Dierendag 2014

Al de hele dag zonder internet gezeten, dan merk je pas hoe afhankelijk je bent .

Ook deze keer is de eer aan Chica om de blog te beginnen. Afgelopen dinsdag gebeurde waar ik al bang voor was, ze legde een windei . Leggen is niet helemaal juist, ze zat boven op haar kooi en liet het gewoon op de grond vallen. Wellicht voelt het voor haar niet aan als een ei en ging ze daarom niet op de bodem zitten. Het spatte natuurlijk meteen uit elkaar. 

Ik controleerde dadelijk haar cloaca en er was gelukkig geen prolaps te zien, oef! Maar omdat haar ontlasting waterig bleef, bleef ook de angst dat er nog een ei zou komen. Maar geleidelijk aan werd haar ontlasting vaster en vrijdag was het dan zo ver, ik kon een nieuw implantaat laten zetten. Ik stond er niet om te springen, maar het moest. Ik mocht foto’s nemen, zo kunnen jullie het ook mee volgen. 

Hier gaat ze onder narcose, ik ben de hele tijd op haar ademhaling blijven letten. Soms gebeurt het immers dat die stilvalt . 

De vogelarts doet alcohol op de plek waar het implantaat zal komen. Niet alleen om te ontsmetten, maar ook om de huid zichtbaar te maken. 

De dikke naald met het implantaat gaat erin, dit moet pijnlijk zijn . 

Zo lag ze nog enkele minuten buiten westen, nadat het kapje werd afgenomen. Altijd een eng moment. 

Daarna is ze nog 2 minuutjes duizelig geweest en toen had ze weer praatjes . Toen we thuis kwamen, heeft ze meteen gegeten en is ze haar veertjes beginnen poetsen.  

Ze schreeuwt wel nog als ze de plaats aanraakt waar de naald is ingegaan. Sorry meisje, maar het is echt voor je bestwil. Voor het overige zit ze nog vaak op de bodem te broeden op niets. Ze eet gelukkig wel goed. Het duurt 2 weken voor het implantaat begint te werken. Ik ben benieuwd of ik nu ook weer moodswings ga zien. Al bij al dus geen leuk dierendagcadeautje voor mijn poppeke. Gezien ik haar geen plezier doe met snoep of speelgoed, kreeg ze extra knuffeltjes van mij. Sowieso krijgt ze elke dag haar geliefde cracker, pompoenpitten en een stukje trosgierst. 

Wie wel plezier beleeft aan snoep en speelgoed is Dotje. Goh, dat klein bolletje is echt van niets bang en supernieuwsgierig. En laten we eerlijk zijn: superschattig! Kijk vooral naar de laatste foto met haar lieve voetjes. Was een lucky shot hoor . 

Ook Sproetje genoot van de garnalenknaagstaaf, maar een foto maken van haar is een ramp. Zodra ze mij ziet of hoort, komt ze aandacht vragen en denkt ze dat ze uit de kooi mag. Of ze gaat er met haar dikke kont voor zitten . 

Deze foto is beter gelukt, lekkere veldsla smullen. 

Snowy kreeg natuurlijk ook een gezonde traktatie, maar echt een groot succes kan ik het niet noemen. Misschien omdat hij momenteel weer hevig verhaart en minder goed eet. 

Ik denk trouwens dat hij echt volledig blind is nu. Hij reageert niet meer op schaduwen en zelfs in de volle zon knijpt hij zijn oogje niet meer dicht. 

Maar hij kan toch oh zo lief bij me onder een dekentje liggen … 

Vanmorgen deed hij trouwens zo iets lief!!! Ik ga altijd op mijn knieën bij hem op het vetbed zitten voor ons knuffelkwartiertje. Een ontspannend momentje om de dag te beginnen, nadat ik hem een hele nacht hem moeten missen . Hij geeft me likjes, ik knuffel hem plat en geef hem ook kusjes. Hij legt dan altijd zijn hoofdje plat op de grond, knijpt zijn oogjes dicht en geniet met volle teugen. Maar vandaag legde hij plots zijn hoofdje op mijn knieën en ik moest zijn hoofdje aaien. Toen ik kramp kreeg en even anders ging zitten, duwde hij zowaar zijn hoofdje tussen mijn knieën! Mijn lief knuffelknulletje . Net als ik denk dat ik niet nog meer van hem kan houden, doet hij dit.