Zonnig bericht

Vorige week hebben we eindelijk mogen genieten van de eerste lentedagen. En hoewel iedereen hier binnen woont, hebben ook zij genoten van de zonnestralen.

 

Chica zocht het zonnetje zelfs speciaal op. Ze is nog steeds in de rui en heeft nu een stekelkopje .

Ook de nijntjes genoten met volle teugen van de warmte, soms alleen, soms samen.

Over Fluffy kan ik alweer goed nieuws brengen, ze is nog enkele grammen aangekomen en weegt nu 1928g, 200g meer dan haar laagste gewicht ooit . Wellicht zal ze nooit meer haar 'oud' gewicht (2100g) halen maar het is fijn om te weten (en voelen) dat ze weer wat reserves heeft. Ze huppelt ook weer enkele toertjes rond het bankstel. Waarom ik dan af en toe nog haar derde oogleden zie, is me niet duidelijk. Ondertussen weet ik dat konijnen hun 3de oogleden laten zien als gevolg van stress. Ik vermoed dat Fluffy pijnstress heeft. Bij bepaalde bewegingen en bij optillen, merk ik aan haar ogen en knor/piepgeluiden dat ze het moeilijk heeft.

Snowy blijft een mysterieus geval. Van de week ging het weer helemaal mis met zijn spijsvertering en snel ook. Zijn keuteltjes werden niet langzaam kleiner, ze waren dat ineens. Hij wilde bijna niet meer eten, ook geen groenten meer. Hij had erg veel last van het zomeruur en de veranderde routine. Omdat hij in de stress schiet bij medicijnen, probeerde ik het op de natuurlijke manier op te lossen. Kruiden wilde hij wel nog eten en ik haalde alle variaties boven die ik maar kon bedenken. Zo heeft hij 5 kommetjes (!) naar binnen gewerkt in 1 keer! Hij kreeg ook zijn favoriet hooi (wortel/echinacea) en hij genoot van buikmassage. Na enkele uren voelde hij zich duidelijk beter en kwamen ook de eerste keuteltjes tevoorschijn. De volgende dag voelde hij zich opvallend beter. Hij rende weer door het huis en maakte gekke rondjes in de hondenmand .

Ik vind het wel jammer dat ook hij de interesse kwijt is om buiten te spelen. Zo een grote ruimte (7 x 7 m) in de buitenlucht en ze maken er geen gebruik meer van. Tja, ik kan hen niet dwingen...

Er was een hamsterspeeltje dat ik al meer dan een jaar kwijt was. Blijkt dat ik het gewoon veel te goed heb weggeborgen en per toeval kwam ik het weer tegen. Dus meteen aan Mika gegeven en die ging natuurlijk onmiddellijk op verkenning.

Mika heeft ook voor de eerste keer mogen kennismaken met een walnoot in de dop en beviel haar erg goed.

Zo goed dat ze het ding de hele nacht door de kooi gesleurd heeft om het toch maar een veilig plekje te geven .

Tot slot nog een kiekje dat me nooit meer zal lukken, zo een lucky shot maak je maar 1 keer in je leven . Jammer genoeg stond Mika achter plexiglas dus de foto is niet glashelder. Maar dat maakt de herinnering niet minder mooi. Hoe vaak kun je het kleine tongetje van een wassende hamster zien? Mijn beertje maakt haar Indiaanse naam waar: was-beer .