Zorgen

Toen ik vanmorgen wakker werd, hoorde ik vreemde geluiden van beneden komen. Ik dacht eerst nog dat Mika aan het graven was maar daarvoor klonk het te luid. Toen ik beneden kwam, tref ik Fluffy aan op haar 'verkeerde' linkerzijde, de zijde waarvan ze niet meer zelf overeind kan. Ze lag met haar voorpoten en hoofdje op de kale bodem van de kooi, bodembedekking en hooi waren aan de kant gegraven/geschopt door haar pogingen om weer overeind te komen. Ik zette haar natuurlijk heel vlug overeind en heb haar even vastgehouden omdat ze erg wankel op haar pootjes stond. Bovendien hijgde ze ook heel heftig. Wie weet hoe lang ze al in die positie lag . Dat was 1 van mijn grote angsten: "wat als dit gebeurt als ik slaap of uit werken ben?" Al die uren die ze dan in paniek doorbrengt...

Zij herstelde zich weer vlug en leek het snel vergeten te zijn. Maar ik breek ondertussen mijn hoofd over hoe ik dit in de toekomst kan vermijden en kom maar tot 1 conclusie: ik kan het niet .

Hoe gek het ook klinkt: toch is dit een teken dat het beter gaat met haar rug/poot. De laatste weken kan ze voor langere tijd rechter zitten maar ook weer recht slapen. Hiermee bedoel ik: languit op haar buik. Dat kon ze al een tijdje niet meer, wellicht omdat het pijn deed. Vanuit die positie zakt ze soms echter weg naar links. De afgelopen week heb ik haar enkele keren overeind moeten helpen, omdat ze begint te spartelen als ze wakker wordt in die houding.

Dit waren helaas niet de enige zorgen van de afgelopen week. Toen ik vrijdag opstond, zag ik Fluffy in een kuiltje in haar bodembedekking zitten. Ze had blijkbaar dus weer flink wat rondjes gedraaid omdat ze haar gemak niet kon vinden. Ik nam haar uit de kooi en ze liep zó moeizaam weg dat ik dacht dat haar spondylose ineens veel erger geworden was. Ze strompelde verder en verstopte zich in de doos. Ik vertrouwde het voor geen meter, haalde haar uit de doos en zag plots haar spits snuitje. Dat kan maar 1 ding betekenen: gas ! Ik herken het onmiddellijk bij haar; enkel bij gas verkrampt haar gezichtje van de pijn. Als test zet ik de kom brokjes voor haar: niets. Ik geef meteen Equate en Metacam. Jammer van dit laatste want dit had ik bijna afgebouwd. Helaas moest ik gaan werken maar mijn vriend was toevallig thuis dus hij kon haar verder behandelen. Als dit niet kon, was ik wel thuis gebleven hoor! Hij heeft haar gedurende het eerste uur om het kwartier een dosis Equate gegeven en daarna ieder uur. Primperan en dwangvoeren liet ik nog even achterwege. Ik had alvast het reismandje klaargemaakt zodat hij eventueel naar de dierenarts kon gaan als het niet beter werd. Ook de stethoscoop en medicijnen had ik klaargelegd zodat hij voorbereid was. 

Nog voor ik vertrok, lag ze echter al ontspannen te slapen. Verder heb ik van op afstand instructies gegeven. O.a. de helft van de brokjes laten wegnemen en vers bio hooi vermengd met kruidentuin laten geven. Toen ik op het werk aankwam, kreeg ik al telefoon dat haar darmen (die doodstil waren) opnieuw flink begonnen te borrelen en dat ze hooi begon te eten. Een goed teken dat er beweging kwam dus. Wat later kwamen ook de eerste keutels tevoorschijn, 's nachts had ze er totaal geen gemaakt. Wie weet hoe lang ze dus ook al met gas heeft gezeten . 

Haar spijsvertering was niet zo snel helemaal in orde. Ze bleef kleine hoeveelheden eten, terwijl ze normaal veel ineens kan eten. Pas 's avonds at ze weer normaal en stormde ze ook weer op snoepjes af en at ze uit de hooizak toen ik de kooien schoonmaakte.

Het is meer dan 2 jaar geleden dat beide konijnen nog een gasaanval gekregen hebben. Ik maakte me zo zorgen om Snowy en zijn rui en dan krijgt zij plotseling een gasaanval! En ik heb werkelijk geen idee wat de oorzaak kan zijn. Het enige wat er de laatste weken veranderd is, is dat ze in de voormiddag opgesloten wordt en weer uit een flesje moet drinken. Sommige mensen denken dat konijnen gas kunnen krijgen door uit een fles te drinken omdat ze veel lucht happen. Geen idee of dit ook zo is. Ik kan jammer genoeg geen drinkbakje in haar kooi zetten, stel je voor dat ze er met haar snoet in valt en niet meer overeind raakt... .

Positief nieuws over haar is dat ze 17g is aangekomen en dat ze nog altijd een pittige tante is. Ze gromt nog steeds naar Snowy en schiet naar voren als ze denkt dat hij haar eten gaat stelen .

Met Snowy gaat het gelukkig goed. Hij is wel nog steeds in de rui, het blijft maar duren. Maar hij eet goed, maakt binkies en rent veel. Het enige wat er "mis" is met hem, is dat hij weer afgevallen is en nu minder dan 850g weegt. Zijn gedrag vertelt me echter dat hij zich goed voelt dus ik wacht gewoon af. Na de rui zal hij vast wel weer bijkomen.

Als afsluiter: mooie foto's die ik van de week nog kon maken.

Oortje lebberen .

Fluffy naast haar surrogaatvriendje in de zon en Snowy op de achtergrond in zijn schapenvachtje .

Fluffy die vrij recht zit en Snowy die net geeuwt, een toevalstreffer hoor .