Maar eerst nog even foto's van ons kerstfeestje 😉.
Indy at sushi geserveerd op een passend bordje natuurlijk 😀.
Uiteraard werd ze verwend met kadootjes 😊.
Als eerste een kerstmand.
Vervolgens een kerstkrans.
Een knaagtunnel die bijna niet meer bestaat ondertussen 😁.
En net voor eindejaar vond ik nog een lekkere zachte tunnel 😊.
Speelhoekje wat aangepast want nu het koud is, kan ze niet meer naar buiten.
Piep, fijne zondag 😃.
Nieuw winterkussen 😏.
Dan nog even een update over haar oogje.
Soms lukt het me niet om 4x per dag kunsttranen in te doen, meestal door het feit dat zij op bepaalde tijdstippen onbereikbaar ligt (in een huis, tunnel e.d.). Het valt me op dat het daarna meestal terug slechter gaat en dat ze dan opnieuw met haar oogje knijpt. Af en toe haal ik er ook een slijmpropje uit (zie foto), maar ik denk dat het druppels zijn die 'samenkoeken'.
Ik schreef vorige keer al dat ik dacht dat dit een chronisch probleem zou worden en ik denk dat ik gelijk zal krijgen.
Afgelopen vrijdag ben ik opnieuw op controle geweest. Het goede nieuws is: alle vlekken zijn verdwenen op haar hoornvlies! Het minder goede nieuws: haar traanproductie was maar 7 terwijl de waarde tussen 10 en 12 moet liggen. Rechts was hij 11.
Daarna deed Chloé (de dierenarts) de fluo test om te kijken of er nog vlekjes waren. En het oogje was helemaal schoon, behalve... op de plek waar juist tevoren het zachte (!) papiertje had gezeten om het traanvocht te meten. Op die plek kleurde het lichtjes op en was er dus lichte schade/irritatie.
Chloé zei dat haar oogje wel érg gevoelig is als ze zo snel reageert. Stel je voor wat er gebeurt met een serieus letsel (zoals toen ze ergens tegenaan liep) of een strootje in haar oog.
Dat oogje is blijkbaar altijd gevoelig geweest, want de eerste 2 keren dat ik haar liet inenten, kreeg ze een traanoogje.
Chloé gaat nu overleggen met de oogarts of het aangeraden is om op te starten met druppels of zalf die de traanproductie moeten stimuleren. Deze helpen alleen als het een auto immuunaandoening is. Hoe beestjes op hun baasjes kunnen lijken... 😕. Wel héél prijzig die druppels/zalf, maar ik hoef ze maar 2x per dag in te doen, dus voor Indy ook wel minder vervelend.
Nu is het dus afwachten wat de oogarts zegt en dan wellicht binnen een maand opnieuw op controle.
Om af te sluiten, nog wat natuurfoto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten