Warme herfst

Ook deze keer begin ik met Chica. Ik heb haar netjes haar broedcyclus laten afmaken, maar het werd duidelijk dat ze zelf ook al interesse verloor in haar eitjes, dus nam ik ze 1 voor 1 weg om de dag. Toen ze nog maar 1 eitje had, raakte ze weer in de war en begon ze te schreeuwen. Maar toen ook dat eitje weg was, werd ze weer de oude. Inclusief masturberen.... Ik vermoed dat het een gewoonte geworden is, maar zo wordt het wel weer moeilijk om te bepalen wanneer het implantaat uitgewerkt is. Momenteel is ze opnieuw in de rui en ze weegt nog maar 107 g.

Het enige echte eitje waarop ze heeft gebroed, zag er na 3 weken zo uit. Op de punt is de schaal niet helemaal goed.

Zij zelf wordt gelukkig weer wat actiever, hoewel ze door de rui natuurlijk wat stiller is.

Van Snowy deze keer weinig foto's omdat hij erg veel slaapt. Hij is heel hard aan het verharen en dat kost veel van mijn bejaard manneke. Hij blijft het rare geluid met zijn mondje maken, maar hij blijft gelukkig wel eten. Brokjes, kruiden en groenten gaan goed. Hooi jammer genoeg niet. Met als gevolg dat hij regelmatig te platte blindedarmkeutels heeft, waar hij ook nog eens in trapt. Hij haat het dat ik zijn voetjes schoonmaak, maar het kan niet anders.

Bovendien heeft hij ook last van zijn stijve beentjes en soms trilt zijn linkerschoudertje. Ik masseer en doe zoveel ik kan, maar ik kan de ouderdom helaas niet tegenhouden. Hij was de laatste weken soms "op wandel" door het huis, ook op plaatsen waar hij al een hele tijd niet meer komt. Met als gevolg dat hij natuurlijk niet meer wist waar hij was omdat hij niets bekend voelde. Hij raakt dan in paniek, begint almaar sneller rondjes te draaien omdat hij voorwerpen wil voelen en valt daardoor om . Hij ligt dan even te spartelen, meestal geraakt hij zelf wel overeind maar de laatste weken heb ik hem 2x moeten helpen.

Daarom heb ik - met spijt in het hart - besloten dat ik hem in zijn kooi zet als ik weg ga. Hij vindt het natuurlijk niet zo leuk, maar legt zich er wel bij neer.

Tja, bij Fluffy moest ik hetzelfde doen, het is voor hun eigen veiligheid. Maar het is heel confronterend om te zien dat hij langzaam achteruit gaat. Toch probeer ik intens te genieten van ieder moment.
's Morgens hebben we altijd ons knuffelkwartiertje en dan kruipt hij heel dicht tegen mij aan .





In dit filmpje zie je een van zijn schaarse actieve momenten, maar dan geeft hij zich ook helemaal . Je ziet hem op een bepaald ogenblik even voorover vallen, dat gebeurt ook vaker de laatste tijd, vooral in zijn drinkbak . En jullie zien waarschijnlijk ook de minder behaarde plek op zijn rug, dat moet nog bij groeien.

Van Indy daarentegen heel veel beeldmateriaal , ze is natuurlijk ook véél actiever.

Dit bv. is eigenlijk een kattenkrabmat aan 1 kant en een zacht bedje aan de andere kant. Indy wil ze allebei tegelijk . En dat al 's morgens vroeg! Gelukkig is ze 's nachts wel stil want ze loopt altijd los.

Het knaagmateriaal gaat er aan een hoog tempo door. Ik was dan ook heel blij en aangenaam verrast door dit pakketje van Monique. Dank je wel lieve meid om mijn lieverdjes zo te verwennen !

Dit wilgentunneltje gevuld met hooi heb ik haar meteen gegeven.



2 dagen later...

Vorige week ging mijn oventje stuk, dus moest ik een nieuw kopen. Zoals gewoonlijk is Indy heel behulpzaam bij het uitpakken .

En als ik groenten maak, kan het niet snel genoeg gaan. Zo staat ze dan de hele tijd achter me . En als ik de schotel afwerk met wortelfrietjes of fruit, rent ze van links naar rechts of loopt ze rondjes rond de tafel, gekke meid .

Natuurlijk kan ze ook nog steeds languit luieren en voor tochtrol doorgaan .

En dankzij het uitzonderlijk warme weer kan ze opnieuw langere tijd buiten spelen en daar genieten we allebei van. Is ze geen wondermooi fotomodelletje ?

Je ziet overigens dat zij ook nog altijd in de rui is.