Update operatie

Vandaag zal ik beginnen met mezelf. Afgelopen woensdag werd ik geopereerd aan cataract. In mijn geval geen routineklus omdat het oog ook glaucoom en voortdurend uveïtis heeft. Toch was ik de kalmte zelve, misschien omdat ik niets te verliezen had. Om 12u moest ik me aanmelden, om 14u werd ik geopereerd en om 16u mocht ik al naar huis. Alles is zonder complicaties verlopen en daar ben ik al heel blij om ! Helaas is de oogzenuw door de glaucoom zo ernstig beschadigd dat ik nooit meer 100% zal zien, zelfs geen 50% meer. Hoewel ik dat aanvankelijk als een teleurstelling beschouwde, is de operatie toch niet voor niets geweest. De oogdruk was meteen beter en hopelijk is dat morgen bij de controle nog altijd zo. De pupil staat ook niet meer zo vervelend ver open zodat er opnieuw normale lichtinval binnenkomt. De boven- en linkerkant van mijn gezichtsveld in het rechteroog is helemaal weg. Rechts zie ik wel heldere vlekken, maar ook geen compleet helder zicht. De chirurg heeft me een -1 lens gegeven zodat ik mijn brillen niet hoef aan te passen. Ik ben immers licht bijziend. Het oog heeft in principe 3 à 6 weken nodig om te herstellen, maar ik verwacht niet dat mijn zicht nog beter zal worden dan dit.

Momenteel ziet het er niet uit, de huid rondom het oog is nog steeds rood en gezwollen. Dit komt omdat ik niet alleen een druppelverdoving, maar ook een injectie onder het oog heb gehad. Bovendien kreeg ik ook oogdrukverlagende middelen via een infuus toegediend tijdens de operatie. Men deed alles om complicaties te vermijden en daar ben ik dankbaar voor .

Waar ik ook dankbaar voor ben: mijn lieve ex-collega die 's middags kruiden kwam geven aan Snowy en Indy. Ze hield me ook op de hoogte of ze goed aten, dus dat stelde me gerust. Toen ik thuis kwam, stond er nog een lieve verrassing klaar op tafel van haar .

Van een Nederlandse vriendin kreeg ik deze prachtige kussensloop om me op te beuren na alles wat er de laatste tijd gebeurd is . Het is fijn om te weten dat mensen meeleven, ook al is het op afstand.

Ik kan niet om Sproetje rouwen op de manier die ik zou willen. Huilen doet immers letterlijk pijn aan het oog en ik weet niet of het kwaad kan. Dus moet ik even mijn gevoelens opkroppen en hopelijk kan ik ze later tot uiting laten komen. 

Ik mis mijn mollig meisje . Haar gezellige geluiden overdag als ze in haar voorraadhoekje aan het rommelen was, haar lieve piepende geluidjes die tegelijk maakte. 's Avonds niet meer haar vrolijk snoetje zien... Ik heb afgelopen nacht zelfs van haar gedroomd. Op de één of andere manier zoek ik een manier om te rouwen.

Nadat ik haar vorige zaterdag liet inslapen, heb ik haar diezelfde middag ook nog naar het crematorium gebracht. En ik wil Viviane Vandormael nog hartelijk bedanken om me te brengen. 

Ik heb haar gekke plukjes haren bij de oortjes en haar kontje afgeknipt. Zo heb ik nog een tastbare herinnering aan haar.

Die haartjes liggen bij haar in het urntje. Bij de dierenarts had men ook nog haar lieve pootafdrukjes vereeuwigd.

Bij het crematorium leggen ze nu een volgsteentje bij het dier en dat krijg je ook mee naar huis. Zo ben je zeker dat je de juiste assen krijgt, samen met een kaartje met pootafdrukjes.

Door alle drukte zou ik het nog bijna vergeten te vermelden, maar Indy heeft op dinsdag 3 maart haar eerste vaccinatie gekregen en tegelijk zijn ook haar nageltjes geknipt. Wederom een compliment voor Steven, de 2de dierenarts bij Inge. Hij begreep dat ik Indy niet op tafel wilde zetten, maar op de grond wilde behandelen, omdat ze heel sterk is en absoluut niet gepakt wil worden. Het was dan ook een hele klus om 2 kg spartelend konijn in bedwang te houden, maar in een handdoek gewikkeld, lukte het. Ze woog 2,130 kg en is daarmee in perfecte conditie. Ze is niet te dik of te dun. Ook haar tandjes waren prima. Steven nam een lampje om het leven in de nagels te kunnen zien en knipte dan zo kort mogelijk. Bij een rex mag je immers niet de haargrens aanhouden.

Na dit "trauma"  nam Indy nog gretig een rozijntje aan dus het viel nog mee met de stress. Toen we thuiskwamen, kreeg ze een wilgenballetje als beloning.

En ik had verwacht dat ze me compleet zou negeren of zou weglopen van me. Maar ze werd juist aanhankelijker en lebberde me helemaal af . Wat een lief mooi meisje is ze toch !

Dit is haar nieuw favoriet slaapplekje .

Snowy heeft heel goed zijn best gedaan om me te troosten. Wat is hij toch een lief, compact en zacht knuffelmannetje.

Deze foto's zijn gemaakt met de telefoon, daarom niet zo goed van kwaliteit, maar hij ligt hier zo lief bij mij .

Net voor mijn operatie begon hij weer wat minder goed te eten, maar dat heb ik vlug kunnen oplossen. Momenteel gaat het weer goed, hoewel hij lichtjes blijft verharen.

Zolang hij aan zijn knabbelrol en wortelhuisje kan knabbelen, is hij gelukkig .

Hij genoot ook van de eerste streepjes lentezon .

Met Chica gaat het weer de verkeerde kant op. Ze begint weer te masturberen, ook al haal ik alle mogelijke middelen weg. Ik jaag haar ook telkens weg als ze het probeert. Maar zelfs onder een doek doet ze het nog, en schreeuwt en scharrelt ze nog op de bodem van de kooi. Ik ben bang dat haar hormonen zo sterk zijn dat ik haar weer niet zal kunnen tegenhouden om eieren te leggen.

En nu is het de hoogste tijd om te stoppen, want mijn ogen zijn vlug vermoeid en hebben rust nodig.