Verjaardag Indy en alweer eieren...

Ik zal beginnen met het minder goede nieuws. Zoals ik zag aankomen, legde Chica op dinsdag 13/10 een windei. Het was ook stuk gegaan in haar, dus ik moest haar eetlust e.d. in de gaten houden want met dit kunnen bacteriën vrijkomen in de darmen.



Gelukkig is op dat gebied alles normaal gebleven en ze heeft ook geen prolaps gekregen. Donderdag zou het 2de ei moeten komen, maar er volgde niets. Haar gedrag en ontlasting vertelden andere dingen en vrijdag was het dan zo ver. Een mooi eitje met een stevige schaal.  Ze was wel onrustig omdat ze niet wist of ze al moest broeden of niet. Valkparkieten broeden pas vanaf het 2de ei. Ik legde er een kunsteitje bij om haar te kalmeren. Zondag kwam het volgende ei en hierbij ontbrak de schaal op de punt. Gelukkig zat het vliesje er nog wel. 

Dus ook voor dit ei legde ik een kunstei in de plaats. Ik hoopte dat het bij 3 eieren zou blijven en dat was ook zo. Voor alle zekerheid heb ik dinsdag en woensdag nog afgewacht, maar er kwam gelukkig niets.

Op donderdag 22 oktober had ik een afspraak gemaakt bij Steven om opnieuw een implantaat te plaatsen. Mijn verbazing was groot toen de prijs niet bleek te kloppen. Ik vraag altijd uitdrukkelijk naar het implantaat van 9,4 mg omdat dit het langste werkt en dit ook altijd bij vogels gebruikt wordt. Bij de vorige dierenarts (een gespecialiseerd vogelarts nota bene!) heb ik altijd 80€ voor het implantaat en 40€ voor de consultatie en narcose betaald. Wat blijkt? Dit is de prijs voor het implantaat van 4,7 mg!!! Dit heeft Chica dus de vorige keren gekregen, geen wonder dat het slechts 2 maanden gewerkt heeft! Ik ben héél boos en teleurgesteld in die vogelarts ! 

Voor dit implantaat alleen al heb ik 123€ betaald! Consultatie en narcose niet meegerekend. Dus nu hoop ik met heel mijn hart dat dit implantaat 4 en liefst nog 6 maanden zal werken, dan heb ik de hele winterperiode kunnen overbruggen. 

We hebben overlegd om het deze keer te plaatsen nadat alle eieren van 1 cyclus gelegd zijn. In de hoop dat de hormonen nu op hun laagste peil zijn, waardoor het implantaat minder hard en dus langer kan werken.

Ik heb geassisteerd en alles is correct verlopen. Steven heeft het prima gedaan, want Chica heeft deze keer geen last van de narcose gehad en ook geen spatje pijn van het implantaat. Dat was de vorige 2 keren wel anders, ze krijste tot 2 dagen na het plaatsen als ze haar veertjes poetste.

Chica mocht deze keer ook zachtjes wakker worden in mijn handen ipv in het transportkooitje. Ze voelde zich hier duidelijk veiliger en daarna is ze ook helemaal niet boos geweest op mij. Integendeel, ze kwam de hele tijd knuffelen .

Nu zit ze te broeden op de 3 eitjes en ik laat haar deze cyclus afmaken tot ze zelf de interesse verliest. En dan hoop ik dat we een ei-vrije winterperiode tegemoet gaan!

Op donderdag 15 oktober vierde ik Indy's eerste adoptiedag. Ze is op dat moment 1 jaar en 8 maanden maar precies 1 jaar geleden adopteerde ik dit wondermooi, lief, fluwelen meisje en daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Ik hoop dat we nog heel lang, gelukkig en gezond mogen samen zijn .

Die gezondheid - waarmee ik haar gasaanvallen bedoel - baren me zorgen. Want net op haar verjaardag, nog voor ze haar groenten zou krijgen, was het weer zo ver. Ze had een half uur ervoor haar vitamientjes gekregen (die ik altijd met de hand voer) maar ik weet niet zeker of ze daarvoor nog hooi heeft gegeten. Dat blijkt bij haar de uitlokkende factor te zijn: teveel uren geen hooi eten. Bij Fluffy en Snowy heb ik daar nooit problemen mee gehad. Wat bij haar de oorzaak is, is me een raadsel. Heeft ze van nature traag werkende darmen en heeft de vorige eigenaar dit nooit opgemerkt? Is het probleem hier ontstaan omdat ze hier alleen woont en niet tussen katten zoals daar? Zit de castratie er voor iets tussen? Ik zal het wellicht nooit weten. Feit is dat dit iedere keer gebeurt als ik langere tijd van huis weg ben. We hebben een intense band gekregen, dat is waar, dus misschien mist ze mij. Ik hoop dat dit probleem in de toekomst zal verdwijnen als ze een vriendje kan hebben, helaas kan het nog altijd niet. Zeker niet met de kosten die ik nu aan Chica moet besteden.

Maar terug naar haar verjaardag, die ik gespreid heb over enkele dagen. Ze heeft genoten van de versieringen, het lekkers en het cadeautje. En ik heb genoten van haar !

Zo ben ik erachter gekomen dat ze niet van hangend speelgoed/lekkers houdt. Liggend is veel leuker (en maakt ook meer rommel ).

Voor het overige blijft ze een behulpzaam boefje. Kijk maar hoe ze helpt met het afdrogen van Snowy's kooi.

En ook zij is maar wat blij dat er weer boerenkool is.

In uitrekken en geeuwen blijft ze de beste !

En natuurlijk bereiden we ons al stilletjes voor op Halloween. Ze is echt van niks bang!

Kusjes voor de pompoentjes .

Verder zijn we allebei blij dat het weer ietsje zachter wordt, dan kan ze weer buiten spelen. Ze is zo snel dat de camera haar niet kan volgen ! En het schudden komt omdat ik niet kan stoppen met lachen .

De tuinstoelkussens heb ik wel al opgeruimd en ook die waren leuk speelgoed. 

Ook Snowy bereidt zich voor op Halloween. 2 Halloween mannekes en 2 spookjes .

En op zijn leeftijd haalt hij zelfs nog acrobatische toeren uit tijdens het eten .

Wie ik natuurlijk niet mag vergeten is Fluffy . Mijn prinsesje zou op 18 oktober 14 jaar geworden zijn. De hele dag hebben de ledkaarsjes bij haar urntje gebrand. Dit is een foto van haar 8ste verjaardag, toen ze net opnieuw een koppeltje vormde met Snowy, na zijn E. cuniculi.

Om af te sluiten: iets dat ik vorige keer ben vergeten te schrijven. Het rechtse konijntje met het groen truitje heeft mijn vriendin op een rommelmarkt gevonden. Het linkse met het blauw bloesje heb ik zelf ooit gekocht in de kringloopwinkel. Vormen ze geen schattig koppeltje met hun rugzakjes ?



Oh ja, over mezelf: ik ben naar een andere huisarts gegaan, een vrouw. Zij toonde gelukkig begrip, ik mag een maand thuisblijven en heb de zoveelste cortisonenkuur achter de rug. De pijn verdween vrijwel meteen en tot nu toe blijft de ontsteking ook weg. Hopelijk blijft het zo! Nu nog genezen van de vervelende bijwerkingen...

Rest mij niets anders dan jullie alvast een Happy Halloween te wensen!