Snowy ziek

Ik begin deze blog met erg slecht nieuws over Snowy. Vorige keer schreef ik al dat hij weer last had van de rui, dat raar geluid met zijn mondje maakte en minder goed at. Maar het ging van kwaad naar erger . Op dinsdag 8/12 zag ik hem zitten schommelen, hij had een hele snelle ademhaling in rust, tot 100x per minuut. Een hoge dosis pijnstilling hielp niet. Dus ik nam hem mee naar de dierenarts om voor de zoveelste keer te laten onderzoeken en wat denk je? Niets! Ze vinden helemaal niets! Alles oké met de tandjes, longen, darmpjes enz. Steven hoorde wel een licht bijgeruisje op zijn hart. Zijn mooi hartje... .
Steven injecteerde tolfedine (ander soort pijnstilling dan meloxicam) in de hoop dat dit zou helpen. En ook een injectie primperid omdat dit soms beter werkt dan orale medicijnen. Maar ook dat haalde niets uit. Ik besloot te starten met Rescue Remedy en dat leek in eerste instantie te helpen. Zijn ademhaling werd toen ca. 80.

Je ziet dat hij zich helemaal niet lekker voelt. Hij gaat ook al weken niet meer liggen en hangt altijd tegen mij of mijn sloffen.

Dit is wat ik bijna dagelijks uit hem haal, mijn telefoon ligt ernaast ter vergelijking. Ik begrijp niet dat hij de rui tussen augustus-november goed doorstaan heeft en nu zoveel problemen heeft. Hij zag er zo goed uit, vrat als een varkentje en had weer een dik buikje.

Ik kreeg hem redelijk weer op de rails, 10 dagen geleden ben ik voor de zekerheid ook opnieuw begonnen met Panacur. Ik zie geen symptomen van EC, maar liever het zekere voor het onzekere want hij is heel mager geworden. Van 725g vorige week, naar 700g. 

Maar na vorig weekend ging het weer fout en nog erger dan voorheen. Een ademhaling van 160 per minuut ! En hij at niets meer en zijn keutels waren piepklein. Dat was afgelopen woensdag en ik moest die voormiddag ook nog weg, ik voelde me verschrikkelijk en hoopte dat hij nog zou leven als ik thuis kwam. Ik liet Steven op huisbezoek komen en vroeg of hij ook iets kalmerend kon inspuiten. Steven voelde nogmaals aan zijn organen, maar kon niets vinden. Deze keer hoorde hij wel een raar geluid onderin de longen, als een ballon die opgeblazen wordt. Hij stelde voor om toch maar antibiotica in te zetten en ik vroeg of Convenia ook bij konijnen werkte. Dit is een antibioticum (nu verboden in Nederland overigens) dat 2 weken werkt via injectie en dat vaak bij katten wordt gebruikt. Bij konijnen mocht het ook, dus liet ik dat ook nog inspuiten. Het zou zijn gevoelig maag/darmstelsel niet extra belasten. Verder kreeg hij ook nog Vetergesic, nog een ander soort pijnstilling dat ook licht sedatief werkt. Maar ook dat hielp niets aan zijn ademhaling en ook Rescue niet.

Ik zag het niet meer zitten en werd radeloos. Hij vond de medicijnen en dwangvoer verschrikkelijk, maar slikte wel nog. Ik gaf trouwens afwisselend wortelhapje en Recovery dwangvoer. Donderdagmorgen gaf ik opnieuw alles wat hij nodig had en plots raakt hij in paniek, springt uit zijn kooi, valt, spartelt op de grond en hij zakte helemaal door zijn pootjes. Hij was zo slap als een vod en op dat moment dacht ik dat het tijd was om afscheid te nemen . Ik kon niet stoppen met huilen, maar heb mezelf toch tot bedaren weten te brengen. We moesten allebei even bekomen en wat later probeerde ik hem toch weer te laten rondlopen. Dat ging opnieuw en dan heb ik hem om de 2 uur gedwangvoerd. Hij heeft zich de hele voormiddag in zijn huisje verstopt, maar om 13u30 kwam hij weer knuffelen. Hij besloot te vechten en dan doe ik natuurlijk mee!

Zijn keutels werden geleidelijk meer in aantal en groter, daarom heb ik besloten om vandaag de darmstimulerende middelen en lactulose af te bouwen in dosering. Daarna de frequentie en hopelijk blijft hij het goed doen. Zo niet, start ik opnieuw op.

Zijn ademhaling ligt nu rond de 80 in wakkere toestand. Het vreemde is, dat die maar ca. 40 is als hij in diepe slaap is. Mocht er een tumor of vocht in de longen zitten, zou de ademhaling niet afnemen tijdens de slaap. Dus ik vermoed dat de snelle ademhaling aan agitatie ligt. Wat die agitatie veroorzaakt, weet ik helaas niet. Voelt hij zich zwak, uitgeput of is er toch een neurologische oorzaak? Vandaag weegt hij nog maar 675g en hij is letterlijk vel over been .

Ik ben me ervan bewust dat dit een opflakkering kan zijn, zoals je soms wel eens ziet bij oudere dieren. Ik weet ook dat ik geen jaren meer met hem heb, ik zie hem langzaam aftakelen en de kwaaltjes stapelen zich op. Maar zolang hij aangeeft dat hij wil doorgaan, zal ik dat ook doen! Hij is mentaal ongelooflijk sterk! Ergens is dat goed, anderzijds gaat hij misschien daardoor telkens ook over zijn grenzen.

De laatste dagen laat ik hem trouwens ook 's nachts loslopen. Dit omdat hij 's nachts telkens weer leek stil te vallen en dan had ik een hele voormiddag nodig om hem weer aan het eten te krijgen. Hij lijkt het wel te waarderen. Waar hij in zijn kooi depri zit te wezen, hoor ik nu een hele bedrijvigheid 's nachts. Ik leg overal plukjes hooi, kruiden enz. en dat wordt allemaal gretig opgegeten. En zijn knaaghuis moet er ook aan geloven. Helaas maakt dit een enorme herrie zodat mijn nachtrust er ook bij inschiet, maar dat is het waard!

Wat heb ik toch een onmetelijk grote bewondering voor mijn klein, kranig, flink, dapper manneke ! Ik bekijk het nu dag per dag en iedere dag meer is er eentje om dankbaar voor te zijn.

Schrik niet van de kale plek, daar zal vast weer vacht groeien binnen enkele weken. Ik ben zo blij dat hij weer een beetje hooi eet. Een grote hooi-eter zal hij niet meer worden, dat is de laatste jaren al afgenomen.

Toen hij ziekjes was, had hij een hele andere voorkeur en at hij voor de eerste keer in zijn leven berkenblad! Nu wil hij er weer niets meer van weten .

Ook zijn groenten geef ik nu op een andere manier. Niet meer in een bakje, maar op een handdoek. Je weet dat hij de gewoonte had om in zijn bakje te staan, maar hij struikelde telkens weer als hij eruit sprong.

Toen zijn darmwerking weer in gang schoot, kwam dit uit hem. Daarom geef ik hem nu Avipro Plus bij, prebiotica aangevuld met vitaminen.

Hij heeft opnieuw een goede eetlust, maar zijn ritme is wel veranderd. Dat is al maanden zo en hij doet bv. langer over brokjes dan voorheen. Tussendoor eet hij liever kruiden en hooi nu. Bij hamsters zag ik dit veranderde ritme ook wel een tijdje voor hun dood .
Toch zal ik proberen niet te doemdenken en te genieten van iedere dag!

Duimen jullie dat ik toch nog een tijdje van mijn wattebolleke mag genieten?
Ik kan mijn lief likkemanneke nog niet missen...


Over naar Indy nu. Na sinterklaas heb ik nieuwe loopmatten gegeven, want de oude hebben hun beste tijd wel gehad. Oké, wel met een  zomers motiefje, maar dat is om de donkere wintermaanden op te vrolijken . Voor haar weer wat nieuws te besnuffelen, voor mij genieten van een mooi opgeruimd zicht.

En na enkele dagen ziet het er zo uit... . Wat kan ze er toch een zootje van maken...

Deze hooirol heeft ze trouwens van mijn vriendin gekregen, ik moet telkens weer nieuwe dingen bedenken om haar bezig te houden.

Want na exact 2 maanden, had ze op 15/12 alwéér een gasaanval 's morgens! Alsof zieke Snowy nog niet genoeg was... Haar knaagspeelgoed was bijna op en dan begint ze zich te vervelen.

Gelukkig was de aanval na een half uur al voorbij, wellicht dankzij de hoge dosis pijnstilling die ik nu gegeven heb.

De laatste tijd gaat ze weer wat vaker in haar bedje liggen .

Met Chica gaat het voorlopig nog goed. Het implantaat zou tot minstens eind januari moeten werken. Ik heb een koordje gehangen op de plaats waar ze altijd masturbeert en plots is ze gestopt. Hopelijk doorbreekt het nu haar gewoonte en is het voorgoed gedaan met die ellende!

Ze denkt dat ze de kerstman hoort .

Koekje en pompoenpitjes eten.