Dotje herstellende na beroerte

Ik had niet verwacht dat ik deze week weer een blog zou schrijven. En al zeker niet over Dotje... Het enige oudje dat nog steeds klachtenvrij was.

In de nacht van dinsdag op woensdag heeft ze wellicht een beroerte o.i.d. gekregen . 

Ik zet haar 's nachts in de badkamer omdat ze nog steeds veel herrie maakt 's nachts, ondanks haar hoge leeftijd.

Toen ik woensdag opstond, liep ze niet in haar wiel. Komt nog wel eens voor, zeker als ze - zoals de vorige dag - vroeg wakker is. Als ik haar terug draag naar de woonkamer, komt haar snuitje meestal al uit het huisje piepen omdat ze weet dat ze zonnebloempitjes krijgt. Nu bleef het echter angstvallig stil . Ik woelde met mijn hand door de bodembedekking, riep haar naam, maar niets kon haar wakker maken. Ze kwam heel even uit haar huisje maar wilde geen zonnebloempitjes. Hoewel ik haar maar enkele seconden zag, vond ik haar er moe uitzien en het leek alsof ze waggelde.

Ik zeg al langer dat ze er oud begint uit te zien, dus het zou perfect kunnen dat haar gedrag nu ook dit patroon volgde.

Woensdagavond sprongen de tranen me echter in de ogen . Ze waggelde, wankelde, viel soms om, tolde af en toe, haar rechter achterpootje werkte niet mee en ze ademde zwaar. Er lag ook een grote plas in de wc. Ik zag Sproet voor me en was bang dat ook Dotje een lijdensweg tegemoet ging. Toch at ze haar groenten op. Ze ging weer slapen en ik besloot de kooi niet weg te zetten zodat ik haar 's nachts kon horen.

Maar het bleef akelig stil. De volgende morgen verwachtte ik het ergste, ze werd weer niet wakker. Ik legde wat zonnebloempitjes neer en na een kwartier waren ze weg. Toen werd ze onrustig en ze begon een nestje naast haar wc te graven. Ik vond het zo zielig dat ze zonder papiertjes zat, dus ik gaf haar een tissue die ik in stukjes had gescheurd. Ik moest helaas weg en kon dus niet dadelijk naar de dierenarts.  Ik verwachtte me aan het ergste toen ik thuis kwam. Maar ze had een nestje gemaakt, haar wangen volgepropt en zat te eten. Ik kreeg hoop, want Sproet wilde absoluut niet meer eten.

Donderdag zag ik haar door de dag soms ook rondlopen en dat ging al vrij snel, hoewel het nog wat houterig was. Donderdagavond kwam ze een stukje appel en ei halen, maar ging dan weer dadelijk slapen. Ook die nacht is het stil gebleven.

Vrijdagochtend kwam ze op het gewoonlijke uur bedelen voor zonnebloempitjes die ik met veel plezier gaf . Ze bewoog alweer beter dan gisteren, alleen het rechterpootje bleef soms wat achter. Met het lopen in het wiel, had ze moeite om het ritme te vinden, maar ze doet het fantastisch !

Het lijkt wel alsof ze ook het dag/nacht ritme wat kwijt is, want ze was weer druk bezig met haar nestje te verhuizen. Hier zie je ook dat ze haar rechter achterpootje niet dadelijk bij trekt (ca. 0:25).

Maar wat bewonder ik haar kracht! Wat een vechtlust heeft mijn bolleke van 4 cm! Ik ben zo trots op haar !

Vrijdagavond kreeg ze een stukje galia meloen en een havermoutpapje, daar is ze gek op. Haar kapseltje was wel nog wat in de war .

Ik besluit haar ook vrijdagnacht bij me in de woonkamer te laten, met als resultaat dat ik regelmatig wakker ben geworden door haar. Maar het was het helemaal waard om haar voetjes weer in haar wiel te horen. Ik hoorde haar ook graven en zelfs klimmen!

Zaterdagmorgen probeerde ze zelfs weer uit te breken aan het slotje van de kooi. Haar pootjes lijken weer krachtiger te zijn en ze kan weer rechtop staan zonder om te vallen.

Zaterdagnacht blijft het weer stil, maar zondagmorgen is ze weer superactief als de gordijnen open gaan en ze mij hoort. Het lijkt echt alsof haar dag/nachtritme verstoord is. Ik weet zelfs niet of ze hier wel volledig van zal herstellen.

Vandaag zou ik eigenlijk haar kooi moeten schoonmaken, maar ik ga haar met rust laten. Ik ga wel gauw overal de vuile plekjes wegnemen (ze is onzindelijk geworden), wat ander speelgoed geven, maar daar laat ik het bij. Ze kan haar rust nu goed gebruiken.

Ik ben me ervan bewust dat ze op leeftijd is en dat een eventuele volgende beroerte wel fataal kan aflopen. 

Maar voor nu geniet ik met volle teugen van dit klein wondertje !