Vervolg van Fluffy

Inmiddels zijn de behandelplannen voor Fluffy veranderd. De collega van mijn dierenarts beloofde me vorige keer om op te zoeken of anabole steroïden aan konijnen mogen gegeven worden. Dit zijn spierversterkende middelen. Maandagavond belde ik opnieuw naar de dierenarts omdat het weer erger werd met Fluffy, ze kon nauwelijks nog huppelen. Toen vertelde ze mij dat konijnen anabole steroïden mogen hebben. Het is een injectie die ze 1x/maand, 3 maanden lang moet krijgen. Ook best een heftig middel maar niet zo schadelijk als corticosteroïden. Die hebben nare gevolgen voor het immuunsysteem, maag, lever en nieren. Dus als ik ze kan vermijden, doe ik dat natuurlijk ook. Het is echter niet zeker dat de anabolica zullen werken, dat is weer afwachten. Het duurt ca. 3 à 4 weken voor ik resultaat zou kunnen zien.

Deze spierversterkende middelen hebben als bijwerking dat het honger kan opwekken. Misschien niet zo slecht voor Fluffy, hopelijk komt ze dan ook wat aan in gewicht. De dierenarts vond haar ook vrij knokig op de rug en heupen maar dat hoort ook bij de leeftijd. Nu is het wel zo dat deze steroïden alleen maar helpen als de spieren ook effectief getraind worden. Ik moet dus zorgen dat ze voldoende matige beweging krijgt maar tegelijk zorgen dat ze zich niet forceert.

De dierenarts voelde geen verschil in bespiering links of rechts, dat is vrij goed nieuws. Vreemd genoeg waren de reflexen in haar achterpoten ook goed deze keer. Afgelopen dinsdag heeft ze haar eerste injectie gekregen.

Fluffy huppelt krom, ze plaatst haar voorpoten meer naar rechts en steunt bijna volledig op haar rechter achterpoot. Die poot staat daarbij ook nog naar binnen gedraaid, waarschijnlijk loopt ze daarom zo krom. Mijn dierenarts kon nog steeds niet bepalen wat precies de oorzaak is: een trauma of slijtage van de wervels en tussenwervelschijven door ouderdom. Ik vrees het laatste want de klachten zijn 2 jaar geleden al begonnen, weliswaar in een lichte vorm. Toen sprong ze al niet meer op haar slaaphok, kon ze haar snoet niet meer wassen met 2 voorpoten en als ze bedelde, viel ze soms om.

De dierenarts vond haar traanoog toch ontstoken uitzien, omwille van het witte vocht dat eruit kwam. Toevallig traande haar oog net op dat moment hevig. Dus moet ik weer 5 dagen Terramycine gebruiken.

Verder is haar gewicht weer wat gezakt; van 2,084 kg naar 2,053 kg. Nog een lieve gebeurtenis: van de week was ik haar massage en T-Touch aan het geven en ze begint mij ineens te likken! En niet zoals gewoonlijk mijn kleren of sloffen, nee, mijn huid! Dat heeft ze nog nooit gedaan maar dit is voor mij wel een teken dat zij genoot van wat ik deed. En ik genoot op mijn beurt van haar stevige warme likjes .

Omdat ze veel moeite had om op de gladde vloer te lopen, heb ik op haar "loopstroken" hennepmatten en overschotten van tapijt gelegd in het woonkamergedeelte. Het is niet bepaald mooi maar haar comfort en welzijn staat voorop! Ik heb ook nog rubber matten gekocht voor het eetkamergedeelte maar die ruiken nogal sterk. De kans bestaat dat ze bang zullen zijn, maar dat is voor volgende week. Deze week zijn er al veel veranderingen geweest en ik laat hen liever geleidelijk aan wennen.

Om te beginnen aan de hondenmand die als wc moet dienen. Deze mand heeft vanzelfsprekend geen gaten in de bodem . Snowy was natuurlijk de eerste die ze verkende. Gisteren pas durfde Fluffy erin maar nu heeft ze weer een stuk zelfstandigheid terug. Het fijne is dat de mand groot genoeg is zodat ze er tegelijk in kunnen. De mand is wat aangeknaagd door een puppy maar dat geeft niet, vind ik. Na een grondige schrob- en ontsmettingsbeurt was ze klaar voor gebruik.

 

De hennepmatten vinden ze ook heel leuk. Eergisteren kwam Fluffy - net zoals vroeger - weer tussen mijn voeten liggen. Haar linkerpoot glijdt altijd weg en ze draait rondjes in de hoop haar gemak te vinden. Tussen mijn voeten lag ze lekker stabiel en ze werd met de minuut meer ontspannen. Zo hebben we zeker een uur gezeten .

Sindsdien glijdt haar poot niet meer zo hard weg en kan ze zelf een ontspannen houding vinden. Het rode tapijt heeft haar voorkeur.

Ze huppelt nog steeds wat krom maar eigenlijk gaat het ietsje beter. Hopelijk blijft ze zo vooruit gaan. Want de afgelopen week verdween de twinkel weer uit haar ogen, ze knaagde niet meer aan de tralies, kortom: ze voelde zich weer niet lekker.

En dat had ook zijn weerslag op Snowy. Zijn keutels werden weer plat, hij had last van plakpoep, nieste/hoeste af en toe en schudde dan mijn zijn hoofdje. Ook plaste hij plots niet meer in huis (dus toch een territorium/rangordeconflict!). Hij lag vaak alleen omdat Fluffy niet meer uit de kooi wilde komen en dat vond hij maar niets. Gelukkig is hij ook weer aan de beterhand, heel af en toe hoor ik hem niezen/hoesten.

Tot slot nog even iets melden over Chica. Herinneren jullie nog hoe ze haar schommel kapot beet? Dit is ondertussen het resultaat.

Voor alle zekerheid heb ik alvast een reserveschommel gekocht want deze zal het niet meer lang uithouden .

Vanmorgen was Mika weer wakker en daarom: een foto in de ochtendzon van de mooiste hamstersnoet ter wereld.

Wij wensen iedereen een heel fijn Paasweekend!

Workshops en diertjes

Deze keer wordt het een vrij lange blog omdat ik veel te vertellen heb.

Vorige week geen blog omdat ik toen workshops over konijnen gaf. Er waren 14 deelnemers en ik mag het een succes noemen. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Enkele foto's om een indruk te geven van de namiddag: 

Nu over naar mijn lieverdjes want daar heb ik toch wel het een en ander over te vertellen. Ik zal beginnen met Fluffy.

Er waren aardig wat punten waar beterschap was behalve het belangrijkste: haar rug en poot. Omdat de medicijnen niet (genoeg) lijken aan te slaan en omdat het blijkbaar toch geen EC is, ben ik in overleg met de dierenarts na 6 weken gestopt met Panacur. De Metacam ga ik ook afbouwen om de volgende reden. Als ze niet meer last of pijn krijgt na het afbouwen en stoppen, heeft de pijnstiller/ontstekingsremmer toch geen effect en heeft het geen zin om het te blijven geven. Als ze daarentegen wél meer last zou krijgen, is dit een teken dat Metacam als ontstekingsremmer niet sterk genoeg is (wat ik al een hele tijd vermoed). En dan gaan we over tot corticosteroïden (Prednison). Ik ben niet bepaald een voorstander van dit middel omdat ik uit eigen ervaring weet hoe heftig het is en welke bijwerkingen er zijn (meer honger zou bij konijnen gelukkig niet voorkomen als bijwerking). Maar een andere oplossing is er simpelweg niet. Hydrotherapie is uitgesloten en een foto maken of opereren onder verdoving al helemaal. Fysiotherapie mocht wel, ik ben zelf begonnen met stevige massages te geven (geen nood, ik weet wat ik doe).  Mocht dat niet genoeg zijn, kan ik nog een fysiotherapeute inschakelen om de beentjes te plooien enz. maar ik ben bang dat hiermee nog meer schade wordt aangericht.
Voor het overige is ze eigenlijk vrij vrolijk. Ze is zelfs weer bijgekomen en weegt nu 2,084 kg. Maar de momenten waarop ze haar poot juist neerzet in rust worden schaarser. Huppelen gaat meestal goed maar af en toe sloft ze nog. Vooral naar de avond toe wordt het altijd erger. Ze heeft bv. ook moeite met het rechtstreeks eten van haar blindedarmkeutels en daarom keert ze zich vaak om, om ze op te eten. Dat ligt natuurlijk ook aan de leeftijd en stramme rug. Haar traanoog wil ook maar niet beteren, ondanks oogdruppels en echinacea. Toch heeft ze niet altijd last, soms zie je dagen niets en plots traant het hevig. Ik ben weer gestart met glucosamine om ergere ouderdomsklachten te voorkomen of te vertragen.
Het vergt aanpassingen om het een ouder konijn naar de zin te maken. Omdat ze nu meer op haar voorpoten steunt, schuift ze soms de drinkbak per ongeluk weg. Dus we kopen een kom met een rubberen rand maar zelfs ik vond die rubber al sterk ruiken. Gevoelige konijnenneusjes ruiken dit natuurlijk nog veel beter. En ja hoor, ze liepen met een grote boog om de bak heen om uit de oude te drinken. Dan heb ik het maar opgelost met een vlasmatje:

Ook naar de wc gaan, komt met problemen. Niet zozeer voor haar maar wel voor mij . Haar kont hangt er soms over en dan belandt de plas alsnog op de grond. Haar bedoelingen zijn goed maar het toilet is gewoon te kort voor haar nu. Ik ging op zoek naar een kleine hondenmand zonder gaatjes maar dit is onvindbaar. Dus werd het een groot driehoekstoilet maar helaas: ze vond er niets aan en weigerde erin te gaan. Snowy vond het - vanzelfsprekend - wel interessant.

Gelukkig heeft een vriendin van mij nog een oude hondenmand zonder gaatjes die ik mag hebben, woensdag ga ik ze halen. Alvast bedankt Els! Andere dingen die ik opmerk: ze hangt en steunt graag op iets/iemand. Daarom heb ik haar in haar kooi ook een oude slof gegeven waar ze heerlijk op kan hangen. Het varkentje krijgt ook volop likjes, ze geniet er duidelijk van. 

Tot slot nog enkele foto's van hoe haar situatie kan zijn op verschillende tijdstippen van de dag.

Soms lijkt ze wel de toren van Pisa...









Toch kan het ook zo zijn:


 

Zijzelf lijkt er niet echt last van te hebben maar als baasje machteloos moeten toekijken terwijl je weet dat je alles doet wat je kunt en het helpt niet... het valt me soms heel zwaar . Ik ben blij dat ik nog maalgeluidjes hoor van haar, dat betekent dat ze geen pijn heeft.
En ze kan gelukkig nog heerlijk genieten van samen luieren met haar lief ventje.





Door dit alles zou je bijna vergeten dat ik nog andere dieren heb. Met hen gaat het gelukkig goed. Snowy's binkies en renpartijen zijn dagelijkse kost en het doet me plezier om hem zo gelukkig te zien .

Chica is opnieuw in de rui en heeft tot op heden nog geen eieren gelegd, waar ik blij om ben! Van de week dacht ik dat ze eindelijk begrepen had dat de appelschijfjes in de wilgenbal eetbaar waren. Maar nee, ze smeet ze 1 voor 1 naar beneden. Iemand die daar heel blij mee was, was Fluffy. Zij zat net onder het deurtje van Chica en verorberde met veel smaak de appelchips .

Uiteraard mag ik mijn Mika niet vergeten, mijn mooie mollige Mika, dat mag ik wel zeggen nu . Ze begint flink aan te komen en weegt nu 124g. Ik voel het ook als ik haar oppak en het wordt zichtbaar. Ze past nog maar net in haar wiel en begint pogingen te ondernemen om naar de keuken te klimmen. Als ze nu rechtstaat, kijkt ze met gemak boven het opstapje naar de keuken. Het zal niet meer lang duren voordat ze begrijpt hoe ze naar de keuken kan klimmen . En wie weet moet ik binnenkort toch een groter wiel aanschaffen. Ik kan uren naar haar kijken en over haar vertellen; ze is zo lief, grappig en wondermooi!
De eerste foto is achter plexiglas genomen en daarom niet denderend. Maar ze staat er zo mooi en ze is dol op dit speelgoed:

En deze foto mag ik jullie ook niet onthouden. Is ze niet prachtig? Heeft ze geen schattig koppie? En dat lieve handje van haar op mijn duim... Ze is gewoon om op te eten .

Evaluatie voor mezelf

Omdat ik het bij momenten niet meer weet wat Fluffy betreft, besloot ik de vooruitgang eens op een rijtje te zetten. Zo hoopte ik een beter en vooral objectief overzicht te krijgen. En eigenlijk zie ik wel degelijk beterschap! Okee, ze zet haar poot in rust vaak nog vreemd neer. Van de week had ze zelfs een heel slechte dag waarin ze erg veel moeite had met huppelen en haar achterhand omhoog te krijgen. Aan deze dip ging een heel actieve dag vooraf en de dip duurde slechts een dag. 

Haar smaak/eetlust is om de één of andere reden veranderd. Ze heeft geen zin meer in senior of cuni rebalance brokjes. Maar de gewone Science Selective gaat moeiteloos (en snel) naar binnen. Dus ben ik haar nu opnieuw aan het overschakelen. Wellicht voelt ze zelf het best aan waar haar lichaam behoefte aan heeft. Gelukkig begaat ze nog altijd een moord voor kruiden. Haar gewicht blijft voorlopig stabiel rond 2,050 kg.

Maar nu even opgesomd op welke vlakken er beterschap is:

• Ze ligt niet meer zielig uren aan een stuk in Snowy's kooi zoals enkele weken geleden.
• Overeind komen kost minder moeite.
• Haar algemene energieniveau is beduidend hoger.
• Haar oogjes twinkelen weer.
• Ze tralieknaagt opnieuw (iets wat ze al maanden niet meer deed).
• Ze huppelt vaker en langer rond.
• Ze "sloft" minder.
• Ze scheurt weer kranten.
• Ze knabbelt regelmatig aan haar grashuis (ook lang geleden).
• Af en toe smijt ze zelfs met speelgoed.
• Ze verliest haar evenwicht niet meer/valt en struikelt niet meer.
• Ze eet haar groenteschotel weer volledig op. 

Als ik dit allemaal bekijk, denk ik dat de medicijnen toch vruchten afwerpen, al gaat het traag. Maar daar zal haar hogere leeftijd ook voor iets tussen zitten. Als ik terugdenk aan Snowy's genezingsproces, had hij minder dipjes. Maar hij was dan ook genoodzaakt heel klein te wonen en verplicht te rusten. Bij hem duurde het 3 volle maanden voordat de uiterlijke kenmerken (zijn scheef hoofdje) hersteld waren. Misschien is dit bij Fluffy ook zo. Ik hou er alleszins rekening mee dat het mogelijk nooit meer helemaal 100% goedkomt. Maar al bij al mag ik spreken van vooruitgang. En daarom heb ik besloten om zeker de hele maand april nog door te gaan met de behandeling tegen EC.

In de nieuwsbrief kunnen jullie lezen dat ik een workshop T-Touch gevolgd heb. Deze methode pas ik ook toe bij Fluffy in de hoop dat het haar genezingsproces zal versnellen. Ze geniet alleszins met volle teugen van de zachte aanrakingen .

Genoeg woorden, tijd voor foto's .

Fluffy vindt het heerlijk om op Snowy te steunen voor evenwicht. En Snowy op zijn beurt vindt het geweldig om iets op zijn kopje te voelen .

Chica is nog steeds dol op haar bal maar begrijpt nog altijd niet dat de inhoud eetbaar is.

En Mika heeft een nieuwe plaats gevonden om te tralieknagen .

Dit speelgoed geniet duidelijk haar voorkeur, vaak staat ze zo op de uitkijk.

Ik vind haar met de dag mooier en liever worden, ze is een fantastisch diertje om in huis te hebben!

Allerleitjes

Met Fluffy geen grote vooruitgang maar kleine lichtpuntjes. Ze woog eindelijk weer meer dan 2,100, was zeer actief en bewoog vrijwel normaal. Heel af en toe zagen we nog een minieme rare houding. Door haar activiteit was ik al bang voor een dip  en dat gebeurde ook. Weer die scheve houding met rare poot, minder eetlust en bijna niet meer bewegen. Deze dip duurde wel duidelijk minder lang dan de vorige. Die duurden soms dagen, terwijl dit ongeveer een dag was en toen begon ze zich weer beter te voelen. Sinds die dip is ze ook weer gewicht aan het verliezen, tot nu toe 50g. Ik ga zeker nog 2 weken door met de behandeling, waarschijnlijk zelfs 4 weken.

Ze geniet samen met haar ventje van het zonnetje, hopelijk draagt die warmte ook nog bij tot haar genezing.

Ook Chica geniet van de eerste lentezon.

Mika is nog steeds een druk beestje. Bovendien knaagt ze aan alles wat van stof is. Mijn kleren, de bank, dekens, noem maar op. Daarom durf ik haar geen zelfgemaakt hanghuisje of hangmatje geven. Ik ben bang dat ze de stof zal hamsteren en kan stikken.

Daarom besloot ik een grashangmatje te geven. Een waar succes, alleen... Ik had verwacht dat het de helft kleiner zou zijn, het neemt erg veel plaats in in de kooi. Maar ze vindt het leuk, ik moet er enkel op letten dat ik de koordjes inkort zodat de hangmat het wiel niet raakt.

En dan nu het beloofde filmpje van hoe mijn kleine meid in huis rond dribbelt :).

Alle beestjes

Tja, ik post liever goed nieuws dan minder goed nieuws maar helaas blijft het bij Fluffy op en af gaan.

Van de week was ze zo vrolijk, ze maakte zelfs binkies! Daarna springt ze uit de kooi, glijdt uit, komt op haar zij terecht en ligt enkele seconden te spartelen voor ze weer overeind kon. Het ging allemaal vrij snel want toen ik tot bij haar gelopen was, stond ze alweer recht en huppelde er vandoor alsof er niets gebeurd is. Toch wil ik dit voorval voorkomen en daarom heb ik grote matten gekocht zodat in- en uitspringen gemakkelijker wordt. 

De dagen na de val was ze weer een stuk rustiger, huppelde alleen maar als het moest en spelen/vrolijkheid zat er weer niet meer in. En zo gaat het eigenlijk continu. Enkele vrolijke dagen worden afgewisseld met mindere dagen. Op de mindere dagen eet ze ook al haar groenten niet op, op goede dagen wel. Wat me ook opvalt is dat haar smaak veranderd is. Snoep waar ze een tijdje geleden dol op was, haalt ze nu haar neus voor op.

Ik weet nog altijd niet zeker of het EC is. Misschien zit er toch wel iets gekneld in haar rug. Het is duidelijk dat het gevoel in haar poot niet altijd aanwezig is. Haar leeftijd (9,5 jaar) zal een beetje in haar nadeel spelen. Wat het ook is, een ouder konijn zal sowieso trager herstellen van een ziekte dan een jonger konijn. Waar ik me wel zorgen om maak: wat als de medicijnen niet helpen? Ik wil haar gewoon een zorgeloze oude dag bezorgen. De dierenarts weet het ook nog altijd niet zeker. Vrijdag heb ik opnieuw gebeld om te vragen wat ik nu moet doen met de medicijnen en ze hebben met tweeën overlegd dat ik Metacam in deze dosering net zolang mag geven als de Panacur. Minstens 4 weken, misschien ook 8. Dus doen we zo nog even door.

Eigenlijk gaat huppelen en uit de kooi springen vrij goed, zoals je kunt zien. Uiteraard helpt de grote mat hierbij. Enkel bij het stilzitten, zie je dat er wat mis is. Het raadselachtige is, dat het kan varieren op een dag. Het ene moment zit ze relatief normaal en zal een leek niets bijzonders aan haar zien. Het andere moment zit ze weer net zo scheef als op de foto van enkele weken geleden.

Als ik echter denk aan Snowy's ziektegeschiedenis, weet ik dat ik geduld moet hebben, ik ben nog maar 19 dagen bezig met de behandeling. Toen Snowy's behandeling na 3 (!) maanden werd stopgezet, had hij weinig kracht in zijn achterpootjes. Bij het in- en uit de kooi springen, haperden zijn achterpootjes soms ook. Terwijl ik tijdens zijn ziekte niet eens gemerkt had, dat hij een slappe achterhand had. Ik heb nooit geweten of dit door de ziekte kwam of door gebrek aan beweging door de ziekte.

Mijn mannetje bewijst echter dat alles mogelijk is! Zijn behandeling van 2 weken heb ik vrijdag stopgezet omdat hij totaal geen symptomen vertoonde. Sterker nog, als ik weer even de moed verloor, kon hij me weer opbeuren. Hier moet ik jullie van laten meegenieten ! Ook hij vindt o.a. de mat een leuk ding.

Hij is weer wat gewicht kwijt maar niet in die zin dat ik me zorgen moet maken. Ik had ook niet verwacht dat de 60g die hij plots was aangekomen, zou blijven zitten. Fluffy daarentegen is weer stevig aangekomen. Ze weegt zelfs opnieuw meer dan 2,100 en dat is heel lang geleden! Dat is dan weer wél een teken dat me aan EC laat denken.

Maar genoeg hierover, anders zou je nog denken dat het hier allemaal kommer en kwel is  

Mika loopt ondertussen al enkele weken 's avonds los in huis als de anderen veilig in hun kooi zitten. En ze geniet er duidelijk van! De laatste week was ze gelukkig wat rustiger en is ze ook weer 4g bijgekomen. Maar ze blijft een druktemakertje hoor, tjonge het kleine ding loopt over van energie. Een filmpje van het loslopen houden jullie nog tegoed van mij. Omdat ze 's avonds losloopt, is er weinig licht en moet ik extra licht bijzetten voordat ik de camera aanzet.

Van Chica heb ik vanmorgen nog een filmpje kunnen maken. Ze heeft nieuw speelgoed gekregen: een wilgenbal gevuld met vruchten en trosgierst. Ik had verwacht dat ze bang zou zijn maar gek genoeg is ze er dol op en knaagt ze er naar hartenlust aan. Ik ben benieuwd of ze hier van de vruchten gaat eten want normaal gesproken eet ze geen fruit.

Beetje nieuws

Een kort bericht vandaag omdat ik niet veel tijd heb/had. Sinds ik met panacur begonnen ben, ging het opmerkelijk beter met Fluffy. Zo goed dat ik de dosis metacam heb gehalveerd. Had ik dat maar niet gedaan... . Want na 2 dagen ging het terug slechter, zelfs zo erg dat we terug bij af waren. Ze kon niet meer steunen op de poot en ze had er weer geen gevoel meer in. Dus opnieuw gebeld naar de dierenarts maar ik kreeg haar collega aan de lijn. En zij gaf me heel ander advies. Ik had nooit zo plots de halve dosering metacam mogen geven, per druppel afbouwen is veel beter in geval van EC. Zij vond overigens wel dat de klachten aan EC lieten denken. En als ik zie hoe goed het gaat met die 2 medicijnen kan ik ook niets anders bedenken. Haar ruggenmerg zal zo ernstig ontstoken zijn, dat ze de 2 middelen nu heel hard nodig heeft. Hoe lang, dat bekijk ik week per week. 

Nu ik weer opnieuw de hoge dosis metacam geef, gaat het weer beter. De scheve houding is er nog af en toe en ook als ze in een andere richting wil lopen, zie ik dat ze zich omkeert met haar rechter achterpoot en 2 voorpoten. Op de linkerpoot kan ze nog steeds niet steunen. Misschien komt dat nooit meer helemaal goed en is de schade onomkeerbaar, dat is afwachten. 

Gelukkig zie ik bij Snowy nog geen symptomen van de ziekte. Hij heeft een beetje gewicht verloren (Fluffy ook overigens) maar in zijn geval lijkt me dat normaal. Hij is in de rui en was in enkele weken tijd 60g aangekomen. Daar zijn er weer 15 vanaf, hij weegt dus nog ruim voldoende. Ik hou het in de gaten en geef medicijnen, meer kan ik niet doen. Ik ben alleszins blij dat ze zich allebei normaal gedragen en bij momenten vrolijk zijn. Gisteren lagen ze er zo lief bij. Snowy ligt zelden met zijn beentjes naar achteren dus als hij het doet, wil ik een foto maken. Helaas was mijn vriend net weg met het fototoestel. Daarom heb ik een foto gemaakt met de videocamera, niet denderend maar het gaat om het idee ;-).

 

Over Mika maak ik me ook een beetje zorgen. Ze is enorm druk, je kunt haar gerust adhd noemen. Ze doet me dan ook regelmatig denken aan Hammie, zij kon ook zo druk zijn. Tralieknagen, klimmen, lopen in het wiel... Maar het heeft wel gevolgen voor haar gewicht want ze is weer enkele grammen kwijt. Ik heb haar tandjes gecontroleerd: niets mis mee. Ze eet als een bootwerker (ze hamstert nauwelijks, alles wordt effectief opgegeten) en ze krijgt veel extra eiwitten. Maar blijkbaar verbruikt ze meer dan ze opneemt. Ik hoop dat ze wat minder druk zal worden, ze hoeft geen mollige hamster te zijn maar een dier in de groei zou eigenlijk moeten aankomen. Elke avond loopt ze ook los op de grond en dat vindt ze leuk. Daar kuiert ze wel op haar gemakje rond. Ik heb raad gevraagd aan de fokker maar er valt niets aan te doen. Ook haar broertje (die nog bij de fokker woont) heeft gewicht verloren sinds hij alleen in een grote kooi woont. Geruststellende woorden dus :).

Fluffy update en veel meer

Vorige keer schreef ik nog dat als de vage klachten bleven aanhouden, ik opnieuw contact zou opnemen met de dierenarts. De klachten bleven helaas en werden zelfs erger waardoor mijn gedachten steeds meer naar E. cuniculi uitgingen. De dierenarts dacht eigenlijk niet meteen aan EC maar begreep wel dat ik niet langer wilde wachten met de behandeling.
Op dinsdag 1 maart ben ik dus gestart met 0.45 ml Panacur puppy voor Fluf. Na enkele dagen zal ik al lichtjes vooruitgang. Natuurlijk kan ik niet met zekerheid zeggen of dit daadwerkelijk EC is. Voor hetzelfde geld is dit een spontane verbetering van de geknelde zenuw. Maar als ik 1 les geleerd heb uit Snowy’s verleden, is dat nooit meer te lang mag afwachten en vage klachten naast me neer mag leggen! Om die reden behandel ik Snowy dus opnieuw mee vanaf vrijdag 4 maart. Hij is bovendien ook stevig in de rui (verlaagde weerstand dus) en af en toe niest hij. Dat kan best door de rui komen, ik mag ook niet te paniekerig worden. Maar ook hij krijgt voor alle zekerheid 0,2 ml Panacur. 

Fluffy krijgt nog steeds de hoge dosis Metacam, die mag ze 3 weken hebben en de dierenarts vond dat ik ermee moest doorgaan totdat haar poot (beweging) weer normaal was. Als het 2 dagen goed gaat, mag ik de halve dosis geven. Hun inenting die voorzien was voor 25 maart stel ik voorlopig even uit, dat lijkt me het meest veilige, ik durf geen enkel risico meer nemen. 

De afgelopen dagen waren de klachten heel wisselend. Het ene moment zag je niets aan Fluffy, het volgende moment zette ze haar pootje weer even naar voren. Maar niet meer zo ver en zo vaak als de afgelopen dagen, in het algemeen zie ik vooruitgang. Eergisteren lag ze wel weer in die rare houding met haar 2 achterpoten naar voren gestrekt. Toch gaat huppelen beter (en vaker) en gisteren kon ik niet verhinderen dat ze zelf in de kooi sprong. Hierbij haperde haar linkerpootje weer even maar dat dit weer lukt is toch een opsteker. Ook de blik in haar ogen spreekt boekdelen, waar haar ogen anders wat lusteloos stonden, stralen ze nu weer ondeugendheid uit. Vandaag lijkt het prima te gaan, ik heb nog geen moment gezien van een scheve zitstand of een poot die verkeerd staat. 

Ik weet niet wat ik over andere vage klachten moet denken. De voorbije maanden was ze minder beweeglijk maar dat kan aan de ouderdom en het seizoen liggen. Ook had ze minder trek in bepaalde groenten: andijvie en witlof blijven liggen maar boerenkool, wortelloof, wortel, appel, druiven gaat wel vlot naar binnen. Soms eet ze nog liever hooi dan andijvie of witlof. Brokjes, kruiden en snoepjes worden ook nog altijd gretig gegeten. Ze drinkt/plast niet meer dan gewoonlijk. Maar sinds het bloedplassen van vorig jaar heeft ze wel niet meer haar ‘oud’ gewicht gehaald. Is het misschien toen al begonnen? Van de week lag ze een beetje schuin en was ze in slaap aan het vallen. Maar ze viel letterlijk om, tolde 1x op haar as en toen had ik haar al tegengehouden. Nog enkele bedenkelijke feitjes: het is 2x gebeurd dat ze ineens opsprong en met een hoog staartje wegliep. Ze moest dringend een plasje doen en heeft 2x dus de kooi niet gehaald. EC of geen zin om op te staan en naar de bak te huppelen door pijn/stramheid? Moeilijk hoor. Voorlopig doe ik alles wat ik kan en kan ik niets anders doen dan afwachten.

Zolang het zo blijft vooruitgaan, ben ik tevreden. Voorlopig zie ik geen klachten bij Snowy maar door de restletsels die hij nog steeds heeft (niet altijd zindelijk en soms vlug schrikken) is dit moeilijk te beoordelen. Zijn gewicht en eetlust zijn goed en dat was 2 jaar geleden niet het geval dus ga ik er vanuit dat het goed gaat met hem. Ook Fluffy is sinds de Panacur zomaar even bijna 50g aangekomen. Dit kan volgens mij geen toeval zijn. Enkele lieve foto's:

Maar even genoeg hierover, er is ook nog ander nieuws ;-). Chica’s rui is bijna voorbij en ze gedraagt zich de laatste dagen jammer genoeg weer broeds. Het zou dus kunnen dat ik binnenkort weer een nestje eitjes zie liggen. Heel jammer want ze is zo een leuk vogeltje als ze ‘normaal’ is. Alle houten dingen moeten er nog steeds aan geloven, haar schommeltje is al behoorlijk ‘aangevreten’ en vorige week kwam ze tot de ontdekking dat een wilgenstokje ook best leuk kan zijn.

Ook van Mika natuurlijk nog nieuws. Haar nageltje dat ze op de 2de dag hier per ongeluk had uitgescheurd is weer aan het groeien, gelukkig maar. Vorige week schreef ik nog dat haar lichaampje geen rust meer kan vinden en dat is alleen maar erger geworden. Ik betwijfel zelfs of ze in haar kooi nog in haar wiel loopt. Als ik haar zie, is ze verwoed aan het tralieknagen. Als ik dan de kooi opendoe, klimt ze er ook meteen uit. Is het door deze hyperactiviteit dat ze gewicht verloren is? Ik hoop maar dat dat alles is. Want in 1 week tijd is ze 4g afgevallen en dat hoort eigenlijk niet voor een diertje in de groei. Ik voer haar zoveel mogelijk dierlijke eiwitten bij. Van de week heb ik nog een havermoutpapje met kittenmelk gemaakt en dat was smullen! Ze likte mondje, duimen en vingers af :). 

Mika is een gek beestje trouwens. Op een morgen kwam ik beneden en zag ik dat ze een nest achter haar wiel had gemaakt. Zodra ze mij hoort, wordt ze ook wakker en wil ze eruit (ook ’s morgens dus). Als ik haar na een half uurtje terugzet, gaat ze wel weer in haar huisje slapen. Overdag in haar huisje en ’s nachts achter haar wiel… 

In haar speelbak vermaakt ze zich naar hartenlust, elk stukje speelgoed wordt uitvoerig verkend en besnuffeld maar het wiel en de bal blijven favoriet. Na een uurtje zet ik haar altijd even terug in de kooi zodat ze kan eten maar vrijwel meteen begint een concert van tralieknagen. Waarop ik haar weer in de speelbak zet en hetzelfde patroon herhaal na ieder uur. In totaal loopt ze dus een 3-tal uren los per avond. Loslopen op de grond is voorlopig nog geen succes. Ze durft nauwelijks bewegen en blijft heel dicht in mijn buurt. Zoals ik haar nu ken, zal dit binnenkort helemaal omslaan en heeft ze tijd nodig om aan de nieuwe omgeving te wennen :). 

Het beloofde filmpje van vorige week is gelukt maar wel met wat moeite. Blijkbaar heeft mijn nieuwe pc geen firewire aansluiting waardoor ik het filmpje nog heb moeten inladen in de oude pc en dan via een usb-stick op de nieuwe pc heb gezet en bewerkt. Omslachtig maar voorlopig moet het even op deze manier. Maar het filmpje is wel uiterst schattig. Net als Misty laat Mika zich aaien terwijl ze eet. Van Misty heb ik dit nooit kunnen vastleggen, daarom ben ik dubbel zo blij met dit filmpje van Mika. Als je goed luistert hoor je haar ook smakken :). (in dit filmpje is ze nog héél rustig).