Snowy plots naar de regenboogbrug

Toen ik mijn vorige blog schreef, had ik geen idee dat Snowy me diezelfde avond nog zou verlaten. Ik ben nog altijd in shock, kan het maar niet bevatten. Dat mijn mooi zacht manneke hier niet meer rondloopt, maar nu weer in een andere vorm bij me is. Het is zo onwezenlijk, ik loop verloren en ben hem de hele tijd aan het zoeken.

Mijn eerbetoon aan hem kun je hier lezen.

Verder wil ik nog de laatste foto's en filmpjes met jullie delen. Om te laten zien dat hij echt nog wel genoten heeft tijdens zijn laatste dagen en dat het geen grote lange lijdensweg was.

Hij knabbelde nog aan zijn wortelhuis, zelfs 's nachts.

Poseren met een ander kerstkonijntje.



De laatste likjes... Je ziet hoe verschrikkelijk mager hij geworden is.



Ik mis hem zo hard, dit doet zo ongelooflijk veel pijn... Ik ben mijn beste vriendje kwijt...
Ik kan nog niets opruimen van hem, alles staat en ligt hier nog onaangeroerd. Ik kan het nog niet aan om zijn bestaan 'uit te wissen'. Ik zou alles geven om hem nog een keertje te mogen voelen...

Maandag werd hij gecremeerd en gisteren ben ik hem terug gaan halen.



Het is eigenlijk een juwelenkistje, maar dat past wel bij zo een pareltje van een ventje! In het houten kistje zitten zijn haartjes en het houten plaatje is zijn pootafdruk.

Zijn pootafdrukjes in klei liggen nog te drogen. Die gaan t.z.t. in een fotolijst komen. De foto van de regenboogbrug moet ik ook nog afdrukken en voor alles een mooi plekje in mijn kast zoeken.
10 engeltjes zijn het ondertussen geworden, pfff...

Om af te sluiten nog enkele afbeeldingen die ik op internet tegenkwam en helemaal van toepassing zijn nu.