Snowy, Dotje en meer

Jammer genoeg verliest Snowy weer haren bij de vleet. Eigenlijk zou ik hem een kwartier flink moeten kunnen plukken, maar na enkele minuten moet ik al stoppen omdat hij zo een stress heeft . Dat betekent helaas ook dat hij zelf veel haren inslikt. De kettingkeutels zijn niet het ergste maar dat vervelende gevoel in zijn mondje is blijkbaar heel erg nu. Hij weigert zelfs de lekkerste dingen waar hij anders een moord voor zou begaan. Dus ben ik maar begonnen met dwangvoeren, waardoor hij me uiteraard nog meer haat . Maar het is niet anders, zijn darmen mogen absoluut niet stilvallen, hij zal het me wel vergeven.

Enkele dagen geleden at hij nog prima en toen kreeg hij ook zijn verjaardagscadeautje dat ik hem beloofd had. Wel 2 weken later, maar hij is er wel blij mee . Hij graaft graag tussen de spijltjes door, dat had ik verwacht want dat doet hij ook met een ruif die aan de tralies hangt.

Voor Dotje heb ik een reservewiel gekocht en ik wilde weten wat ze ervan vond. Ik mag het een groot succes noemen . Hoewel ik het eerst zielig vond dat ze zichzelf altijd katapulteerde, lijkt zij het juist superleuk te vinden. Vooral blijven kijken tot het einde .

Even over mezelf: de afspraak met de oogarts in Antwerpen heb ik afgebeld omdat ik liever dichterbij wil behandeld worden. In Maastricht zit een groot team aan oogartsen, hopelijk kan ik daar in juli terecht en kunnen ze mij helpen.

Van de week kreeg ik een superlief cadeau van mijn beste vriendin. Dit prachtig beeld van een slapend konijn. Het doet me zo denken aan Fluffy, zij kon er ook zo heerlijk bij zitten .

En dit was een cadeau aan mezelf: een canvas van het mooiste konijnenkoppeltje ooit.... Ik mis je nog steeds lieve moppie .