Zo, operatie en controle achter de rug, opgelucht! Even proberen een kort verslagje te maken 😉.
Ik was kalmer dan ik had verwacht toen ze mij begonnen voor te bereiden, hartslag was maar 70.
Ze lopen bij mij altijd tegen dezelfde problemen aan. Dunne polsen dus dat armbandje moet flink ingekort worden 😁. Te dunne aders in de hand, dus infuus in de elleboog plooi. Met nog een Xanax ter ondersteuning en onder een heerlijk warme deken werd ik binnen gereden en kon de chirurg beginnen.
De injectie van de lokale verdoving (in de oogkas) was deze keer niet zo pijnlijk als vorige keer (was ook een andere chirurg). Tijdens de operatie hoorde ik haar soms wel zuchten en het verliep niet geheel zonder complicaties. Omdat ik pijn voelde, werd ik 3x bij verdoofd en het implantaat paste niet goed omdat er in mijn oogkas te weinig plaats was (alles is blijkbaar klein aan mij 🙄). Dus ze is moeten herbeginnen. Het oog heeft ook wat gebloed en dat zie je nu nog in de buitenste ooghoek boven en beneden. Maar na 2 uren zat het erop en mocht ik - met veel gaas en een schelp over mijn oog - nog een uurtje 'bekomen' in de nazorgkamer. Daar kreeg ik wat te eten/drinken en daarna mocht ik me weer omkleden en kon ik naar huis. Naar mijn geliefde Sunny die blijkbaar vond dat ik vreemd rook want hij kwam niet tegen mijn gezicht liggen zoals gewoonlijk 😕.
De volgende dag mocht ik zelf het verband eraf halen, want ik moest beginnen met ontsmettende oogdruppels. En ik moet ook ontstekingsremmers nemen, gezien de vele oogspierontstekingen in dat oog. Namiddag op controle en dat vond ik toch spannend, ik wilde heel graag horen dat mijn oogdruk gedaald was en dat de klep werkte. Een uur na mijn afspraak hadden de dokters eindelijk tijd en kreeg ik het verlossende nieuws. De oogdruk was zelfs maar 1! (normaal is tss 10 en 21). Maar dat zien ze wel vaker vlak na een operatie, komt in de loop van de volgende weken normaal wel goed, was bij de vorige operatie ook zo. Voor de zekerheid hebben ze nog een echo genomen, maar de oogbol was mooi rond gevormd en vertoonde geen deuken, dus mijn oog kan die lage druk aan.
En... ik heb tot nu toe niks verloren aan gezichtsveld. De 5% die ik kon zien, zie ik nog. Wel heel wazig momenteel en enkel ver zicht met veel contrast tussen licht en donker. Maar dat zal ook vast goedkomen.
Al bij al ben ik tevreden, dankbaar en opgelucht dat het achter de rug is 😊! En nu maar hopen dat dit implantaat jàren mag blijven werken!
Bij de 2de controle (na 1 week) waren ze toch wat ongerust over de oogdruk. Die is nog steeds te laag (2) en ze zijn bang dat het oog zal "inklappen". Ze waren ook bezorgd over de hoeveelheid bloed, blijkbaar hadden ze verwacht dat dit sneller zou verdwenen zijn.
Tja, ik genees sowieso trager dan 'normale' mensen dus dit zal ook tijd nodig hebben.
Er staan de komende weken nog 2 controles gepland, duimen maar dat ik positief nieuws krijg 🙏.
Maar nu over naar het eigenlijke onderwerp waar mijn blogs altijd over gaan: Sunny 💛.
Hij vindt het maar niks, dat ik me niet meer mag bukken om hem te knuffelen. En nu heb ik ook nog een complicatie opgelopen aan de knieën (geen idee waardoor), maar die zijn dik en stijf. Dus door de benen buigen, kan momenteel ook niet, zucht...
Soms MOET je gewoon iets hebben wat Action verkoopt 😁.
Hij is er zo te zien héééééél blij mee 😄😍💘.
Tot slot wat natuurfoto's. Van voor de operatie, van hier in de tuin en van een mini wandeling na de operatie.
https://photos.app.goo.gl/YMUx4dAgauWCGgEcA
Hopelijk zal mijn lichaam snel herstellen want ik sukkel nu al sinds november 2023... Het ene was nog niet gedaan of het volgende diende zich al aan. Mijn wandelingen bij Natuurpunt heb ik ook even on hold moeten zetten, het kan nu eenmaal niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten