dat de volgende keer goed maken.

Chica gedraagt zich ronduit vervelend en schreeuwt veel. Maar tot op heden nog geen eitjes. Hopelijk gaan de hormonen wat liggen, want juist nu ik Mika rust wil gunnen, is gekrijs het laatste wat ik wil horen.